Tου Νίκου Αναστασιάδη
μέλους της Επιτροπής Αγώνα Θεσσαλονίκης ενάντια στην εξόρυξη χρυσού
[το άρθρο αυτό δημοσιεύεται σε τρείς
συνέχειες, λόγω του μεγέθους του. Σήμερα δημοσιεύουμε το τρίτο μέρος.
Διαβάστε το πρώτο μέρος εδώ και το δεύτερο μέρος εδώ]
Στα δύο προηγούμενα μέρη αυτής της
ανάλυσης εξηγήσαμε αφενός τις παγίδες του «ελέγχου της νομιμότητας»,
αφετέρου την απάτη του «κόστους» για το Ελληνικό Δημόσιο αν ακυρώσει τη
σύμβαση με την Ελληνικός Χρυσός. Το ερώτημα που τίθεται μετά απ” όλα
αυτά είναι γιατί δεν προχωράει η κυβέρνηση στην καταγγελία της σύμβασης
και στο σταμάτημα των έργων;
Ο ΣΥΡΙΖΑ σαν κόμμα από την πρώτη στιγμή
στήριξε τον αγώνα των κατοίκων ενάντια στην εξόρυξη. Έχει παλιότερα
πάρει καθαρή θέση πάνω στο θέμα, και πολλά μέλη και στελέχη του
συμμετέχουν ενεργά στο κίνημα. Τι γίνεται λοιπόν;
Σκουριές όπως και όλα τα υπόλοιπα
Δυστυχώς όπως και στα περισσότερα
πολιτικά και κοινωνικά μέτωπα βλέπουμε την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ ως
κυβέρνηση να κάνει συμβιβασμούς και οπισθοχωρήσεις. Όπως στις
«διαπραγματεύσεις» με την Τρόικα («Θεσμούς») όπως στο θέμα της
κατάργησης των ΜΑΤ, όπως στο θέμα του βασικού μισθού, όπως στο θέμα του
χρέους και της εθνικοποίησης των τραπεζών, βλέπουμε μια διολίσθηση της
κυβέρνησης σε θέσεις πιο «συστημικές».
Με βάση αυτή τη γενική πορεία,
φαίνεται ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θέλει να δώσει το στίγμα της «ρήξης» με το
μεγάλο κεφάλαιο. Η εκδίωξη της Eldorado από την Ελλάδα θα έστελνε ένα
πολύ ισχυρό μήνυμα και προς τον κόσμο, αλλά και προς τα έξω, ότι η
κυβέρνηση δεν κάνει πίσω.
Όπως έχουμε γράψει και σε άρθρα που
αφορούν την γενικότερη στάση της κυβέρνησης, αυτή η συμβιβαστική στάση
δεν βοηθάει κανέναν άλλον από τους εχθρούς μας. Αντί η κυβέρνηση να
στηριχτεί στον κόσμο και να μπει μπροστά σε μια μεγάλη μάχη για μια
πραγματική ανατροπή, κινείται φοβικά και συντηρητικά και επιτρέπει στους
αντιπάλους να ανασυνταχτούν και να αντεπιτεθούν καθώς βλέπουν την
αδυναμία της.
Καναδική αποικιοκρατία
Μυρίζοντας «αίμα» λοιπόν η Eldorado και ο μηχανισμός της άρχισαν να κινητοποιούνται.
Η επίσκεψη του διευθύνοντα συμβούλου της
Eldorado Πολ Ράιτ στην Αθήνα και η συνάντηση με τον Λαφαζάνη οδήγησε σε
μια «ουσιαστική ανταλλαγή απόψεων» (με βάση την ανακοίνωση του
υπουργείου). Τι ειπώθηκε όμως σε αυτή τη συνάντηση δεν το μάθαμε.
Κινητοποιήθηκε επίσης ο Καναδός πρέσβης.
Οι πρεσβευτές περισσότερο από το να αντιπροσωπεύουν τη χώρα τους,
παλεύουν για τα επιχειρηματικά συμφέροντα της χώρας τους. Και για να μην
μείνει καμιά αμφιβολία για τις μεθόδους που χρησιμοποιούν, στην
πραγματικότητα απειλούν ότι αν φύγει η Eldorado αυτό θα έχει συνέπειες
και για τις άλλες καναδικές επενδύσεις (Fairfax, Ελ. Βενιζέλος)[12].
Έμμεσες απειλές λοιπόν, πολιτισμένη εξωτερική πολιτική…
Πιο σημαντική όμως είναι η χρησιμοποίηση
των εργαζομένων της εταιρίας ως ασπίδα προστασίας της «επένδυσης». Μετά
τις εκλογές βλέπουμε ένα μπαράζ «στημένων» κινητοποιήσεων, που τις
οργανώνει η ίδια η εταιρία, πληρώνει το κόστος, ανοίγει τις πύλες της
για να γίνουν οι συγκεντρώσεις μέσα στο εργοτάξιο, αλλά και εμμέσως
απειλεί με απολύσεις όσους δεν συμμετέχουν.
Η χρησιμοποίηση των εργαζομένων είναι
ένα από τα πιο βρώμικα «κόλπα» των εταιριών εξόρυξης προκειμένου να
δημιουργήσουν κλίμα «ζούγκλας» στις τοπικές κοινωνίες.
Η κυβέρνηση σε όλους τους τόνους έχει
δηλώσει ότι οι θέσεις εργασίας είναι εξασφαλισμένες. Είναι σωστό ότι στο
θέμα της ανεργίας που εκ των πραγμάτων θα προκύψει αν φύγει η Eldorado
Gold πρέπει να υπάρξει απάντηση.
Η μόνη απάντηση που μπορεί να δοθεί είναι:
- Απασχόληση εργαζομένων στα «παραδοσιακά» μεταλλεία μέχρι αυτά να κλείσουν
- Απασχόληση εργαζομένων για την αποκατάσταση της ζημιάς που έχει γίνει στην περιοχή
- Ένα πρόγραμμα επενδύσεων σε φιλικές προς το περιβάλλον παραγωγικές δραστηριότητες (υποδομές, οικοτουρισμός και λαϊκός τουρισμός, συνεταιριστικής βάσης γεωργικές, κτηνοτροφικές, μελισσοκομικές δραστηριότητες, αλλά και βιομηχανική παραγωγή)
Για να γίνουν όλα αυτά όμως
χρειάζονται λεφτά. Η κυβέρνηση, με την συμφωνία που έχει υπογράψει με
την Τρόικα έχει δέσει τα χέρια της όσον αφορά τις δημόσιες δαπάνες. Την
ίδια στιγμή, με τη συμφωνία της 29ης Φλεβάρη αποδέχεται ότι
δεν θα κάνει μονομερείς ενέργειες. Εδώ που τα λέμε το να διώξει την
Eldorado Gold… αυτή κι αν είναι «μονομερής ενέργεια»…
Πως θα βρεθούν λοιπόν αυτά τα λεφτά;
Η κυβέρνηση μπορεί να βρει τα λεφτά που
χρειάζονται για ένα τέτοιο πρόγραμμα από αυτούς που κερδοσκοπούν τόσα
χρόνια σε βάρος μας (τραπεζίτες, εφοπλιστές, βιομήχανοι, και γενικά το
μεγάλο κεφάλαιο). Από την αύξηση της φορολογίας του μεγάλου κεφαλαίου
που όπως φάνηκε από τις τελευταίες αποκαλύψεις για
εταιρείες-ταχυδρομικές θυρίδες και για τα Luxleaks, φοροδιαφεύγουν
συστηματικά. Από την αξιοποίηση του πλούτου που παράγει ο τόπος μας, με
το να κοινωνικοποιήσουμε τα μονοπώλια και το μεγάλο κεφάλαιο. Με την
καθιέρωση κοινωνικού και εργατικού ελέγχου και διαχείρισης ώστε να
σταματήσει η κακοδιαχείριση, η διαφθορά και τα σκάνδαλα. Με το να
σταματήσουμε την αποπληρωμή του χρέους στους τοκογλύφους δανειστές – ένα
χρέος για τη δημιουργία του οποίου εμείς δεν φέρουμε την παραμικρή
ευθύνη!
Αυτός είναι ο μόνος δρόμος αν θέλει η
κυβέρνηση να τηρήσει την δέσμευση της για ακύρωση της επένδυσης και
διατήρηση των θέσεων εργασίας.
Σοβαροί κίνδυνοι
Το θέμα των Σκουριών δεν είναι «ένα
τυχαίο θέμα». Αν η κυβέρνηση αποτύχει να σταματήσει την εξόρυξη αυτό θα
είναι ένα πολύ ισχυρό, ίσως και μοιραίο, χτύπημα στην αξιοπιστία της
απέναντι στον κόσμο. Ούτε είναι ένα θέμα που μπορεί να κλείσει με έναν
«έντιμο συμβιβασμό». Δεν υπάρχει 70% μόλυνση της περιοχής και 30%
προστασία του περιβάλλοντος…
Το κίνημα των Σκουριών είναι από τα
μεγαλύτερα και με τη μεγαλύτερη διάρκεια περιβαλλοντικά κινήματα στην
Ελλάδα. Έχει πολλές φορές αποδείξει ότι έχει την δυναμικότητα και τις
αντοχές, αλλά και την στήριξη που χρειάζεται για να δίνει μάχες. Αυτή τη
στιγμή βρίσκεται σε ένα κρίσιμο σημείο: η εταιρία έχει χάσει το
κυβερνητικό της στήριγμα. Κάτι τέτοιο δεν σημαίνει ότι η μάχη κερδήθηκε.
Ίσα-ίσα αυτό την αναγκάζει να ενεργοποιήσει τους άλλους, πιο
«βρώμικους» μηχανισμούς της (χρησιμοποίηση εργαζομένων, δικαστικής
εξουσίας, εκβιασμοί, κτλ).
Το κίνημα τώρα πρέπει να προετοιμαστεί
για μια σημαντική μάχη, που ίσως είναι η τελική. Τους επόμενους μήνες θα
κριθεί αν θα προχωρήσει η επένδυση ή όχι, και γι΄ αυτό πρέπει να
ενταθούν οι προσπάθειες και οι πιέσεις μας. Αν η κυβέρνηση θέλει
πραγματικά να σταματήσει την εξόρυξη, η πίεση του κινήματος θα την
βοηθήσει. Αν όμως βουλιάξει στη λογική του συμβιβασμού θα βρει τον κόσμο
απέναντι της.
Για τις συνολικές προτάσεις του Ξεκινήματος σχετικά με το θέμα της εξόρυξης χρυσού δες:
http://www.xekinima.org/arthra/view/article/amesi-akyrosi-tis-symbasis-me-tin-eldorado/
___________________
