01 Δεκεμβρίου 2014

ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. ΤΡΙΚΑΛΩΝ: ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΔΙΩΞΕΩΝ ΤΩΝ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΩΝ

"Η ιστορία δεν επαναλαμβάνεται, κάνει όμως ομοιοκαταληξίες".  Mark Twain
Οι κομμουνιστικές διώξεις ξεκίνησαν  από τα πρώτα χρόνια εμφάνισης του κομμουνιστικού κινήματος στη χώρα μας, με ιδιαίτερη ορμή το 1924 με το διάταγμα του  Αλ. Παπαναστασίου «Περί  αποκαταστάσεως εν εκάστω νόμων επιτροπών Ασφαλείας».
Η δικτατορία του Πάγκαλου εμπλούτισε την αντικομμουνιστική νομική θωράκιση της χώρας εναντίον «παντός ατόμου υπόπτου δια πράξεων αντικείμενων εις την δημόσιαν τάξιν, ησυχίαν και ασφάλειαν της χώρας».
Το ιδιώνυμο όμως του Βενιζέλου αποτελούσε την κορωνίδα των σχετικών νομοθετημάτων. Την ψήφισή του ακολούθησε ο άγριος διωγμός των αριστερών. Με τη λέξη «Ιδιώνυμο» έμεινε στην ιστορία ο νόμος 4229 του Βενιζέλου «Περί Προστασίας του Κοινωνικού Καθεστώτος και των Ελευθεριών των Πολιτών». Ο νέος νόμος τιμωρεί ένα νέο αδίκημα (ένα «ιδιώνυμο αδίκημα» στη γλώσσα των νομικών) αυτό της προπαγάνδισης των κομμουνιστικών ιδεών.
Από τον Αύγουστο του 1929 που αρχίζει η εφαρμογή του “ΙΔΙΩΝΥΜΟΥ” ως το τέλος του 1932, ο απολογισμός του ιδιώνυμου είναι ο εξής: 12.000 συλλήψεις και 2.203 καταδίκες. Αθροιστικά, οι φυλακίσεις ανέρχονται σε 1.936 χρόνια, η εξορία στα νησιά σε 785 χρόνια.
Επιπλέον,120 φαντάροι εξορίζονται στο Καλπάκι. Όσοι καταδικάστηκαν με το ιδιώνυμο ακολουθούσαν σε γενικές γραμμές τη διαδρομή φυλακή και εξορία. Ο στρατός ήταν μια ιδιαίτερη περίπτωση. Οι κομμουνιστές φαντάροι στέλνονταν στον πειθαρχικό ουλαμό στο Καλπάκι, όπου ζούσαν σε απάνθρωπες συνθήκες. Τα βασανιστήρια ήταν στο καθημερινό πρόγραμμα με σκοπό να τους τσακίσουν το φρόνημα.

"Πειθαρχικός Ουλαμός Καλπακίου"
Στη δεκαετία 1924-1934 λειτούργησε ο "Πειθαρχικός Ουλαμός Καλπακίου" σε ένα ορεινό και δυσπρόσιτο σημείο της ελληνοαλβανικής μεθορίου. Αποτελεί το πρώτο, πριν από τη Μακρόνησο, πείραμα "σωφρονισμού" ή "αναμόρφωσης" συνδικαλιστών και κομμουνιστών στρατιωτών.
Ήταν το ένα από τα δύο κολαστήρια -μαζί με της Μαρμάρως- όπου έστελναν τους στρατευμένους νέους κομμουνιστές για να τους εξοντώσουν ψυχικά και σωματικά. Στα γράμματα των αλύγιστων φαντάρων και στις ανταποκρίσεις της εποχής που διασώθηκαν, περιγράφονται ανάγλυφα τα καταναγκαστικά έργα (κυρίως έφτιαχναν δρόμους) και τα βασανιστήρια. Στο φριχτό αυτό στρατιωτικό κάτεργο πέρασε  το μεγαλύτερο μέρος της θητείας του και ο Θανάσης Κλάρας (ο μετέπειτα πρωτοκαπετάνιος του ΕΛΑΣ Άρης Βελουχιώτης), πληρώνοντας την ιδεολογική και πολιτική του στράτευση στο ΚΚΕ.

Ο Ουλαμός Καλπακίου στιγματίστηκε από τη «Δίκη των 7», κομμουνιστών φαντάρων που ξεκίνησε σαν σήμερα, στις 28 Νοέμβρη του 1930 στο Στρατοδικείο Ιωαννίνων. Εκεί με σκηνοθετημένες κατηγορίες καταδικάστηκαν σε θάνατο τα στελέχη της ΟΚΝΕ Μαρκοβίτης και Πανούσης, σε ισόβια οι Γαμβέτας και Βλαντάς, σε 7 χρόνια φυλάκισης οι Αδαμόπουλος και Τσακίρης και σε 2 χρόνια ο Κορδέλης.

Η δίκη των κομμουνιστών φαντάρων του Καλπακίου αποτέλεσε ορόσημο για τη ντόπια και διεθνή κατακραυγή της αστικής τρομοκρατίας στην Ελλάδα. Μεταξύ αυτών που ύψωσαν φωνή διαμαρτυρίας, ξεχώρισαν σημαντικές προσωπικότητες του πνευματικού κόσμου της χώρας μας, όπως οι Παλαμάς, Ξενόπουλος, Γληνός, Καζαντζάκης, Βουτυράς, Βάρναλης, Τερζάκης, Λαυράγκας, Νιρβάνας, Καμπούρογλου, Μαλακάσης, Κορδάτος, Κατηφόρης, κ.α. Ανάμεσα στις διεθνείς προσωπικότητες που συνυπέγραψαν τη διαμαρτυρία ήταν και ο Α. Αϊνστάιν. Υπό το βάρος των κινητοποιήσεων, οι θανατικές καταδίκες τελικά ανακλήθηκαν, ενώ μειώθηκαν και οι υπόλοιπες ποινές φυλάκισης.

Φύλλο της εφημερίδας Ριζοσπάστης (22 Ιανουαρίου 1929), με ειδική αναφορά στον Πειθαρχικό Ουλαμό Καλπακίου.
ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. ΤΡΙΚΑΛΩΝ

 

ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ

Όνομα

Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο *

Μήνυμα *