ΣΥΡΙΖΑ: Αναγνώριση της αιγυπτιακής χούντας, υποταγή στο Ισραήλ

Λεωνίδας Βατικιώτης, εφημ. "Πριν"

Ένα βήμα ακόμη πιο κοντά στην εξουσία ήλθε ο ΣΥΡΙΖΑ μετά τη συνάντηση του Αλέξη Τσίπρα με τον Βαγγέλη Βενιζέλο, στο υπουργείο Εξωτερικών την Δευτέρα 1 Δεκεμβρίου. Οι δηλώσεις του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ, μετά τις συνομιλίες με τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης που διήρκεσαν σχεδόν δύο ώρες, προκάλεσαν αλγεινή εντύπωση, καθώς διαβεβαίωναν ότι η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ θα συνεχίσει να υπηρετεί την εξωτερική πολιτική που ακολουθείται απαρέγκλιτα από το 2010 μέχρι σήμερα. «Είναι θέση αρχής ότι τα θέματα εξωτερικής πολιτικής πρέπει να βρίσκονται έξω από το πλαίσιο της εσωτερικής πολιτικής αντιπαράθεσης», ήταν τα λόγια του.

Βρίσκεται όμως, πράγματι έξω από την πολιτική αντιπαράθεση η εξωτερική πολιτική; Μια καταφατική απάντηση συνεπάγεται ότι θεωρείται δεδομένη η συμμετοχή της Ελλάδας στον επιθετικό – ιμπεριαλιστικό συνασπισμό του ΝΑΤΟ κι ότι θα συνεχίσει η βάση της Σούδας στην Κρήτη να αποτελεί ορμητήριο και προκεχωρημένο φυλάκιο των Αμερικάνων στο πλαίσιο του διαρκούς πολέμου τους στην Μέση Ανατολή. Η συγκεκριμένη επιλογή ωστόσο σημαίνει πως η Ελλάδα στηρίζει ενεργά σχέδια που στρέφονται ενάντια στους λαούς της περιοχής κι υπηρετούν την αμερικανική στρατηγική εδραίωσης της νέας τάξης. Δεν είναι επομένως ουδέτερα ή εκτός πολιτικής ατζέντας θέματα, τουλάχιστον για την Αριστερά…

Η διπλωματία αποκτά πολύ πιο έντονα πολιτικό περιεχόμενο το τελευταίο χρονικό διάστημα λόγω της αυξημένης κινητικότητας που παρατηρείται στην περιοχή με αφορμή τις έρευνες για την εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων. Οι δύο τριμερείς Ελλάδας – Κύπρου – Αιγύπτου και Ελλάδας – Κύπρου – Ισραήλ που εγκαινιάστηκαν πρόσφατα σηματοδοτούν τη νομιμοποίηση της αιματοβαμμένης δικτατορίας του Σίσι στην Αίγυπτο, που εγκαταστάθηκε στις 3 Ιουλίου 2013 και μόλις το προηγούμενο Σάββατο, 29 Νοεμβρίου αθώωσε τον Μουμπάρακ από τις κατηγορίες που τον βάραιναν. Αν η εξωτερική πολιτική βρίσκεται εκτός πολιτικής αντιπαράθεσης, τότε ο ΣΥΡΙΖΑ θα χορέψει επίσημα επάνω στο πτώμα της αραβικής άνοιξης, και πρέπει να δηλώσει ότι τάσσεται με τους Μουμπάρακ – Σίσι κι όχι με τους Αιγύπτιους που ζουν επί δεκαετίες εξαθλιωμένοι κι υπό το ζυγό μιας χούντας. Επίσης, πρέπει να περιμένουμε ότι Τσίπρας θα συναντηθεί κι επίσημα με τον Σίσι αν γίνει πρωθυπουργός…

Κι αν τα προηγούμενα φαίνονται μακρινά, ας δούμε τι σημαίνει η θέση του Αλ. Τσίπρα ότι «τα θέματα εξωτερικής πολιτικής πρέπει να βρίσκονται έξω από το πλαίσιο της εσωτερικής πολιτικής αντιπαράθεσης» σε ό,τι αφορά το Ισραήλ, που διέρχεται μια από τις πιο δύσκολες περιόδους της σύγχρονης ιστορίας του. Συγκεκριμένα, η κτηνώδης επίθεση του στον άμαχο πληθυσμό της Γάζας το δίμηνο Ιουλίου – Αυγούστου που άφησε πίσω της 2.000 παλαιστίνιους νεκρούς και μόλις 70 από την μεριά των επιτιθέμενων, οδήγησε μια σειρά από ευρωπαϊκά κράτη να αναγνωρίσουν το κράτος της Παλαιστίνης. Η Σουηδία πιο θαρραλέα κι επίσημα με απόφαση του υπουργικού συμβουλίου, κι άλλα κράτη όπως η Αγγλία, η Γαλλία και η Ισπανία πιο διακριτικά με ψηφοφορίες στη Βουλή, έδωσαν νέα ώθηση στην διαδικασία που ξεκίνησε προ διετίας από τον ΟΗΕ, όπου με 136 ψήφους υπέρ σε σύνολο 193 κρατών αναγνωρίστηκε η Παλαιστίνη ως κράτος. Η πρόσφατη δυναμική των αναγνωρίσεων προκάλεσε την οργισμένη αντίδραση του εβραϊκού κράτους που ξεκίνησε ένα δικό του γύρο πιέσεων, εκβιασμών και προσφοράς οικονομικών ανταλλαγμάτων για να ανακοπεί αυτή η δυναμική.

Οι εντατικές επαφές ελλήνων κυβερνητικών με Ισραηλινούς κι η τριμερής που έχει προαναγγελθεί για τις επόμενες μέρες, σε επίπεδο υπουργών Εξωτερικών στην Αθήνα, όσο κι αν έχουν ως δεσπόζων θέμα τα ενεργειακά αποτελούν για το Ισραήλ ανέλπιστο δώρο. Ελλάδα και Κύπρος του προσφέρουν μια σανίδα σωτηρίας σε ένα περιβάλλον που γίνεται όλο και πιο εχθρικό. Ο ΣΥΡΙΖΑ αποδέχεται πλήρως αυτή την ατζέντα και συμμορφώνεται αδιαμαρτύρητα με αυτές τις επιλογές. Είναι πολύ ενδεικτικό πως ενώ ακόμη και τώρα θα μπορούσε να θέσει πρόταση στη Βουλή να αναγνωριστεί το Παλαιστινιακό κράτος (με πρωτοβουλία 71 βουλευτών που διαθέτει κι όχι μέσω των προέδρων, οπότε θα απορριπτόταν λόγω της πλειοψηφίας ΝΔ-ΠΑΣΟΚ), δοκιμάζοντας έτσι την συνοχή της κυβερνητικής πλειοψηφίας, δεν το έκανε! Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν αξιοποίησε την ισχυρή αριθμητικά κοινοβουλευτική του ομάδα για να βοηθήσει ακόμη κι αυτή την Παλαιστινιακή Αρχή στην προώθηση ενός δίκαιου αιτήματός της, που υπηρετεί τα συμφέροντα του παλαιστινιακού λαού.

Ταυτόχρονα αποδέχεται πλήρως τις τριμερείς! Όπως δήλωσε η Ν. Βαλαβάνη, υπεύθυνη Εξωτερικής Πολιτικής, σε συνέντευξή της Στο Κόκκινο «εμείς συμφωνούμε με τις τριμερείς πρωτοβουλίες Ελλάδας – Κύπρου – Αιγύπτου. Συμφωνούμε με τις προετοιμαζόμενες πρωτοβουλίες σε επίπεδο και κορυφής Ελλάδας – Κύπρου – Ισραήλ»! (Εδώ το ηχητικό) Προφανώς πρόκειται για μία τακτική, ράπισμα στο πρόσωπο των αριστερών, που είναι όμως φυσική συνέπεια της επιλογής του ΣΥΡΙΖΑ να σεβαστεί τις συμφωνίες που έχουν υπογράψει οι προηγούμενες κυβερνήσεις και να συνεχίσει να υπηρετεί την στρατηγική σχέση με το Ισραήλ, ανεξάρτητα από το γεγονός ότι είναι εξόχως επιζήμια και ετεροβαρή, όχι μόνο βόμβα στα θεμέλια του διεθνούς δικαίου και προσβολή στην πάλη των λαών.