28 Νοεμβρίου 2015

Κοινή ανακοίνωση συνδικάτων από Τουρκία (DİSK) και Ρωσία (KTR)

Συνομοσπονδία Εργατών Ρωσίας, KTR (Konfederatsija Truda Rosii)
Συνομοσπονδία ΕπαναστατικώνΣυνδικάτων Τουρκίας, DİSK (Türkiye Devrimci İşçi Sendikaları Konfederasyonu)
Κοινή Ανακοίνωση
Ανησυχούμε για τις πρόσφατες εξελίξεις στη Συρία και τις επιπτώσεις στο διεθνές σκηνικό. Κατά συνέπεια, οι σχέσεις μεταξύ της Ρωσίας και της Τουρκίας μπήκαν σε μία ανησυχητική και επικίνδυνη διαδικασία.
Ως εκ τούτου, εμείς, τα συνδικάτα από την Ρωσία και την Τουρκία είμαστε υποχρεωμένοι να προβούμε σε μία κοινή δήλωση.
Θα θέλαμε να υπενθυμίσουμε από μεριάς εργαζομένων Ρωσίας και Τουρκίας ότι τα διεθνή προβλήματα θα πρέπει να λύνονται με ειρηνικές μεθόδους και όχι με πολέμους, βία και οικονομικές κυρώσεις.
Εμείς οι εργάτες από την Ρωσία και την Τουρκία, στηρίζουμε τον κοινό αγώνα ενάντια στους τρομοκράτες και παρόμοιες οργανώσεις που είναι εχθροί της ανθρωπότητας στον κοινωνικό τομέα, αλλά όχι την αντιπαράθεση των λαών μας. Αυτή δεν είναι απλά μία ευθύνη της ανθρωπότητας αλλά και απαίτηση του διεθνούς δικαίου.
Οι πολιτικοί και από τις δύο χώρες πρέπει να απέχουν από την εφαρμογή πολιτικών που υποδηλώνουν περιόδους Ψυχρού Πολέμου και , αντίθετα, θα πρέπει να ενισχύονται οι γειτωνικές σχέσεις.
Είναι επίσης τεκμηριωμένο ότι η επιδείνωση των πολιτικών, οικονομικών και κοινωνικών σχέσεων μεταξύ των δύο χωρών και ο κίνδυνος της απειλής ενός πολέμου θα πλήξει πρώτα τις οικογένειες των εργατών. Η ένταση αυτή δεν θα φέρει τίποτα παρά φτώχεια και θάνατο.
Για αιώνες το εργατικό κίνημα έχει υπερασπιστεί και είναι ένθερμος υποστηρικτής της ειρήνης και της αδελφοσύνης ενάντια στον πόλεμο.
Με σεβασμό ανακοινώνουμε το ίδιο στους λαούς της Ρωσίας και της Τουρκίας, και στην διεθνή κοινή γνώμη.

Kani Beko, πρόεδρος της DISK
Boris Kravchenko, πρόεδρος της KTR
Πηγή: Παντιέρα

Ανακοίνωση του Γραφείου της Π.Ε. του ΝΑΡ

Αγώνας ενάντια στην ιμπεριαλιστική πολεμική επιθετικότητα και στη διαρκή τρομοκρατική αντιδημοκρατική εκστρατεία κυβερνήσεων – ΕΕ – κεφαλαίου

1. Η προκλητική προσχεδιασμένη κατάρριψη ρωσικού πολεμικού αεροσκάφους από την Τουρκία αναβαθμίζει τον κίνδυνο γενικότερης πολεμικής ανάφλεξης στην περιοχή της Μέσης Ανατολής, υπογραμμίζει την εγκληματική παρέμβαση των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων και των αστικών τάξεων της περιοχής σε βάρος των λαών, που πληρώνουν με εκατοντάδες χιλιάδες νεκρούς και τραυματίες, εκατομμύρια πρόσφυγες, απερίγραπτη φτώχεια, φόβο και καταπίεση.

Η προσπάθεια των ΗΠΑ, σε συνεργασία αλλά και ανταγωνισμό με τις ηγετικές δυνάμεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης (και ειδικά την Γαλλία), να αναδομήσουν την ευρύτερη περιοχή της Αραβικής Χερσονήσου, της Βόρειας Αφρικής και της Ανατολικής Μεσογείου έτσι ώστε να αποκτήσουν απρόσκοπτη πρόσβαση κι έλεγχο στις ενεργειακές πηγές και ροές, καθώς και στα κρίσιμα «περάσματα» μεταφοράς στρατηγικής σημασίας οδήγησε σε σειρά πολέμων, σε προσπάθεια ανατροπής αντιδραστικών και βαθειά αντιδημοκρατικών καθεστώτων (Λιβύη, Συρία) που δεν εναρμονίζονταν πλήρως με τα νέα σχέδια ΗΠΑ και ΕΕ και που ήταν ανοικτά σε συνεργασία με τους ανταγωνιστικούς ιμπεριαλισμούς της Ρωσίας και της Κίνας, το Ιράν κλπ., που επιχειρούσαν και επιχειρούν να ενισχύσουν τις θέσεις τους στην περιοχή.

Οι κινητοποιήσεις και εξεγέρσεις των λαών της περιοχής, αντιφατικές λόγω και της δραματικής έλλειψης εργατικού, αντιιμπεριαλιστικού – αντικαπιταλιστικού και κομμουνιστικού κινήματος (που ονομάστηκαν συλλήβδην «Αραβική Άνοιξη») αντιμετωπίστηκαν με καταστολή, ιδιαίτερα όπου είχαν κοινωνικό και δημοκρατικό περιεχόμενο (με πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα την Αίγυπτο αλλά και την Συρία στην πρώτη φάση, ενώ στην Τυνησία η σχετικά ισχυρή αριστερή και εργατική παρέμβαση υποχρέωσε σε άλλες επιλογές) ή εξετράπησαν, έτσι ώστε να προωθηθούν τα ιμπεριαλιστικά σχέδια.

Τα αστικά κράτη της περιοχής (σύμμαχοι των αμερικάνικου και ευρωπαϊκού ιμπεριαλισμού), το κράτος τρομοκράτη του Ισραήλ, το αντιδραστικό νέο-οθωμανικό καθεστώς της Τουρκίας, οι υπεραντιδραστικές σκοταδιστικές αραβικές μοναρχίες του Κόλπου όρμησαν σαν τις ύαινες για να προωθήσουν τα αιματοβαμμένα σχέδιά τους σε βάρος γειτονικών χωρών και λαών και πρώτα απ’ όλα του Συριακού, Κουρδικού και Παλαιστινιακού λαού. Όπλισαν, χρηματοδότησαν και αξιοποίησαν πλήθος αντιδραστικών οργανώσεων με αναφορά στον ισλαμικό Ιερό Πόλεμο, συμβάλλοντας στην τερατογένεση του Ισλαμικού Κράτους, που δολοφονεί και τρομοκρατεί τους λαούς της περιοχής κι ευρύτερα.

Δεν λείπουν και οι αντιστάσεις, με πιο εμβληματική σήμερα αυτή των λαών της Ροζάβα, των γυναικών και των ανδρών Κούρδων και άλλων εθνοτήτων, που απελευθέρωσαν το Κομπάνι, η ασίγαστη ηρωική απελευθερωτική πάλη των Παλαιστινίων, των λαών της Τουρκίας, του Λιβάνου κ.ά.

Το εκρηκτικό κουβάρι των αντιθέσεων που έχει συσσωρευτεί στην περιοχή, η πύκνωση της πολεμικής δράσης ηγεμονικών ιμπεριαλιστικών δυνάμεων (ΗΠΑ, ΕΕ – Γαλλία και Ρωσία) και ισχυρών αστικών τάξεων (Τουρκία, Ισραήλ, Ιράν, αραβικές μοναρχίες), η ενεργοποίηση της στρατιωτικής επέμβασης - αλληλεγγύης της Ευρωπαϊκής Ένωσης (μετά από αίτημα της Γαλλίας, ύστερα από τις δολοφονικές επιθέσεις του ΙSIS στο Παρίσι), η εμπλοκή του ΝΑΤΟ (ύστερα από αίτημα της Τουρκίας) δημιουργούν τρομερά μεγάλο κίνδυνο για γενικότερη πολεμική ανάφλεξη, ενώ ήδη οι λαοί της περιοχής γίνονται τα θύματα ενός πολέμου δίχως τέλος, δίχως σύνορα, δίχως όρια. ΗΠΑ και Γαλλία προωθούν συμμαχία για κλιμάκωση των πολεμικών επεμβάσεων και προετοιμάζουν άμεσα στρατιωτικά κτυπήματα, η Ρωσία ενισχύει την στρατιωτική της παρουσία στη Συρία, ενώ η Τουρκία ξεκαθαρίζει πως θέλει να πάρει μέρος στην αιματοβαμμένη μοιρασιά.

2. Ο πόλεμος, όμως, έχει ήδη μεταφερθεί και στην καρδιά της Ευρώπης. Οι Βρυξέλες και το Βέλγιο, το Παρίσι και η Γαλλία, αλλά και άλλες χώρες της ΕΕ μετατρέπονται σε στρατόπεδα, με δεκάδες χιλιάδες ένοπλους στρατιώτες να περιπολούν. Συγκεντρώσεις απαγορεύονται, απεργίες αναβάλλονται, μετακινήσεις περιορίζονται, φράκτες υψώνονται, ενώ οι κυβερνήσεις, τα ΜΜΕ και οι τηλεοράσεις (και στην Ελλάδα) διαχέουν και εκπαιδεύουν σε ένα απεριόριστο κλίμα φόβου και τρομοκρατίας. Στην Γαλλία πέρασε –με θαυμαστή ομοφωνία Δεξιών και Σοσιαλιστών, αλλά και τη συναίνεση της υποταγμένης Αριστεράς του ΚΚ Γαλλίας- η κήρυξη κατάστασης έκτακτης ανάγκης για τρεις μήνες (και βλέπουμε), η αντιδημοκρατική αναθεώρηση σειράς διατάξεων για την προστασία των δικαιωμάτων και ελευθεριών.

Οι κυβερνήσεις και η Ευρωπαϊκή Ένωση συνολικά αξιοποιούν την «Ευρωπαϊκή 11η Σεπτέμβρη» για ένα νέο γύρο διαρκούς τρομοκρατικής εκστρατείας ενάντια στα δημοκρατικά δικαιώματα και ελευθερίες των εργαζομένων, για την εγκαθίδρυση ενός συνολικού καθεστώτος αναίρεσης δικαιωμάτων κερδισμένων με αίμα, ψηφιακής επιτήρησης, φακελώματος και Μεγάλου Αδελφού, αστυνομικής αυθαιρεσίας, ζόφου – φόβου κι ανελευθερίας, εμπέδωσης του κοινοβουλευτικού ολοκληρωτισμού. Στην κατεύθυνση αυτή προετοιμάζονται αλλαγές, όπως η αντιδραστική αναθεώρηση της Συνθήκης Σένγκεν, με ενίσχυση του φακελώματος και παραπέρα εμπόδια στην μετακίνηση.

Αυτά τα μέτρα, που λαμβάνονται με πρόσχημα την δολοφονική τρομοκρατική δράση του Ισλαμικού Κράτους, δεν πρόκειται να αντιμετωπίσουν τις επιθέσεις του, όπως δεν το πέτυχαν και μέχρι τώρα. Εξάλλου, το ISIS αποτελεί γέννημα και θρέμμα του ιμπεριαλισμού, δικό τους παιδί (που έχει όλα τα απαίσια χαρακτηριστικά τους) και αναπτύσσεται μέσα στα κοινωνικά ερείπια που άφησε η ιμπεριαλιστική επέμβαση στην περιοχή (βλ. Σουνίτες) και στα προάστια των απόκληρων, που δημιουργεί ο σύγχρονος ολοκληρωτικός καπιταλισμός στις μητροπόλεις.

Συνολικά, η τρομοκρατική αντιδραστική εκστρατεία στο εσωτερικό της ΕΕ θα συνδυαστεί με κλιμάκωση της πολεμικής εκστρατείας στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, σε μια ενιαία επιθετική προσπάθεια του ευρωπαϊκού καπιταλισμού να απαντήσει στην πολύχρονη κρίση που τον μαστίζει. Με νέα αντεργατικά αντιλαϊκά οικονομικά κοινωνικά μέτρα, με υπέρογκες δαπάνες για πόλεμο - επιτήρηση - καταστολή, με απροσπέλαστα τείχη στους πρόσφυγες και τους μετανάστες που δαιμονοποιούνται, με ιδεολογική επίθεση στο διαφορετικό και αξιοποίηση των αντιδραστικών θεωριών περί θρησκευτικών αντιθέσεων, Δύσης – Ανατολής και της αντιισλαμικής υστερίας. Με προσπάθεια εμπέδωσης ενός κλίματος εθνικής και ευρωπαϊκής συναίνεσης και ενότητας, με πραγματικό στόχο όχι κυρίως τους Τζιχαντιστές, αλλά τους ταξικούς αγώνες των εργαζομένων, των ανέργων, της νεολαίας, των φτωχών λαϊκών στρωμάτων.

Με την πορεία αυτή, η Ευρωπαϊκή Ένωση φανερώνει απροκάλυπτα το πραγματικό της πρόσωπο, μια δύναμη αντιδραστική – αντιδημοκρατική, πολεμοκάπηλη – ιμπεριαλιστική, ρατσιστική, πεδίο επώασης φασιστικών, ακροδεξιών και εθνικιστικών δυνάμεων. Η ανάγκη ρήξης και αποδέσμευσης από την ΕΕ, με εργατικό αντικαπιταλιστικό και διεθνιστικό περιεχόμενο, είναι πλέον επιτακτική για τους λαούς και αποτελεί Λυδία λίθο για την πολιτική και τη φυσιογνωμία της Αριστεράς.

Ακόμα και στην αντισυστημική Αριστερά εμφανίζεται μια σοβαρή υποτίμηση αυτών των εξελίξεων, οι οποίες αντιμετωπίζονται ως ένας τρέχον παροξυσμός ή μια προσωρινή εκτροπή. Δεν λαμβάνεται υπόψη ότι η κρίση της αστικής δημοκρατίας αποτελεί ιστορική τάση, που εκδηλώνεται εκρηκτικά τώρα, ειδικά σε συνθήκες ολοκληρωτικού καπιταλισμού και δομικής καπιταλιστικής κρίσης. Υποβαθμίζεται συχνά η πρόθεση του αντίπαλου για άμεση, μαζική χρησιμοποίηση του νέου τρομοκρατικού αντιδημοκρατικού οπλοστασίου και η δράση, ως προς αυτό, του αστικού μπλοκ εξουσίας στο οποίο «παρατάσσονται» η κυβέρνηση, η συστημική αντιπολίτευση, το κεφάλαιο, το μεταλλαγμένο κράτος-επιτελείο, το «σκληρό κράτος» (αστυνομία, στρατός, μυστικές υπηρεσίες) οι κρατικοί και πολιτειακοί θεσμοί, τα MME, οι μηχανισμοί πολιτιστικής δικτατορίας, η εκκλησία, η δικαιοσύνη, οι υπερεθνικοί θεσμοί, το υποταγμένο συνδικαλιστικό κίνημα κ.λ.π. Παραγνωρίζεται ότι η μάχη για τις λαϊκές ελευθερίες και δικαιώματα αναδεικνύεται σε «αποφασιστικό μέτωπο» της συνολικής ταξικής πάλης.

Η αιματοβαμμένη έκρηξη των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και των πολεμικών επιχειρήσεων, των δολοφονικών επιθέσεων και η κλιμάκωση της τρομοκρατικής εκστρατείας της ΕΕ και των αστικών κυβερνήσεων είναι πλευρά της συνολικής προσπάθειας του κεφαλαίου για να υπερβεί την δομική καπιταλιστική κρίση, που καλά κρατεί από το 2008. Σε αυτές τις συνθήκες, όπως έχει γνωρίσει ήδη ο ελληνικός λαός με την λαίλαπα της μνημονιακής καπιταλιστικής βαρβαρότητας, τα πολυεθνικά πολυκλαδικά μονοπώλια, συνολικά ο καπιταλισμός, γίνεται αμείλικτος, άγριος, «σκοτώνει και την μάνα του» για να ανακάμψει η κερδοφορία του.

Ακριβώς γι΄ αυτό, σήμερα η πάλη για την ανατροπή της βάρβαρης επίθεσης κεφαλαίου – ΕΕ – ΔΝΤ – κυβέρνησης, για την κατάργηση των μνημονίων και των αντιδραστικών αστικών «μεταρρυθμίσεων» πρέπει να συνδυαστεί με την πάλη για ειρήνη και ελευθερία, για απόκρουση και ήττα της αστικής τρομοκρατικής εκστρατείας, των ιμπεριαλιστικών πολεμικών επεμβάσεων, της Ευρώπης φρούριο και φυλακή για τους λαούς της και τους μετανάστες. Για το δικαίωμα όλων των λαών να αποφασίζουν για τη ζωή τους ενάντια σε Επιτροπείες, προστάτες, δυνάστες ντόπιους και ξένους, ενάντια στην αστική τάξη της χώρας τους. Κι από την άλλη, ο αγώνας ενάντια στον πόλεμο, τον αστικό ολοκληρωτισμό και τον ρατσισμό για να είναι πραγματικά αποτελεσματικός και νικηφόρος πρέπει να έχει αντικαπιταλιστικό, αντιιμπεριαλιστικό, διεθνιστικό περιεχόμενο.

Στην μάχη αυτή απαιτείται ένα δυνατό αντιπολεμικό αντιιμπεριαλιστικό διεθνιστικό δημοκρατικό κίνημα, μια ισχυρή μετωπική αντικαπιταλιστική Αριστερά και ένα σύγχρονο επαναστατικό κομμουνιστικό ρεύμα, που θα συμβάλλει στη συνολική επαναθεμελίωση και αντεπίθεση του κινήματος ενάντια στον ιμπεριαλισμό, το κεφάλαιο, τον εθνικισμό και τον ιδεολογικό σκοταδισμό.

Μπροστά στις κρίσιμες αυτές στιγμές απαιτείται η πολιτική συνεννόηση, η συνεργασία και η κοινή δράση όλων των μαχόμενων δυνάμεων της Αριστεράς και του κινήματος, αλλά και βήματα στην κατεύθυνση δημιουργίας ενός διεθνιστικού αντιπολεμικού αντιιμπεριαλιστικού δικτύου στην περιοχή και στην Ευρώπη, με την πρωτοπόρα συμβολή των δυνάμεων της αντικαπιταλιστικής και επαναστατικής Αριστεράς.

3. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ ευθυγραμμίζεται επικίνδυνα με την πολιτική της ΕΕ, των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ στην περιοχή, ακολουθεί πιστά την πολιτική ΝΔ – ΠΑΣΟΚ, εκφράζει τη «συνέχεια του κράτους» και στα θέματα εξωτερικής πολιτικής, όπως και στο εσωτερικό με τη συνέχιση των μνημονίων και την καταστολή.

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, επιδιώκοντας να εξυπηρετήσει και προωθήσει τα συμφέροντα του ελληνικού κεφαλαίου, συνεχίζει σταθερά να λειτουργεί εντός του ΝΑΤΟ, εξωραΐζοντας μάλιστα τον ρόλο του. Οι αμερικανονατοϊκές βάσεις λειτουργούν κανονικά, με την βάση της Σούδας να παίζει ιδιαίτερα κρίσιμο ρόλο, ενώ ο υπουργός Αμυνας Π. Καμμένος υπόσχεται στις ΗΠΑ 2-3 βάσεις ακόμα και ανάπτυξη του χαφιέδικου μηχανισμού με την δημιουργία Υπηρεσίας Στρατιωτικών Πληροφοριών. Παράλληλα, συνεχίζεται η συμμετοχή ελληνικών στρατιωτικών δυνάμεων σε επεμβατικές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις.

Η κυβέρνηση Τσίπρα υποστήριξε με την ψήφο της την απόφαση του Συμβουλίου των υπουργών Άμυνας της ΕΕ, που, με πρόσχημα τη δολοφονική επίθεση στο Παρίσι, ενεργοποίησε το άρθρο 42, παράγραφος 7 της Συνθήκης της ΕΕ (Συνθήκη του Μάαστριχτ), που προωθεί την στρατιωτική επέμβαση στην περιοχή –και την υποχρεωτική αλληλεγγύη των κρατών μελών της ΕΕ- με θεμελιακό τον ρόλο του ΝΑΤΟ. Αντίστοιχα, υποστήριξε τα αντιδραστικά αντιδημοκρατικά μέτρα που συμφωνήθηκαν στη σύνοδο των υπουργών Εσωτερικών της ΕΕ.

Ξεχωριστή σημασία έχει η στρατηγική (πολιτική, οικονομική και στρατιωτική) συνεργασία με το κράτος μακελάρη του Ισραήλ και με την αιματοβαμμένη χούντα της Αιγύπτου.

Η κυβέρνηση αποδέχεται και υλοποιεί την πολιτική της ΕΕ για τους πρόσφυγες και τους μετανάστες, που έχει γεμίσει με πτώματα το Αιγαίο, διαμορφώνει κέντρα διαλογής και διατηρεί τον φράκτη του αίσχους στον Έβρο, ενώ η κατάσταση των κλειστών συνόρων στην Ευρώπη οδηγεί στο να γίνει η Ελλάδα χώρος κράτησης δεκάδων και εκατοντάδων χιλιάδων προσφύγων και μεταναστών.

4. Τώρα είναι η ώρα που το εργατικό λαϊκό κίνημα και η μαχόμενη Αριστερά πρέπει να παρέμβουν και να διεκδικήσουν:

- Καμιά συμμετοχή της Ελλάδας σε ιμπεριαλιστική επέμβαση στην περιοχή. Να κλείσουν άμεσα οι αμερικανονατοϊκές βάσεις, καμία νέα βάση, όχι στη διάθεση ελληνικού εδάφους, αέρος και εξοπλισμού για επεμβάσεις σε άλλες χώρες. Να γυρίσουν όλες οι ελληνικές στρατιωτικές δυνάμεις που βρίσκονται εκτός συνόρων.

- Έξοδος από ΝΑΤΟ και ευρωστρατό, απειθαρχία – ρήξη και αντικαπιταλιστική διεθνιστική αποδέσμευση από την ΕΕ. Διάλυση του επικίνδυνου άξονα Ισραήλ-Ελλάδας-Κύπρου-Αιγύπτου. Άμεση διακοπή κάθε είδους συνεργασίας με το Ισραήλ. Συνεχής διεθνιστικός αγώνας για πλήγματα στο διεθνές πλέγμα του κεφαλαίου και του ιμπεριαλισμού (ΕΕ, ΝΑΤΟ, ΟΟΣΑ, Διατλαντική Εμπορική Συμφωνία ΤΙΡΡ).

- Μηδενική ανοχή στην περιστολή των δημοκρατικών δικαιωμάτων, στο κράτος έκτακτης ανάγκης, στη ξενοφοβία, το ρατσισμό – φασισμό και την τρομολαγνεία. Διαχωριζόμαστε αποφασιστικά από τις αντιδραστικές ιδεολογίες των φυλετικών διακρίσεων και του μίσους μεταξύ των εργαζομένων, στο θρησκευτικό – εθνικό φανατισμό και την τυφλή δολοφονική βία. Συνολικός αγώνας ενάντια στο αστικό μπλοκ εξουσίας, στην τρομοκρατική εκστρατεία και την αντιδημοκρατική επίθεση κυβέρνησης – ΕΕ – κεφαλαίου. Αποφασιστική διεκδίκηση των δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών της εποχής μας, στο πλαίσιο του αγώνα για την απελευθέρωση από τα δεσμά κεφαλαίου και ιμπεριαλισμού.

- Ασφαλής είσοδος, υποδοχή και φιλοξενία προσφύγων και μεταναστών, δυνατότητα μετακίνησης προς τις χώρες προορισμού τους. Να πέσει τώρα ο φράκτης στον Έβρο. Όχι βία και καταστολή, Κατάργηση του Δουβλίνου Ι και ΙΙ, της Frontex, του Ευρωστρατού και των δυνάμεων ταχείας επέμβασης. Όχι στις αποφάσεις της Συνόδου Κορυφής της Ε.Ε. για διαχωρισμό, επιλογή και αριθμητικό όριο των προσφύγων που θα γίνουν δεκτοί στις χώρες της Βόρειας και Κεντρικής Ευρώπης. Όχι ανάπτυξη δυνάμεων της Frontex στο Αιγαίο.

- Όχι στον ιμπεριαλισμό, όχι στις επεμβάσεις, όχι στους βομβαρδισμούς και στους πόλεμους απ’ όπου κι αν προέρχονται (ΗΠΑ, ΕΕ, Ρωσία, Ισραήλ, Τουρκία, αραβική αστική τάξη). Έξω όλοι οι ξένοι στρατοί από οποιαδήποτε χώρα. Να σταματήσει κάθε είδους τροφοδοσία και συναλλαγή με τον ISIS. Ειρήνη, φιλία και συνεργασία των λαών. Οι λαοί να αποφασίζουν δημοκρατικά για το μέλλον τους, χωρίς νταβατζήδες και επικυρίαρχους, διεκδικώντας την κοινωνική απελευθέρωση.

Το Γραφείο της Πολιτικής Επιτροπής του ΝΑΡ για την Κομμουνιστική Απελευθέρωση
Αθήνα, 26 Νοέμβρη 2015

21 Νοεμβρίου 2015

Καταγγελία της ΑΝΤΑΡΣΥΑ για το όργιο καταστολής στην κινητοποίηση των αγροτών


Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ καταγγέλλει το αυταρχικό χτύπημα της κυβέρνησης και των δυνάμεων καταστολής ενάντια στο σημερινό αγροτικο συλλλητήριο. Η κλιμάκωση της μνημονιακής επίθεσης της κυβέρνησης θα βρει μπροστά της την κλιμάκωση της λαικής πάλης. Εργάτες, μικρομεσαίοι αγρότες, νεολαία, στον δρόμο του αγώνα να ανατρέψουμε παλιά και νέα μνημόνια, την πολιτική κυβέρνησης-κεφαλαίου-ΕΕ-ΔΝΤ.

Ανακοίνωση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ Μαγνησίας για την ακύρωση της εκδήλωσης της Χρυσής Αυγής

ΟΥΤΕ ΣΤΗ ΧΛΟΗ, ΟΥΤΕ ΣΤΟ ΔΙΜΗΝΙ, ΟΥΤΕ ΠΟΥΘΕΝΑ
ΚΑΜΙΑ ΣΠΙΘΑΜΗ ΓΗΣ ΣΤΟΥΣ ΦΑΣΙΣΤΕΣ


Είναι πολύ δύσκολο πλέον να κρύψει κανείς πως η ναζιστική συμμορία της Χρυσής Αυγής δέχτηκε μια σημαντική ήττα στην προσπάθεια της να εμφανιστεί δημόσια στην περιοχή της Μαγνησίας. Μέσα σε διάστημα μίας εβδομάδας η παρέμβαση του αντιφασιστικού κινήματος την ανάγκασε να μεταφέρει την εκδήλωσή της από το Διμήνι στη Χλόη και τελικά να την ακυρώσει εντελώς. Η Χρυσή Αυγή απέτυχε να εμφανιστεί δημόσια και να κάνει τη φιέστα της, απέτυχε να χρησιμοποιήσει δημόσιους χώρους (δημαρχείο Διμηνίου) για τη διάδοση των εγκληματικών της σχεδίων και απέτυχε να κάνει οπουδήποτε μάζεμα ακόμα και σε ιδιωτικό και πληρωμένο από τους ίδιους χώρο (κέντρο «Φεραί Παλλάς»). Την παταγώδη αποτυχία της προσπαθεί να τη βαφτίσει με «αντισυστημικές» και «αντιμνημονιακές» κορόνες και να παρουσιαστεί ως το «θύμα» των κρατικών θεσμών.

Η αλήθεια βρίσκεται όμως για μια ακόμη φορά πολύ μακριά από την «ηρωική» αφήγηση της Χρυσής Αυγής, καθώς όλος ο κρατικός μηχανισμός της περιοχής στάθηκε στο πλευρό της. Το δημοτικό συμβούλιο του Βόλου σε μια απίστευτη προσπάθεια πολιτικού ξεπλύματος της Χρυσής Αυγής παραχώρησε αρχικά το χώρο του δημαρχείου του Διμηνίου για την εκδήλωση των φασιστών. Η παρέμβαση του αντιφασιστικού κινήματος, με αποκορύφωμα την πορεία του Πολυτεχνείο στις 17 Νοέμβρη, αλλά και η επιτυχημένη αποτροπή της εκδήλωσης της Χρυσής Αυγής το καλοκαίρι στο Διμήνι, δημιούργησαν το αναγκαίο έδαφος για να πάρει αρχικά το τοπικό συμβούλιο του Διμηνίου αρνητική απόφαση για την παραχώρηση χώρου για την εκδήλωση των φασιστών και μετέπειτα να αποσύρει την άδεια και το δημοτικό συμβούλιο του Βόλου. Ούτε όμως η επιλογή της περιοχής της Χλόης για τη μετεγκατάσταση της εκδήλωσης ήταν τυχαία. Η Χρυσή Αυγή γνώριζε πως και εκεί «έχει πλάτες» από την πλευρά του τοπικού κράτους. Η προηγούμενη Δημοτική Αρχή του Δήμου Ρήγα Φεραίου είχε παραχώρησε δημόσιο χώρο (την πλατεία της Χλόης) για σύναξη της φασιστικής συμμορίας, ενώ προ λίγων ημερών (παραμονές της 28ης Οκτωβρίου συγκεκριμένα) η τωρινή Δημοτική Αρχή κάλεσε τον φασίστα βουλευτή Π. Ηλιόπουλο να βραβεύσει τους μαθητές που συμμετείχαν σε τοπικό αγώνα δρόμου και ανέχτηκε τη συμμετοχή του σε αυτόν. Πριν λοιπόν οι δήθεν «ριγμένοι» της Χρυσής Αυγής «βάλουν τα κλάματα» για την «κρατική αναλγησία» ας μας απαντήσουν ποιοι δεσμοί τους ενώνουν με μια σειρά δημάρχων της περιοχής…

Είναι φανερό πως μια σειρά πολιτικών και οικονομικών παραγόντων της περιοχής θέλουν να νομιμοποιήσουν πολιτικά και κοινωνικά τη δράση της Χρυσής Αυγής, επιχειρώντας παράλληλα να «ξεπλύνουν» το δολοφονικό και εγκληματικό της χαρακτήρα. Και όλα αυτά λαμβάνουν χώρα μια περίοδο που διεξάγεται μια δίκη εναντίων της Χρυσής Αυγής που δεν διώκονται για την «επικίνδυνη δράση τους ενάντια στο μνημόνιο» (όπως αρέσκονται να διατυμπανίζουν), αλλά διότι ως γκανγκστερική ομάδα δολοφόνησαν τον Παύλο Φύσα, τον Σαχσάντ Λουκμάν και επιτέθηκαν σε αγωνιστές του κινήματος και εξαθλιωμένους μετανάστες. Είναι επίσης φανερό πως η νέα προσπάθεια για επιχειρηματικοποίηση των κοινωνικών αγαθών η οποία διεξάγεται με γοργούς ρυθμούς στο τοπικό κράτος, με προεξέχουσα περίπτωση αυτή του Βόλου και του Α. Μπέου, προϋποθέτει και την ύπαρξη μιας «επιτελικής εφεδρείας» που θα κληθεί να τσακίσει το κίνημα και τις κοινωνικές αντιστάσεις. Αυτός είναι και εν πολύς ο ρόλος που φιλοδοξούν και μια σειρά παράγοντες να παίξει η Χρυσή Αυγή. Αυτό το ρόλο έπαιξε και στο εργοδοτικό έγκλημα των Ελληνικών Πετρελαίων, όταν βρέθηκε να κυνηγάει μαζί με την αστυνομία εργαζόμενους που πάλευαν για το αίμα των νεκρών συναδέλφων τους. 

Μέσα σε αυτές τις συνθήκες, η Χρυσή Αυγή αναβαθμίστηκε σε «επίσημο» πολιτικό κόμμα με δημόσια παρουσία. Δεν εμφανίστηκε από το πουθενά, είναι το βίαιο τέκνο της κρίσης του καπιταλισμού και του πολιτικού συστήματος. Και ενώ η ίδια η Χ. Α., υποκριτικά, καταγγέλλει το «σάπιο πολιτικό κατεστημένο» δεν λέει κουβέντα για το σάπιο οικονομικό κατεστημένο, τους εφοπλιστές, τους τραπεζίτες και τους βιομήχανους -αυτούς που αποτελούν την πηγή της διαφθοράς- αλλά ούτε και για τις παχυλές επιδοτήσεις και φοροαπαλλαγές που απολαμβάνουν.

Σ’ αυτό το περιβάλλον της επίθεσης και του συντηρητισμού επιδιώκουν με κάθε τρόπο να εισβάλλουν στη συνείδηση της κοινωνίας και του λαού μας, να εισχωρήσουν στην εκπαίδευση, να ξαναγράψουν την ιστορία αυτού του τόπου απ’ την αρχή. Το Πολυτεχνείου, η χούντα, η Κατοχή, ο Εμφύλιος, τα χρόνια της Μεταπολίτευσης, το εργατικό κίνημα, διαστρεβλώνονται και χρησιμοποιούνται κατά το δοκούν. Επιδιώκουν να αποσύρουν από τις μνήμες του λαού μας και να συκοφαντήσουν τους αγώνες για λευτεριά και δικαιοσύνη, ισότητα και πάλη ενάντια στην εκμετάλλευση. Γιατί όλα τούτα, αφυπνίζουν τον αγώνα του σήμερα ενάντια στην Τρόικα και την εγχώρια και διεθνή τοκογλυφία, ενάντια στα μνημόνια και τους σύγχρονους δουλεμπόρους των Ελλήνων και ξένων εργατών.

Σε συνθήκες που ο κόσμος της εργασίας και του μόχθου καλούνται να δώσουν έναν μεγάλο αγώνα ενάντια σε κυβέρνηση, κεφάλαιο και ΕΕ για να τσακίσουν τον κοινωνικό μεσαίωνα που μας φέρνουν και να κατακτήσουμε τους όρους μιας αξιοβίωτης ζωής τα συμπεράσματα από τον αγώνα για την ακύρωση της εκδήλωσης της Χρυσής Αυγής είναι πολύτιμα. Είναι πολύτιμα γιατί είναι ξεκάθαρο πως όταν ο λαός παλεύει μπορεί να ακυρώσει και κυβερνητικές μεθοδεύσεις και επιχειρηματικά σχέδια και τοπικά αλισβερίσια. Η ακύρωση της εκδήλωσης της Χρυσής Αυγής ενώ στηριζόταν από όλο το τοπικό κράτος, αποτελεί εξάλλου τη μεγαλύτερη απόδειξη των παραπάνω. Ταυτόχρονα όλη η τοπική κοινωνία, των περιοχών που θεωρεί «φιλικές» η Χρυσή Αυγή, πρέπει να απομονώσει και να εξαφανίσει κάθε κατάλοιπο φασισμού και να εμπνεύσει τις γενιές των νέων με τα ιδανικά της ειρήνης της ελευθερίας κ του αγώνα για δουλειά για όλους. Αυτές εξάλλου είναι οι ιδέες του επαναστάτη Ρήγα… 

ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. ΜΑΓΝΗΣΙΑΣ
Σάββατο 21 Νοέμβρη 2015

Να βγούμε στον δρόμο πριν μας πετάξουν στους δρόμους

Αφροδίτη Τζιαντζή/ Πηγή: Νόστιμον ήμαρ

 Μεγάλη ήταν η συμμετοχή πολιτών και συλλογικοτήτων στην εκδήλωση της Πρωτοβουλίας «Πλειστηριασμοί Στοπ» στο κατειλημμένο Green Park

«Μας λένε ότι θα προστατεύεται το 60% των “κόκκινων” δανειοληπτών, που και αυτό είναι στατιστική ακροβασία της κυβέρνησης, αφού ούτως ή άλλως θα υποχρεωθούν σε οδυνηρές και δαπανηρές διαδικασίες διαπραγμάτευσης, το κόστος των οποίων πολλοί δεν θα αντέξουν, ενώ θα βρίσκονται υπό διαρκή επιτήρηση από τις τράπεζες με μόνιμη απειλή να πεταχτούν εκτός “ρύθμισης”.

Ομως, ακόμα και αν δεχτούμε ότι έτσι είναι, το υπόλοιπο 40% που θα χάσει τα σπίτια του τι είναι; Στατιστική; 120.000 οικογένειες κινδυνεύουν να βρεθούν στον δρόμο μόνο από τα κόκκινα δάνεια πρώτης κατοικίας».

«Αυτό δεν είναι νόμος για την προστασία της πρώτης κατοικίας, είναι νόμος για την προστασία των τραπεζών. Το μόνο που διασφαλίζει είναι ότι ο πιστωτής δεν θα ζημιωθεί, προβλέποντας 100 εκατομμύρια ευρώ από το κράτος, δηλαδή από εμάς, για να πληρώνονται οι τράπεζες – που έχουν ανακεφαλαιοποιηθεί συνολικά με 250 δισ. ευρώ». «Ο,τι δεν τόλμησαν να κάνουν ο Σαμαράς και ο Βενιζέλος σε δύο χρόνια, καλείται να το ψηφίσει η κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ σε δύο μέρες. Είναι ανατριχιαστικό ακόμα και με όρους αστικής δημοκρατίας».

Τα παραπάνω ακούστηκαν Τετάρτη βράδυ σε ένα κατάμεστο Green Park – το εγκαταλειμμένο πρώην αναψυκτήριο στο Πεδίον του Αρεως που «επανενεργοποίησαν» ομάδες πολιτών.


Μαζική ήταν η συμμετοχή κατοίκων από γειτονιές της Αττικής, φορέων και σχημάτων, με πλήθος παρεμβάσεων και ομιλιών, παρουσία αιρετών της Αυτοδιοίκησης και στελεχών της Αριστεράς (ΛΑ.Ε., ΑΝΤΑΡΣΥΑ) σε μεγάλη ανοιχτή συζήτηση για το «Δικαίωμα στη Στέγη» που διοργάνωσε η Πρωτοβουλία «Πλειστηριασμοί Στοπ» ελάχιστες ώρες πριν από την ψήφιση του πολυνομοσχεδίου που περιλαμβάνει την τροποποίηση, προς το χειρότερο, του νόμου Κατσέλη.

Η αρχιτέκτονας Τόνια Κατερίνη, πρόεδρος του ΣΑΔΑΣ ΠΕΑ, στην εισηγητική ομιλία της εκ μέρους της Πρωτοβουλίας Πλειστηριασμοί Στοπ είπε ότι με την κατάργηση της οριζόντιας και διά νόμου προστασίας της πρώτης κατοικίας ανατρέπονται δεδομένα δεκαετιών, κάτι που ωστόσο τα κινήματα είχαν προβλέψει και πάλευαν να αποτρέψουν, καθώς αποτελεί συνέχιση των νεοφιλελεύθερων πολιτικών της φτωχοποίησης.

Την ανάγκη για συγκεκριμένες απαντήσεις πέρα από γενικόλογα συνθήματα επισήμανε η καθηγήτρια Αρχιτεκτονικής του ΕΜΠ Ελένη Πορτάλιου, επιμένοντας ότι δεν αρκούν οι συγκεντρώσεις στα Ειρηνοδικεία, πόσω μάλλον όταν ξεκινήσουν οι ηλεκτρονικοί πλειστηριασμοί, αλλά χρειάζεται «ένα μαζικό κίνημα που θα απαιτήσει πολιτική λύση, να παρθεί πίσω η τροποποίηση του νόμου Κατσέλη και να απαγορευθούν οι πλειστηριασμοί πρώτης κατοικίας».

«Περιφρουρήσεις στα σπίτια»

«Το ζήτημα των πλειστηριασμών θα παιχθεί στις γειτονιές. Εκεί πρέπει να οργανωθούμε και να είμαστε έτοιμοι για περιφρουρήσεις στα σπίτια», είπε η Δέσποινα Κουτσούμπα, περιφερειακή σύμβουλος με την Αντικαπιταλιστική Ανατροπή στην Αττική, σχολιάζοντας τον επικοινωνιακό χειρισμό της κυβέρνησης ως μέθοδο κοινωνικού αυτοματισμού. «Η Αγία Παρασκευή που ανέφερε ο υπουργός Ε. Τσακαλώτος έχει 25% ανεργία και πολλοί κινδυνεύουν να χάσουν τα σπίτια τους, κάθε άλλο παρά πλούσιοι».

Πολλοί ομιλητές συνέδεσαν το θέμα του τριετούς μεταβατικού πλαισίου για τους πλειστηριασμούς με την πώληση των «κόκκινων» (και όχι μόνο) δανείων στους «γύπες» των distress funds, χτίζοντας χαρτοφυλάκια ακινήτων που θα «τζογάρονται» στην αγορά ως χρηματιστηριακά προϊόντα.

Πέρα από τις διαφορετικές προσεγγίσεις, όλοι συμφώνησαν στην κοινή παραδοχή «Κανένας μόνος του» απέναντι στις τράπεζες και τα δικαστήρια και στην ανάγκη για ένα ενωτικό κίνημα για το δικαίωμα στη στέγη, κλείνοντας ραντεβού στο συλλαλητήριο ενάντια στους πλειστηριασμούς την ώρα ψήφισης του πολυνομοσχεδίου.

Στα 240.000.000 τα κέρδη των ΕΛΠΕ στο γ' τρίμηνο

Πηγή: THETOC

Ο Όμιλος των ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΠΕΤΡΕΛΑΙΩΝ δημοσίευσε τα αποτελέσματα του για το Γ’ Τρίμηνο 2015, με τα Συγκρίσιμα Κέρδη EBITDA να ανέρχονται στα €240 εκατ.

Ο Όμιλος των ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΠΕΤΡΕΛΑΙΩΝ δημοσίευσε τα αποτελέσματα του για το Γ’ Τρίμηνο 2015, με τα Συγκρίσιμα Κέρδη EBITDA να ανέρχονται στα €240 εκατ. (Γ’ Τρίμ. 2014: €146 εκατ.) και τα αντίστοιχα Κέρδη του εννεάμηνου στα €575 εκατ. παρουσιάζοντας βελτιωμένες επιδόσεις σε όλες τις επιχειρηματικές δραστηριότητες του. 

Σημειώνεται ότι τα αποτελέσματα αυτά αντιστοιχούν στην υψηλότερη τριμηνιαία λειτουργική επίδοση ιστορικά, καθώς η πλήρης λειτουργία των διυλιστηρίων επέτρεψε την εκμετάλλευση των υψηλών διεθνών περιθωρίων διύλισης και της ισοτιμίας ευρώ/δολαρίου, καθώς και την περαιτέρω αύξηση των εξαγωγών.

Η αποτελεσματική διαχείριση κατά τη διάρκεια της τραπεζικής αργίας και της επιβολής ελέγχων στις ροές κεφαλαίων (capital controls), μείωσε τις επιπτώσεις στα οικονομικά αποτελέσματα και τη χρηματοοικονομική θέση του Ομίλου. Τα αυξημένα ταμειακά διαθέσιμα επέτρεψαν την ομαλή τροφοδοσία και λειτουργία των διυλιστηρίων εξασφαλίζοντας το συνεχή εφοδιασμό καυσίμων στην εγχώρια αγορά σε μια περίοδο με αυξημένη τουριστική κίνηση.

Θετικό διεθνές περιβάλλον: Διατήρηση υψηλών Ευρωπαϊκών περιθωρίων διύλισης 

Λόγω της συνεχιζόμενης αυξημένης διαθεσιμότητας αργού και των παγκόσμιων μακροοικονομικών εξελίξεων, οι διεθνείς τιμές αργού πετρελαίου σημείωσαν νέα πτώση, με το αργό τύπου Brent, να καταγράφει πολυετές ιστορικό χαμηλό στα $51/βαρέλι κατά μέσο όρο. Το περιβάλλον χαμηλών τιμών για τρίτο συνεχόμενο τρίμηνο, ευνόησε την αύξηση της διεθνούς ζήτησης για προϊόντα πετρελαίου, κυρίως βενζινών, διατηρώντας τα διεθνή περιθώρια για όλα τα βασικά προϊόντα σε ικανοποιητικά επίπεδα.

Σαν αποτέλεσμα, τα ενδεικτικά περιθώρια διύλισης Μεσογείου FCC ανήλθαν στα $7,3/βαρέλι και τα περιθώρια Ηydrocracking στα $6,2/βαρέλι, σημαντικά αυξημένα σε σχέση με πέρυσι.

Η ισοτιμία του ευρώ, έναντι του δολαρίου διατηρήθηκε σταθερή, στα 1,1 δολάρια/ευρώ κατά μέσο όρο για το Γ’ Τρίμηνο.

Ελληνική Αγορά: Μείωση ζήτησης καυσίμων στο Γ’ Τρίμηνο 

Όπως αναμενόταν, παρά την αυξημένη τουριστική κίνηση, η κατανάλωση καυσίμων στην εσωτερική αγορά σημείωσε πτώση 7% κατά το Γ’ Τρίμηνο 2015 και κυμάνθηκε στα 1,5 εκατ. τόνους (-7%). Κύριοι λόγοι ήταν η οικονομική συγκυρία αλλά και οι περιορισμοί κίνησης κεφαλαίων, που συνεχίζουν να επηρεάζουν τη ζήτηση.

Με βάση τα επίσημα στοιχεία της αγοράς, η πτώση στα καύσιμα κίνησης καταγράφεται στο 6%, τόσο για τη βενζίνη, όσο και για το ντίζελ.

Οικονομικά αποτελέσματα και κύριες επιχειρηματικές εξελίξεις 

Η σημαντική αύξηση της συνεισφοράς του κλάδου Διύλισης, Εφοδιασμού και Εμπορίας διαμόρφωσε τα αποτελέσματα του Γ’ Τρίμηνου, με τα Συγκρίσιμα Καθαρά Κέρδη να ανέρχονται στα €111 εκατ., έναντι €24 εκατ. πέρυσι, και όλες τις δραστηριότητες να επιτυγχάνουν αύξηση λειτουργικής κερδοφορίας.

Παρά τη σημαντική αρνητική επίπτωση της πτώσης των διεθνών τιμών αργού, κατά 15 $/βαρέλι περίπου, στην αποτίμηση αποθεμάτων (απώλειες ύψους €125 εκατ.), θετικά ήταν και τα δημοσιευμένα αποτελέσματα για το Γ’ τρίμηνο, σύμφωνα με τα ΔΠΧΠ. Οι μειωμένες δαπάνες αποσβέσεων και τόκων, καθώς και η θετική επίπτωση στον αναβαλλόμενο φόρο, ύψους €16 εκατ., από την αλλαγή στο συντελεστή φόρου για τις επιχειρήσεις, διαμόρφωσαν τα Καθαρά Κέρδη για το Γ’ Τρίμηνο στα €38 εκατ., ενώ τα Κέρδη EBITDA ανήλθαν στα €115 εκατ.

Στο πλαίσιο αντιμετώπισης της κρίσης, μετά την επιβολή ελέγχων στις ροές κεφαλαίων (capital controls), ο Όμιλος εφάρμοσε με επιτυχία σχέδιο διαχείρισης και περιορισμού των επιπτώσεών της, εξασφαλίζοντας την απρόσκοπτη διεξαγωγή όλων των δραστηριοτήτων παραγωγής και εφοδιασμού. Αναφορικά με το κεφάλαιο κίνησης, ουσιαστικό ήταν το αρνητικό αντίκτυπο των capital controls στις ανάγκες χρηματοδότησης του, καθώς μειώθηκαν σημαντικά οι πιστώσεις (open credit) από προμηθευτές για αγορά πρώτων υλών. Σαν αποτέλεσμα, οι ανάγκες καλύφθηκαν με διαθέσιμα μετρητά του Ομίλου, επηρεάζοντας τις ταμειακές ροές και οδηγώντας στην αύξηση του Καθαρού Δανεισμού, που ανήλθε στα €2,4 δισ.

Αναφορικά με την πώληση του 66% του μετοχικού κεφαλαίου του ΔΕΣΦΑ στην εταιρεία SOCAR, η έγκριση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ανταγωνισμού παραμένει ως προϋπόθεση για την ολοκλήρωση των ρυθμιστικών διαδικασιών, με όλα τα μέρη να καταβάλουν προσπάθειες για την ευθυγράμμιση της δομής της συναλλαγής, κατά τρόπο που να ικανοποιεί τις ρυθμιστικές αρχές.

Στις 26 Οκτωβρίου 2015, τα ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΠΕΤΡΕΛΑΙΑ κατέθεσαν δεσμευτικές προσφορές για τις περιοχές Άρτας-Πρεβέζης και ΒΔ Πελοποννήσου, ενώ στις επόμενες εβδομάδες και σύμφωνα με τον προγραμματισμό, θα ξεκινήσουν οι σεισμικές έρευνες στη θαλάσσια περιοχή του Δ. Πατραϊκού.

Κύρια σημεία των αποτελεσμάτων Γ’ Τριμ. 2015 για τις επιμέρους επιχειρηματικές δραστηριότητες: 

ΔΙΥΛΙΣΗ, ΕΦΟΔΙΑΣΜΟΣ & ΕΜΠΟΡΙΑ ­
  • Τα Συγκρίσιμα Κέρδη EBITDA του κλάδου Εγχώριας Διύλισης, Εφοδιασμού και Εμπορίας ανήλθαν στα €163 εκατ. το Γ’ Τρίμηνο 
  • Η παραγωγή των διυλιστηρίων του Ομίλου, ανήλθε στα 3,4 εκατ. τόνους, αυξημένη κατά 3% σε σχέση με πέρυσι. ­
  • Η αύξηση των εξαγωγών και των πωλήσεων αεροπορικών και ναυτιλιακών καυσίμων αντιστάθμισε την επίπτωση της κρίσης στην εγχώρια αγορά, οδηγώντας το συνολικό όγκο πωλήσεων στα 3,6 εκατ. τόνους.
ΠΕΤΡΟΧΗΜΙΚΑ
  • Η διατήρηση των ισχυρών διεθνών περιθωρίων πολυπροπυλενίου και η αυξημένη παραγωγή, οδήγησαν τα Συγκρίσιμα Κέρδη EBITDA στα €26 εκατ. 
ΕΓΧΩΡΙΑ ΕΜΠΟΡΙΑ
  • ­ Παρά το δυσμενές περιβάλλον, τα Συγκρίσιμα EBITDA της Εγχώριας Εμπορίας ανήλθαν στα €27 εκατ., σημειώνοντας βελτίωση σε σχέση με πέρυσι, λόγω αύξησης μεριδίων αγοράς στη λιανική, μέσω πρατηρίων και αυξημένης τουριστικής κίνησης. ­
  • Οι όγκοι ανήλθαν σε 1 εκατ. τόνους (+5%), λόγω αύξησης πωλήσεων ναυτιλιακών καυσίμων.
ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ
  • ­Οι όγκοι πωλήσεων ανήλθαν σε ιστορικά υψηλά στο Γ’ Τρίμηνο 2015 (344 χιλ. τόνοι), λόγω αυξημένης ζήτησης, που ευνοήθηκε από το περιβάλλον χαμηλών διεθνών τιμών και υψηλού βαθμού καθετοποίησης με το διυλιστήριο Θεσσαλονίκης.
  • ­ Τα Συγκρίσιμα EBITDA ανήλθαν στα €20 εκατ.
ΣΥΜΜΕΤΟΧΕΣ ­
  • Η συνεισφορά του Ομίλου ΔΕΠΑ στα ενοποιημένα Καθαρά Κέρδη ανήλθε στα €5 εκατ., λόγω αύξησης ζήτησης από παραγωγούς ηλεκτρικής ενέργειας. ­
  • Η περαιτέρω καθυστέρηση στη μετάβαση στο νέο ρυθμιστικό πλαίσιο για τους ανεξάρτητους παραγωγούς ηλεκτρικής ενέργειας, συνέχισε να επηρεάζει αρνητικά τη κερδοφορία της Elpedison, καθώς δεν έχει ακόμη οριστικοποιηθεί η αμοιβή για διαθεσιμότητα ισχύος. 

Πλειστηριασμοί: Ο πάτος δεν έχει πάτο!

Νίκος Μπογιόπουλος/ Πηγή: Enikos.gr

Από την ίδια αυτή θέση, πριν από λίγες μέρες, και με αφορμή την υπόθεση των πλειστηριασμών, είχαμε διατυπώσει την άποψη ότι με την συμφωνία στην οποία προχώρησε η κυβέρνηση με την τρόικα, που αφήνει εκατοντάδες χιλιάδες νοικοκυριά έρμαια στα νύχια των «κορακιών», ο κ. Τσίπρας στην πορεία του προς τον μνημονιακό του κατήφορο, «το τερμάτισε».

Να, όμως, που για μια ακόμα φορά επιβεβαιώνεται ότι στην πολιτική, βασικό προσδιοριστικό της υποκρισίας, του ψεύδους και της δημαγωγίας είναι ότι ο πολιτικός πάτος δεν έχει πάτο. Εκεί που μοιάζει ότι η πολιτική απάτη έχει πιάσει πάτο, εκείνη βρίσκει τον τρόπο, «σκάβει» τον πάτο και ο κατήφορός της συνεχίζεται πιο κάτω κι από τον πάτο.

Ας γίνουμε συγκεκριμένοι. Πάμε να δούμε τι έλεγε ο κ.Τσίπρας. Όχι «παλιά». Όχι πριν από ένα χρόνο. Ούτε καν πριν από τις εκλογές του Σεπτέμβρη. Πάμε να δούμε και να ακούσουμε τι έλεγε μόλις πριν από ένα μήνα. Μετά τις εκλογές του Σεπτέμβρη. Τι έλεγε μέσα στον Οκτώβρη για τα «κόκκινα δάνεια» και μάλιστα στην δευτερολογία του κατά την παρουσίαση των προγραμματικών δηλώσεων της νέας του κυβέρνησης.

Παρακαλούμε δώστε προσοχή στο σημείο όπου ο κ.Τσίπρας, με το γνωστό θεατρινίστικο ύφος, εκεί που παριστάνει τον προστάτη των αδύναμων δανειοληπτών έναντι των «κορακιών» της αγοράς, κάνει ειδική αναφορά σε περιοχές όπως το Περιστέρι.

Απολαύστε:

Ντροπή, λοιπόν, κοινωνικός δαρβινισμός, πολιτικός αμοραλισμός να λες σε κάποιον που τον ξεζούμισες ότι δεν μπορεί να έχει σπίτι στην Κυψέλη και γι’ αυτό να τον στέλνεις να ζήσει στο Περιστέρι, στην Αγία Βαρβάρα ή σε τσαντίρι.

Νεοφιλελευθερισμός και αγριότητα που απορρέει από τους νόμους της αγοράς να στερείς από τους ανθρώπους το κεραμίδι που έχουν ματώσει για να στεγάσουν το κεφάλι τους και να τους κάνεις και υποδείξεις να πάνε βρουν μια παράγκα για να ζουν στο Περιστέρι ή στη Σαλαμίνα.

Ποιος τα έλεγε αυτά; Ο Τσίπρας. Πότε τα έλεγε; Την ημέρα που πήρε ψήφο εμπιστοσύνης στη Βουλή. Με αυτά πήρε ψήφο εμπιστοσύνης ο Τσίπρας, πριν μερικές βδομάδες.

Ε, διαβάστε τώρα, τι δήλωσε ο κ.Τσακαλώτος, ο υπουργός που για λογαριασμό του Τσίπρα έκλεισε την συμφωνία με την τρόικα όσον αφορά στους πλειστηριασμούς, μιλώντας προχτές στην κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ.

Αντιγράφουμε από το Real.gr (http://www.real.gr/DefaultArthro.aspx?page=arthro&id=463522&catID=1):
«Αυτός που με εισόδημα 1200 ευρώ, αγόρασε ένα οίκημα 180 τ.μ. στην Αγία Παρασκευή για λόγους νεοπλουτισμού, ίσως είναι προτιμότερο να μένει στο Περιστέρι. Δεν μπορούμε να καλύψουμε και αυτόν (…)»
Αυτά φέρεται να είπε στους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ ο κ.Τσακαλώτος. Ότι είναι «νεοπλουτισμός» να μένεις στην Αγία Παρασκευή και κατόπιν της συμφωνίας του με την τρόικα καλόν είναι να πας να μείνεις στο Περιστέρι…

Ειλικρινά, δεν έχουμε να πούμε τίποτα. Δεν έχουμε να σχολιάσουμε τίποτα.

Περιοριζόμαστε στα εξής:

Πρώτον, βάλτε και ξανακούστε τις «δεσμεύσεις» Τσίπρα. Ακούστε τι έλεγε για τους νεοφιλελεύθερους που παίρνουν τα σπίτια των οικονομικά γονατισμένων ανθρώπων και μετά τους στέλνουν στο Περιστέρι, στην Αγία Βαρβάρα κι από κει στο τσαντίρι.

Αμέσως μετά ξαναδιαβάστε τον Τσακαλώτο να προσδιορίζει – σε εφαρμογή της πολιτικής του Τσίπρα και με απόσταση μόλις λίγων εβδομάδων από τα ακριβώς αντίθετα που εκφωνούσε ο Τσίπρας στη Βουλή – πώς, πραγματικά, αντιλαμβάνεται το Περιστέρι εκείνη η πολιτική που υποδύεται την «αριστερή» την ίδια ώρα που απειλεί να γεμίσει τον τόπο με τσαντίρια.

Και βγάλτε τα συμπεράσματά σας.

Δεύτερον, η αγριότητα των πλειστηριασμών από χθες το βράδυ έγινε νόμος του κράτους. Γεγονός που μας οδηγεί στην αδιαμφισβήτητη αλήθεια: Όταν η αγριότητα γίνεται νόμος, τότε η αντίσταση μετατρέπεται σε καθήκον. Και τούτο με τη σειρά του, σε ότι αφορά εκείνους που ορέγονται τα λαϊκά σπίτια, δεν σημαίνει τίποτα λιγότερο από τις δύο λέξεις, που ειπώθηκαν από τους κομμουνιστές χθες στη Βουλή: «Μολών λαβέ»!

Οι νεκροί των ...άλλων

Η Νιγηρία, η Boko Haram, η Shell, οι επιθέσεις, η βολική σιωπή και η μεθοδευμένα επιλεκτική ευαισθησία.
 

Ελένη Μαυρούλη/ Πηγή: Το Περιοδικό

Τίποτα το σπουδαίο. Μια συνηθισμένη μέρα. Δύο διαφορετικές βομβιστικές επιθέσεις, σε δύο διαφορετικές πόλεις. Νιγηρία. Συνολικά τουλάχιστον 49 νεκροί και περισσότεροι από 130 τραυματίες. Μία συνηθισμένη μέρα. Μερικά 24ωρα μετά τις επιθέσεις στο Παρίσι. Στην επίθεση στην πολιτεία Κάνο, μάλιστα, που έγινε σε κέντρο κινητών τηλεφώνων, δράστες ήταν δύο κορίτσια καμικάζι 11 – 18 ετών. Τίποτα το σπουδαίο. Πιτσιρίκες μέχρι 15 ετών, καλυμμένες από πάνω μέχρι κάτω με μαντήλες, γίνονται κινούμενες βόμβες. Είναι ένα από τα ισχυρότερα όπλα της ακραίας ισλαμιστικής «Boko Haram», που δρα στην Νιγηρία και στις γειτονικές χώρες: κορίτσια που έχουν απαχθεί από τις οικογένειές τους, κατά προτίμηση χριστιανικές, υποχρεώνονται ν’ ανατιναχθούν σπέρνοντας το θάνατο. 

Μία ακόμη συνηθισμένη μέρα. Στην Νιγηρία. Στην πιο ισχυρή οικονομία της Αφρικής, την οποία όλοι οι διεθνείς «έγκριτοι» οργανισμοί, όπως το ΔΝΤ και η Παγκόσμια Τράπεζα, εντάσσουν στην ομάδα «των 11 μελλοντικά ισχυρών οικονομιών» παγκοσμίως. Στην Νιγηρία, με τον ρυθμό ανάπτυξης στο 7,4% και την φτώχεια στο 33,1% με εξαιρετικά επιεικείς υπολογισμούς. Στην Νιγηρία, που ήταν αποικία της Βρετανίας μέχρι το 1960, όπου ακόμη και σήμερα επίσημη γλώσσα είναι τα αγγλικά και είναι η πολυπληθέστερη χώρα της αφρικανικής ηπείρου με, κατά προσέγγιση, 180 εκατομμύρια κατοίκους. Στην Νιγηρία, που ήταν η πρώτη αφρικανική χώρα που καταπολέμησε την εμφάνιση του Έμπολα μέσα σε λίγες μόλις εβδομάδες. Στην Νιγηρία, που είναι πιο «κοντά» στη Δ. Ευρώπη από όσο δείχνει ο χάρτης, λοιπόν.


Μια ακόμη συνηθισμένη μέρα. Στην Νιγηρία, όπου μόνο το 2015, οι επιθέσεις της Boko Haram, που έχει δηλώσει πίστη στο «Ισλαμικό Κράτος», έχουν στοιχίσει τη ζωή σε περισσότερους από 4.000 ανθρώπους, ενώ αγνοούνται τουλάχιστον άλλοι 3.000. Ουδείς γνωρίζει ακριβείς αριθμούς ούτε για τους νεκρούς, ούτε για τους αγνοούμενους, ούτε για τους απαχθέντες και ομήρους της Boko Haram, ενώ σε αυτά τα νούμερα δεν προσμετρούνται οι νεκροί ένοπλοι της ακραίας βάρβαρης αυτής οργάνωσης.

Στην Νιγηρία, όπου μέσα σε τέσσερις μόλις μέρες, μεταξύ 3 – 7 Ιανουαρίου του 2015, μια ολόκληρη περιοχή με επίκεντρο την πόλη Μπάγκα, στα βορειοανατολικά της χώρας, στην πολιτεία Μπόρνο σβήστηκε από το χάρτη, καθώς μια επίθεση της Boko Haram στην έδρα της πολυεθνικής αφρικανικής δύναμης (Τσαντ, Νίγηρας, Νιγηρία) που έχει στηθεί επισήμως για την αντιμετώπισή της, κατέληξε σε μια σφαγή ανείπωτης βαρβαρότητας. Τα δυτικά ΜΜΕ κάνουν λόγο για «πιθανότατα τουλάχιστον 2.000 νεκρούς, 17 πόλεις κατεστραμμένες, 35.000 εκτοπισμένους, εκ των οποίων σημαντικός αριθμός, ο οποίος δεν μετρήθηκε ποτέ, εκτιμάται ότι πνίγηκε στην λίμνη Τσαντ στην προσπάθειά του να διαφύγει από τους αφηνιασμένους ισλαμιστές.

"Αλήθεια πόσοι γνωρίζουν ότι οι περίπου 48 νεκροί θα ήταν κατά δεκάδες περισσότεροι στη Βηρυτό αν δεν ήταν ο Αντέλ Τέρμος, ο νεαρός πατέρας που έκανε το κορμί του και την μικρή του κόρη «ασπίδα» πέφτοντας στον έναν καμικάζι, για να σώσει άλλες ζωές αθώων. Ακούσατε το όνομά του; Διαβάσατε λεπτομέρειες από τη ζωή του; Γιατί όχι;"

Για αυτούς τους χιλιάδες νεκρούς, δεν έγιναν ποτέ ζωντανές συνδέσεις. Δεν έγιναν ποτέ ολοήμερα αφιερώματα, δεν κηρύχθηκε ποτέ παγκόσμιος συναγερμός, δεν έγιναν ποτέ επιμνημόσυνες δεήσεις σε κάθε γωνιά του πλανήτη. Όπως δεν έγιναν για τους νεκρούς στην Βηρυτό, μία μέρα πριν από τις τρομοκρατικές επιθέσεις στο Παρίσι. Αλήθεια πόσοι γνωρίζουν ότι οι περίπου 48 νεκροί θα ήταν κατά δεκάδες περισσότεροι αν δεν ήταν ο Αντέλ Τέρμος, ο νεαρός πατέρας που έκανε το κορμί του και την μικρή του κόρη «ασπίδα» πέφτοντας στον έναν καμικάζι, για να σώσει άλλες ζωές αθώων. Ακούσατε το όνομά του; Διαβάσατε λεπτομέρειες από τη ζωή του; Γιατί;

Συνεχής ροή ειδήσεων και δεήσεις ανά τον κόσμο δεν έγιναν ούτε για τους χιλιάδες νεκρούς Παλαιστίνιους, ούτε για τους χιλιάδες νεκρούς Λίβυους, το περίπου ένα εκατομμύριο νεκρούς Ιρακινούς από την εισβολή και μετά, ούτε για τους χιλιάδες που πεθαίνουν από πείνα, (αλήθεια είναι λιγότερο βίαιος αυτός ο θάνατος;) στην Σομαλία και στο νότιο Σουδάν.


Όσον αφορά δε στην Νιγηρία; Επειδή υψηλές προσωπικότητες, όπως ο γνωστός ποδοσφαιριστής Ντέιβιντ Μπέκαμ, ασχολήθηκαν λίγο, ίσως ορισμένοι θυμόμαστε την απαγωγή, τον Απρίλιο του 2014, 276 μαθητριών από την Boko Haram (το όνομά της ουσιαστικά σημαίνει ότι η δυτική εκπαίδευση είναι αμαρτία). Έγιναν οι απαραίτητες δηλώσεις, εκκλήσεις, δακρύβρεχτες παρεμβάσεις, και μετά σιωπή. Κανείς δεν αναρωτήθηκε τι απέγιναν τελικά αυτά τα κορίτσια. Ίσως ήταν κάποια από τις έφηβες καμικάζι που χρησιμοποίησε η οργάνωση σε δεκάδες επιθέσεις που ακολούθησαν.

Μια χώρα – μια εταιρεία

Μια συνηθισμένη μέρα στην Νιγηρία. Της οποίας τον φυσικό πετρελαϊκό πλούτο λυμαίνεται η ολλανδο-βρετανική Royal Dutch Shell με τις τέσσερις ντόπιες θυγατρικές της, αρχής γενομένης από την αποικιοκρατία το 1937 και με τις πρώτες εξαγωγές πετρελαίου να γίνονται το 1958. Η δραστηριότητα της Shell στο Δέλτα του Νίγηρα ήταν η πρώτη εστία μεγάλης έντασης τη δεκαετία του ’90, πριν αρχίσουν τη δεκαετία του ’00 οι θρησκευτικές συγκρούσεις. Αιτία για το μίσος προς τη Shell, η ανεξέλεγκτη δραστηριότητά της, οι αλλεπάλληλες μολύνσεις του περιβάλλοντος, η αγαστή συνεργασία – στήριξη στις στρατιωτικές δικτατορίες που ταλάνιζαν τη χώρα η οποία απέκτησε αστικό δημοκρατικό σύνταγμα μόλις το 1999.

Πριν από το 1999, ο ηγέτης του Κινήματος για την Επιβίωση του Λαού των Ογκόνι (της φυλής που κατοικεί στο Δέλτα του Νίγηρα) – MOSOP- εκτελέστηκε με συνοπτικές διαδικασίες ενώ τα χωριά των Ογκόνι ισοπεδώθηκαν, τότε, από τον νιγηριανό στρατό. Η Shell, αν και δήλωσε άγνοια νίπτοντας τα χείρας, έχει, εκ των υστέρων, αποδειχτεί μετά από έρευνα πολλών περιβαλλοντικών οργανώσεων και οργανώσεων δικαιωμάτων, ότι όχι μόνο στήριξε (και στηρίζει) διάφορες παραστρατιωτικές δυνάμεις που λειτουργούσαν ως κράτος εν κράτει καταληστεύοντας και καταπιέζοντας τον ντόπιο πληθυσμό προς όφελος της εταιρείας αλλά επιπλέον χρηματοδοτούσε σχεδόν άμεσα και τον στρατό ενώ χρημάτιζε μεγάλο μέρος του κρατικού μηχανισμού.

Αρκετοί ντόπιοι συνεργάτες της ήταν χριστιανοί, όπως άλλωστε ως χριστιανικές γίνονται αντιληπτές και οι χώρες προέλευσής της, η Ολλανδία και η Βρετανία. Ένα δείγμα «πολιτισμού» που εξήγαγε, όπως και πολλά άλλα, ο δυτικός ιμπεριαλισμός. Για πολλούς αναλυτές, το «σπέρμα» της οργής που «θέρισε» η Boko Haram βρίσκεται ακριβώς στη συμπεριφορά της Shell. 

Από τις δραστηριότητες της εταιρείας καταστρέφονται περιουσίες, εκτοπίζονται ή και πεθαίνουν εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι, μολύνονται ολόκληρες περιοχές. Όχι. Ούτε αυτά έγιναν πρώτο θέμα. Ούτε έγιναν ζωντανές συνδέσεις. Ούτε κανείς τα θυμάται σήμερα, που αναρωτιέται με απορία πώς καλλιεργήθηκε γόνιμο έδαφος για τα κηρύγματα μίσους και απόλυτης καταστροφής της Boko Haram. Μιας ολοκληρωτικής δομής που «πάτησε» στη δίκαιη αγανάκτηση για να «οικοδομήσει» μια απολύτως σκοταδιστική αντιδραστική και ισοπεδωτική ρητορική, λειτουργώντας παράλληλα ως ο «καλύτερος μαθητής» του απόλυτου τρόμου των παραστρατιωτικών οργανώσεων και του καθεστώτος αλλά και της βίαιης εξουσίας της εταιρείας πίσω από αυτά.

"Αιτία για το μίσος προς τη Shell, η ανεξέλεγκτη δραστηριότητά της, οι αλλεπάλληλες μολύνσεις του περιβάλλοντος, η αγαστή συνεργασία – στήριξη στις στρατιωτικές δικτατορίες που ταλάνιζαν τη χώρα. Για πολλούς αναλυτές, το «σπέρμα» της οργής που «θέρισε» η Boko Haram βρίσκεται ακριβώς στη συμπεριφορά της Shell."

Αυτή είναι η καθημερινότητα της Νιγηρίας. Της ισχυρότερης οικονομίας της μαύρης ηπείρου. Εκεί, που μόλις πριν από λίγες μέρες, η Shell συναίνεσε μετά από έξι χρόνια δικαστικής διαμάχης από ενώσεις Ογκόνι και περιβαλλοντικές οργανώσεις, να δώσει αποζημίωση 55 εκατομμυρίων λιρών σε 15.600 Ογκόνι αγρότες και ψαράδες, που καταστράφηκαν τελείως όπως και ο τόπος τους στις πετρελαϊκές διαρροές του 2008 και του 2009, με τις επιπτώσεις ακόμη και σήμερα να μην έχουν αποτιμηθεί στο σύνολό τους. Είναι η πρώτη φορά που η εταιρεία δίνει αποζημιώσεις και εκτιμάται ότι το κάνει επειδή η υπόθεση είχε φτάσει σε βρετανικό δικαστήριο και υπήρχε ο κίνδυνος μαζικών αποκαλύψεων για τη δράση της.

Μερική ενημέρωση, επιλεκτική ευαισθησία και ολοκληρωτική χειραγώγηση

Και το πρόβλημα για άλλη μια φορά δεν ήταν φυσικά τα άμεσα θύματά της. Αλλά, σε σημαντικό βαθμό, η δυτική κοινή γνώμη, ο σημαντικός καταναλωτής της και θα μπορούσε κανείς να πει ο, δια της άγνοιας και της σιωπής του, έμμεσος συνένοχός της. Είναι η ίδια δυτική γνώμη που «βομβαρδίζεται», όλα τα τελευταία 24ωρα, με αναλύσεις και κραυγές για τον υπαρκτό κίνδυνο και την υπαρκτή απειλή της τρομοκρατίας του ISIS και όλων των παρακλαδιών του, μόνο όσον αφορά στον εαυτό της: ποτέ τους άλλους. Σαν ο θάνατος, ο πόνος, τα δάκρυα, η απώλεια, η βαρβαρότητα και η καταστροφή να έχουν χρώμα, υπηκοότητα, εθνότητα, θρησκεία, φύλο.

Είναι αυτό αλήθεια ανώτερος πολιτισμός και αξίες; Γιατί αυτό γνωρίζουν ως δυτικό πολιτισμό όλοι όσοι βρέθηκαν στο δρόμο των συμφερόντων και των ανταγωνισμών. Και αυτό πρέπει να παραμείνει κρυφό από την «δυτική κοινή γνώμη», από τους λαούς, την εργατική τάξη των ανεπτυγμένων καπιταλιστικά χωρών. Γι αυτό πάση θυσία πρέπει να κυριαρχηθούν από τον φόβο απέναντι στην ωμή βαρβαρότητα και να μην αναρωτηθούν ποτέ πώς, πότε, γιατί, ποιος άλλος, τι προηγήθηκε, τι φταίει.

"Μην έρθεις! Έχει πτώματα παντού εδώ πέρα, μην κουνηθείς!"

Ανταπόκριση και σκέψεις απ' το Παρίσι μια εβδομάδα μετά 


Βαγγέλης Μπάρτζος/ Πηγή: Το Περιοδικό

Μια βδομάδα μετά την φρικιαστική επίθεση και οι εξελίξεις είναι καταιγιστικές. Βομβαρδισμοί στη Συρία από γαλλικά αεροσκάφη, κατάσταση έκτακτης ανάγκης υπό διαρκή παράταση, κύματα ισλαμοφοβίας και ρατσισμού απειλούν να πνίξουν τον δημόσιο λόγο των ΜΜΕ και ο πρωθυπουργός της Γαλλίας Εμμανουέλ Βαλς δηλώνει με νόημα πως «ύψιστη ελευθερία από όλες είναι η ασφάλεια». Σε ένα τέτοιο φόντο, μία εβδομάδα μετά ακριβώς, ο Βαγγέλης Μπάρτζος μεταφέρει εικόνες από το Παρίσι και αρθρογραφεί για την επόμενη μέρα…

Μια νύχτα που δεν θα ξεχαστεί ποτέ…
-Έρχομαι τώρα -Μην έρθεις ! -Έρχομαι τώρα σου λέω, γιατί να μην έρθω ; -Μην έρθεις ! Έχει πτώματα παντού εδώ πέρα! Μην κουνηθείς !
Οι πόλεμοί τους, οι νεκροί μας… Μια νύχτα που δεν γίνεται και δεν πρέπει να ξεχαστεί ποτέ. Η πρώτη σκέψη στους φίλους στους γνωστούς, να τους μιλήσεις, να δεις αν είναι καλά. Παράλληλα να προσπαθείς με τη σειρά σου να καθησυχάσεις όσους σε παίρνουν τηλέφωνο. Να ακούγονται από όλες τις γωνίες σειρήνες. Σκέφτεσαι να κατέβεις. Και τι να κάνεις ; Τα ελληνικά ΜΜΕ ανεβάζουν τους νεκρούς πιο γρήγορα από τη Liberation ή τη Monde και φοβάσαι -ξέρεις μάλλον- ότι αυτή τη φορά έχουν δίκιο. Ανακούφιση για κάθε τηλέφωνο που απαντάει, αγωνία για κάθε νέο στοιχείο που πετάγεται στην οθόνη. Και που δεν ξέρεις αν είναι αλήθεια -όπως η τραγωδία στο Bataclan- ή ψέμα -όπως φαίνεται ότι ήταν η επίθεση στο Les Halles. Και το χειρότερο είναι πως όλοι ξέρουμε ότι οι πόλεμοί τους δεν τελείωσαν την Παρασκευή το βράδυ.


Οι αιτίες και η …unité nationale

Γιατί; Αυτό βρίσκεται στα χείλια των περισσότερων ανθρώπων αυτές τι πρώτες μέρες. Δεν είναι χαζός ο κόσμος. Ξέρει για τις επεμβάσεις της Γαλλίας στη Μέση Ανατολή. Ξέρει για την κόντρα με τον Ασάντ και για τον νέο εχθρό που ονομάζεται ISIS. Αλλά γιατί ; Γιατί εμάς ; Στην περίπτωση του Charlie Hebdo, η γαλλική κοινωνία σοκαρίστηκε. Είδε σε αυτό το τρομοκρατικό χτύπημα μια βολή στις αρχές τις ελευθεροτυπίας. Αλλό αν κάποιοι διαφωνούσαν με την καφρίλα του Charlie. Αλλά ξέραν γιατί. Γιατί είχαν κόντρα με τους φονταμενταλιστές. Έτσι απλά, κι ας ακούγεται τόσο κυνικό. Δεν ήταν τυφλό το χτύπημα, όσο απεχθές και αν ήταν. Αλλά τώρα, γιατί εμάς ; Γιατί όχι τον Ολάντ που κάνει τον πόλεμο ; Γιατί όχι κάποιον ακροδεξιό ; Γιατί εμάς ; Τι τους κάναμε ; Στην τελική θα ήταν αφελής κάποιος αν δεν ήξερε ότι σε αυτές τις περιοχές συχνάζουν εκτός των άλλων και μέλη αντιρατσιστικών πρωτοβουλιών που αντιτείθενται στο όλο και πιο δυνατό ισλαμοφοβικό ρεύμα της γαλλικής κοινωνίας. Γιατί εμάς ; Γιατί ;


Πριν προλάβει να κρυώσει το αίμα των νεκρών μας, βγήκαν τα κοράκια της Γαλλίας, τα κοράκια της Ευρώπαϊκής Ένωσης. Ο πρόεδρος François Hollande έριξε το σύνθημα : unité nationale, εθνική ενότητα. Ηρθέ η ώρα της εθνικής ενότητας ενάντια στον σκιώδη εχθρό, ενάντια στους βαρβάρους. Λίγο μετά, έρχεται η αμήχανη στιγμή που συμφωνείς με τον Sakozy -όπως έγραψε τόσο εύστοχα ο σύντροφος J.Salingue- «Είμαστε σε πόλεμο», λέει ο πανταχού παρών στα δημόσια οικονομικά σκάνδαλα της γαλλικής επικαιρότητας. Ναι, είσαστε σε πόλεμο. Από τις μέρες σου, η πολεμική μηχανή της Γαλλίας έχει προσπαθήσει να βρει το δικό της «ζωτικό χώρο » και να παίξει το ρόλο της στην ανάκαμψη των κερδών των καπιταλιστών. Πριν από τις δικές σου μέρες, τότε το 2005 ήσουν υπουργός εσωτερικών και τα προάστια φλέγονταν, το γαλλικό κράτος αποδείκνυε ότι έχει πολίτες πρώτης και δεύτερης κατηγορίας καθώς η αστυνομία φροντίζει να θυμίζει συνεχώς ποιος είναι το αφεντικό. Και φυσικά, από την αντιδραστική γαλλική συμφωνία, δεν μπορεί να λείπει το Front National της Marine Le Pen. «Η Γαλλία δεν είναι πλέον ασφαλής. Σας τα λέγαμε για τα σύνορα, τη φύλαξη, τους ισλαμιστές…»

Βέβαια, ένας προσεχτικός αναγνώστης του γαλλικού τύπου θα παρατηρήσει ότι τόσο το UMP του Sarkozy, όσο και το FN της Le Pen δεν έχουν δώσει λευκή επιταγή στην κυβέρνηση στο σχέδιο της εθνικής ενότητας. Ζητούν ανταλλάγματα, πιο αυστηρό πλαίσιο, περιστολή δημοκρατικών δικαιωμάτων. Ήδη τα δυο πρώτα μέτρα που εξήγγειλε ο Hollande είναι το κλείσιμο των συνόρων και η ανακύρηξη της γαλλικής επικράτειας σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης. « Μπράβο! Αλλά έπρεπε να το κάνεις νωρίτερα » λέει η Le Pen. Παράλληλα, ο ακροδεξιός L. Wauquiez απαιτεί τον εγκλεισμό των περίπου 4.000 υπόπτων για μελλοντική τρομοκρατική δράση σε στρατόπεδο συγκέντρωσης. « Είμαστε έτοιμοι να εξετάσουμε όλες τις ρεαλιστικές λύσεις », απαντάει ο Πρωθυπουργός M.Valls, κλείνοντάς του το μάτι. Στην τελική, η « διαφοροποίηση » της παραδοσιακής δεξιάς (UMP, FN) καταλήγει να είναι ο λαγός μιας προαποφασισμένης πολιτικής διπλού πολέμου, τόσο στο εσωτερικό της Γαλλίας, όσο φυσικά και στις νέες ιμπεριαλιστικές περιπέτειες.

Αλλά σε αυτό το πλάνο «εθνικής ενότητας» οι Hollande, Sarkozy, Le Pen δεν είναι μόνοι τους. Οι δυο κυριότερες συνιστώσες του Front de Gauche μας θύμισαν τις πιο χαρακτηριστικές στιγμές της υποταγμένης και για φτύσιμο αριστεράς σπεύδοντας να δηλώσουν τη νομιμοφροσύνη τους στη Δημοκρατία. Προσοχή ! Όχι στη «δημοκρατία» ως έννοια, άρα και στα δημοκρατικά δικαιώματα που περιστέλονται, αλλά στη Republique, τη Γαλλική Δημοκρατία, με όσα αυτό συνεπάγεται. Το Parti de Gauche συγκεκριμένα αναφέρει ότι το κύριο ζήτημα είναι ο θρήνος και η μάχη ενάντια στους εχθρούς της Δημοκρατίας, αφήνοντας την αναζήτηση των αιτιών του φονικού για το μέλλον. Το PCF (ΚΚΓ) προκαλεί για μια ακόμα φορά τον Κάουτσκυ να σηκωθεί από τον τάφο του και να χειροκροτήσει : δια στόματος του γ.γ. P. Laurent το κράτος εκτακτης ανάγκης είναι αναγκαίο, οι δυνάμεις της τάξης είνει οι ήρωες και καλεί σε κοινωνική ειρήνη. Τουλάχιστον δήλωσαν ότι οι Γάλλοι πολίτες δεν πρέπει να μην προβούν σε ρατσιστικές ενέργειες.


Η επόμενη μέρα ήταν η πιο σιωπηλή μέρα του Παρισιού. Λίγος κόσμος στους δρόμους, χωρίς καμία διάθεση για κουβέντα. Ένα πνιγμένο γιατί ; από νέους και μεγαλύτερους που περπατάνε βιαστικά πηγαίνοντας να αφήσουν ένα λουλούδι στους τόπους των επιθέσεων, στο δρόμο για τα κέντρα αιμοδοσίας ή απλά για να γεμίσουν τραπέζι του Σαββατοκύριακου. Το μετρό πιο άδειο και από τον Αυγουστο, στα περισσότερα βαγόνια δεν υπάρχει άνθρωπος. Και ακόμα και οι λίγοι που βγήκαν σε κάποιο ανοιχτό καφέ είναι με αυτό το γιατί, μιλάνε λίγο, χαμογελάνε λιγοτερο, γυρνάνε σπίτι γρήγορα.

Petit Cambodge, εστιατόριο – σημείο επίθεσης. Επόμενη μέρα

Παρίσι, πλατεία Αλίγκρε Κυριακή πρωί δυο μέρες μετά την επίθεση. Τέτοια μέρα και τέτοια ώρα κανονικά η συγκεκριμένη πλατεία προσελκύει πολύ περισσότερο κόσμο

Δε θα μας νικήσει ο φόβος

Από τα ΜΜΕ ακούγεται ότι δε θα μας νικήσει ο φόβος. Τι είρωνεία ! Την ίδια στιγμή γίνονται από την κυβέρνηση εκκλήσεις να μη βγει κανείς από το σπίτι του. Παράλληλα, υπάρχει τριήμερη απαγόρευση συγκεντρώσεων σε όλο το Παρίσι. Ο φόβος είναι πανταχού παρών και είναι καλλιεργημένος χρόνια στη Γαλλία. Τη μέρα που έφτασα, το Σεπτέμβρη του ’13, αντίκρυσα στο αεροδρόμιο της Lyon πάνοπλους στρατιώτες. Παράξενη εικόνα, φαντάστηκα ότι κάτι είχε γίνει στην πόλη ή ακόμα και στο ίδιο το αεροδρόμιο. Ανακάλυψα ύστερα ότι σε όλη τη χώρα στρατιώτες φυλάνε χώρους μεγάλων συναθροίσεων στα πλαίσια ενός σχεδίου έκτακτης ανάγκης, του Vigipirate, το οποίο λειτουργεί χωρίς διακοπή από το 1995 (!). Για να συνηθιζει ο πληθυσμός, είμαστε σε πόλεμο ενάντια στους άλλους, τους «κακούς».

Μετά τα γεγονότα του Charlie Hebdo, ο υπουργός άμυνας είχε δηλώσει ότι το Vigipirate κοστίζει 1 εκ. ευρώ τη μέρα. Παράλληλα έγινε γνωστό ότι 10.000 στρατιωτικοί φυλάνε μόνιμα 830 δημόσιους χώρους, ενώ αναγγέλθηκαν 7.500 χιλιάδες νέες προσλήψεις στο στρατό στα πλαίσια της επικαιροποίησης του αντιτρομοκρατικού αυτού σχεδίου. Άλλωστε ένα από τα πιο συχνά φαινόμενα στο Παρίσι είναι η διακοπή της κυκλοφορίας στο μετρό λόγω της ύπαρξης ενός «ύποπτου δέματος» -colis suspect όπως έχουμε βαρεθεί να ακούμε στα μεγάφωνα. Ο «εχθρός» είναι παντού λοιπόν. Αλλό αν ποτέ αυτά τα περίφημα colis suspect δεν έχουν καμία σχέση με τρομοκρατική ενέργεια. Να σημειώσουμε εδώ ότι το Vigipirate είναι ένα κατά βάση απόρρητο σχέδιο που περιλαμβάνει μεταξύ άλλων παρακολουθήσεις, ενώ οι λεπτομέρειές του είναι προφανώς άγνωστες. Αφήνω ασχολίαστο το επίπεδο της προστασίας που έχουν δώσει αυτές οι μέθοδοι στον πληθυσμό.

Σάββατο πρωί. Bataclan

Τι διαφορά έχει η σημερινή κατάσταση έκτακτης ανάγκης από το Vigipirate ; Τυπικά στην επιβολή κατοίκον περιορισμού υπόπτων, την απαγόρευση των συναθροίσεων και το κλείσιμο χώρων όπου θα μπορούσαν να γίνουν τρομοκρατικές επιθέσεις. Λίγο νεφελώδη είναι βέββαια όλα αυτά. Πρακτικά ο Hollande θέλει με όλα τα μέσα να επιβάλλει το νόμο του, με συλλήψεις που σε άλλες περιπτώσεις δε θα γίνονταν. Προωθεί επίσης τη συνεργασία στρατού και αστυνομίας, μα πάνω από όλα με μια κοινωνική ειρήνη μακράς διάρκειας. Δεν είναι μυστικό ότι πριν τις επιθέσεις στο Charlie Hebdo η δημοτικότητά του προέδρου τις Γαλλικής Δημοκρατίας ήταν η χαμηλότερη κάθε μεταπολεμικού αρχηγού κράτους στη Γαλλία. Ο « σοσιαλδημοκράτης » ηγέτης κερδίζει πόντους για τη δική του πολιτική επιβίωση με το δόγμα του νόμου, της τάξης και της εθνικής ενότητας. Την ίδια στιγμή υιοθετεί προτάσεις της άκρας δεξιάς και τα φιλικά σε αυτόν ΜΜΕ τονίζουν ότι είναι αναγκαίος τακτικός ελιγμός για να μην ανέβει στη εξουσία το FN (!).

Ποιους περιλαμβάνει και ποιους όχι η εθνική ενότητα στη Γαλλία

Αλλά τι είναι η εθνική ενότητα και ποιους χωράει; Καταρχάς, πρέπει να πάψει κάθε διαφορετική ιδέα για τις ευθύνες της κυβέρνησης σε αυτό το μακελειό ως τροφοδότη του ακραίου ισλαμισμού. Ήδη από το προηγούμενο καλοκαίρι, αντι-ιμπεριαλιστικές διαδηλώσεις για την Παλαιστίνη κυρήσσονταν παράνομες. Μάλιστα ένα μέλος του NPA είχε φυλακιστεί για 3 μήνες, με κατηγορητήριο με το οποίο κάθε σοβαρός άνθρωπος θα έσκαγε στα γέλια. Παράλληλα, η εθνική ενότητα και η ειρήνη αφορά φυσικά την αναστολή των προγραμματισμένων απεργιακών κινητοποιήσεων. Ήδη για την επόμενη εβδομάδα έχουν αναβληθεί απεργίες.

Τι δεν περιλαμβάνει η εθνική ενότητα ; Φυσικά ό,τι μπορεί να μειώσει τα κέρδη των καπιταλιστών. Απέργίες και πορείες δεν πρέπει να γίνουν, αλλά η εργασιακή μεταρρύθμιση πρέπει να εφαρμοστεί άμεσα. Οι απολύσεις πρέπει να συνεχιστούν, για να ανέβει η ανταγωνιστικότητα της γαλλικής οικονομίας και μη μιλάτε γιατί στην τελική ο εχθρός είναι οι τρομοκράτες και όχι τα αφεντικά. Α, και μια και είπαμε για τρομοκράτες, μην ξεχνάτε ότι τρομοκράτες ήταν και οι απεργοί της Air France που τόλμησαν να γδύσουν τους μανάτζαρέους τους.

Αλλά μιλήσαμε για έναν πόλεμο που δεν είναι δικός μας και ασχοληθήκαμε μόνο με τη μια πλευρά. Γιατί το “καναν; Δεν είναι δύσκολο να αναζητήσει κανείς ιστορικά και κοινωνικά αίτια. Ήδη τα αντιτρομοκρατικά σχέδια που αναφέραμε παραπάνω, είναι κυρίως προϊόντα μιας άλλης εποχής, τότε που η Γαλλία ήταν αποικιοκρατική δύναμη και αντιμετώπιζε το κίνημα ανεξαρτησίας της Αλγερίας. Τότε που δεν είχε πρόβλημα ο γαλλικός στρατός να εξαφανίσει μεγάλο μέρος του πληθυσμού της Αλγερίας, σε μια γενοκτονία -ή εθνοκάθαρση- που ελάχιστα βιβλία θυμούνται. Τότε, πενήντα χρόνια πριν, που η γαλλική αστυνομία άνοιξε πυρ σε πορεία Αλγερινών στο κέντρο του Παρισιού εντελώς απρόκλητα, προκαλώντας το θάνατο 150-200 ανθρώπων και γεμίζοντας το Σηκουάνα με πτώματα, ένα ακόμα γεγονός που στη συλλογική γαλλική μνήμη έχει σχεδόν ξεχαστεί.

Από την ξεχασμένη επίθεση της αστυνομίας στα μπλοκ των αλγερινών το 1965

Τι γίνεταί σήμερα ; Μα τα γαλλικά γκέτο είναι παγκοσμίως γνωστά. Πολίτες δεύτερης κατηγορίας, μιας κοινωνίας που δεν καταλαβαίνει την πτώση μέχρι να έρθει η σύγκρουση με το έδαφος, όπως θυμόμαστε από την ταινία-σταθμό για τα Παρισινά banlieus, La Haine. Η ανεργια και η εγκληματικότητα στα ύψη, η αστυνομία πάντα εκεί όταν πρέπει να εξευτελίσει το εγώ των αόρατων των γαλλικών μεγαλουπόλεων. Ακόμα και το εισητήριο του RER (ο προαστιακός του Παρισιού) είναι υπερβολικά ακριβό για μια βόλτα στην πόλη του φωτός. Τα σχολεία τους ένας εφιάλτης γεμάτος με όπλα και ναρκωτικά. Η πρόσβασή τους στην ελεύθερη και δωρεάν δημόσια γαλλική ανώτατη εκπαίδευση περιορισμένη, ειδικά στις καλές σχολές. Θυμάμαι έναν καλό μου φίλο, μετανάστη δεύτερης γεννιάς, να μου λέει ότι αγνοούσε την ύπαρξη της Ecole Normale Superieure της Lyon, πόσο μάλλον να σκεφτόταν να σπουδάσει εκεί (σημ. Οι Ecole Normale Superieure -ENS- θεωρούνται για τους Γάλλους τα πιο σπουδαία πανεπιστήμιά τους. Σαν να μην ήξερε δηλαδή ένας αμερικάνος την ύπαρξη του Harvard, με μια σημαντική διαφορά ότι στο Harvard πληρώνεις πανάκριβα δίδακτρα, ενώ στην ENS πληρώνεσαι ως δημόσιος υπάλληλος αφού περάσεις από εξετάσεις). Και φυσικά οι επαγγελματικές ευκαιρίες ελάχιστες.


Εύφορο έδαφος για τους τζιχαντιστές

Και σε αυτό το έδαφος έχουν βρει ευκαιρία να αναπτυχθούν οι σκοταδιστικές ιδέες των ισλαμοφασιστών. Να σημειώσουμε σε αυτό το σημείο τρία στοιχεία. Το πρώτο είναι ότι η τεράστια πλειονότητα των μουσουλμάνων στη Γαλλία φοβούνται περισσότερο αυτήν την κατάσταση από τους άλλους Γάλλους πολίτες. Γιατί για αυτούς ο κίνδυνος είναι διπλός, και στο δρόμο από τους τρομοκράτες και η ισλαμοφοβία που με τόσο σύνεση καλλιεργεί η γαλλική ελίτ χρησιμοποιώντας ως συνήθως τις ωραιότερες εκφράσεις- όπως την πίστη στη République. Το δεύτερο, είναι ότι το φαινόμενο της στρατολόγησης φονταμενταλιστών παρατηρείται σε όλες τις μητροπόλεις (πχ Λονδίνο, Μόσχα) και όχι μόνο στο Παρίσι. Και το τρίτο, για να δώσουμε μια αναλογία και με την ελληνική πραγματικότητα, είναι ότι εν μέρει (προφανώς υπάρχουν μεγάλες ποιοτικές διαφορές σε πολλά επίπεδα) αυτές οι στρατολογήσεις θυμίζουν τη λογική της Χρυσής Αυγής: άνθρωποι που βρίσκονται στο περιθώριο, σε περιοχές στις οποίες η αριστερά έχει ελάχιστες δυνάμεις και ψάχνουν να βρουν έναν τρόπο να γίνουν σημαντικοί. Και ο εύκολος στόχος δεν είναι ο Hollande, όσο και να τον βρίζουν, αλλά όποιος δεν είναι μάζι μας και μπορούμε να τον χτυπήσουμε, όποιος δε θα δώσει τη ζωή του για τον Αλλάχ στη μια περίπτωση, όποιος δεν ορκίζεται στον (ελληνικό) ναζισμό στην άλλη.

Παρίσι, η επόμενη μέρα. Άποψη από το κτήριο της Εθνοσυνέλευσης

Γιατί όμως; Νομίζω ότι όσο και να είναι σοκαρισμένη η γαλλική κοινωνία, όλοι καταλαβαίνουν ότι η πολιτική της κυβέρνησής τους που έχει εμπλακεί σε έναν πόλεμο εδώ και 5 χρόνια έφερε τη σύγκρουση και στην πόρτα μας. Επικρατεί ο φόβος. Αποδείχτηκε με τα περιστατικά την Κυριακή στη Republique και τη Notre Dame, όπου και επικράτησε πανικός. Αλλά, αυτή τη φορά κάτι φαινεται να υπάρχει σαν μαγιά αμφισβήτησης, ενώ την περίοδο του Charlie Hebdo όποιος προσπαθούσε να μη συμμετάσχει στο κλίμα εθνικής ενότητας θεωρούταν από γραφικός μέχρι επικίνδυνος (πχ η πορεία του NPA εκείνες της μέρες ενάντια στα τρομοκρατικά γεγονότα είχε απαγορευτεί).

Και σε αυτό το σημείο πρέπει να πούμε ότι το πολιτικό βάρος θα πέσει στους ώμους της εκτός των τειχών αριστεράς. Το NPA και η Lutte Οuvrière έσωσαν πραγματικά την τιμή της αριστεράς με τις ανακοινώσεις τους και την προσπάθειά τους να στήσουν διμέτωπο ενάντια σε Hollande και ισλαμοφασίστες. Το σύνθημα «Vos guerres, nos morts» (δικοί σας οι πόλεμοι, δικοί μας οι νεκροί) είναι αυτό που δίνει τον τόνο στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης σε όσους δεν αποδεχόμαστε ούτε τον πολεμό τους, ούτε τη μονόπλευρη ειρήνη στην οποία μας ζητούν να υποταχθούμε. Και ναι, όταν το Γενάρη για να εξηγήσεις γιατί δε γουστάρεις το Charlie έπρεπε να τσακωθείς με όσους βρίσκονταν τριγύρω σου, σήμερα το «Vos guerres, nos morts» το βλέπεις να το λένε άνθρωποι πέρα από την αριστερά. Θα είναι φυσικά μια δύσκολή μάχη ιδεολογική και πολιτική, άλλωστε η πλειονότητα της γαλλικής κοινωνίας μάλλον βρίσκεται σε αφασία, ενώ οι ακροδεξιές φωνές δυναμώνουν. Άλλωστε η προβοκάτσια με το πλαστό συριακό διαβατήριο απασχόλησε γνωστούς ισλαμοφάγους λαγούς των μέσων κοινωνικής δικτύωσης και εδώ. Αλλά είναι μια μάχη που παίζεται κι δεν δεν είναι σε καμία περίπτωση χαμένη από τα αποδυτήρια.

Παρίσι Notre Dame

Και σε αυτή τη μάχη θα κριθεί το αν οι νεκροί μας θα πολλαπλασιαστούν από τους πολέμους τους ή αν θα τους γυρίσει μπούμερανγκ. Σε αυτό το διμέτωπο, με κύριο βάρος εδώ στη Γαλλία τον αντι-ιμπεριαλιστικό τόνο ενάντια στο σφαγέα Hollande και όλα τα τσιράκια της εθνικής ενότητας. Με αναβαθμισμένη πολεμική ενάντια στην ΕΕ που δημιουργεί και πνίγει πρόσφυγες, που στρέφεται ενάντια σε εσωτερικούς και εξωτερικούς εχθρούς για να διασφαλίσει τα κέρδη των καπιταλιστών. Με επιτακτική ανάγκη να κερδίσουμε τους αόρατους που ελκύονται από την απάτηλή λάμψη του ισλαμοφασισμού. Γιατί οι κομμουνιστές μπορούν να κερδίσουν αυτή τη γη όταν πείθουν τους καταπιεσμένους ότι η κομμουνιστική απελευθέρωση είναι κάτι πραγματικό, έστω και για τις επόμενες γενιές, ενώ το μίσος για τον όμοιό σου στο όνομα ένος θεού απλά διαιωνίζει τον πόνο και την αδικία.

Με αισιοδοξία, προσεκτικά βήματα και διεθνιστικό τόνο μπορούμε να σπάσουμε τον φόβο που καλλιεργεί το δίπολο ιμπεριαλιστών-τζιχαντιστών. Σε αυτή τη μάχη δε χωρούν αναβολές, μισόλογα και υποχωρήσεις. Απλά μια ανάγκη : να νικήσουμε.

Παρίσι 20/11/2015

ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ

Όνομα

Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο *

Μήνυμα *