ΚΚΕ για πρόεδρο δημοκρατίας: «Ο λαός στους δρόμους» αλλά μόνο στα λόγια

Νηπιακά βήματα σε ενωτική κατεύθυνση

του Γιάννη Φωτίου, πηγή εφημ. "Πριν"

Τη σωστή διαπίστωση ότι «οι εξελίξεις επιβάλλουν την άμεση λαϊκή παρέμβαση» έκανε το ΚΚΕ, σε ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου για την επίσπευση της προεδρικής εκλογής, η οποία, όπως τονίζει, «είναι ενταγμένη στο σχεδιασμό για κλιμάκωση της επίθεσης σε βάρος του λαού, με νέα βάρβαρα μέτρα τα οποία προωθούνται». Μάλιστα, δίνοντας τόνο επείγοντος, γράφει: «Καμιά καθυστέρηση στη λαϊκή κινητοποίηση, στο όνομα της αναμονής για τη διαπραγμάτευση, για τις ψηφοφορίες στη Βουλή και τις πιθανές εκλογές».
Ο ΓΓ της ΚΕ Δημ. Κουτσούμπας, σε ομιλία του στην Καρδίτσα, την περασμένη Πέμπτη, υπέβαλε –και σωστά– σε κριτική τον ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος τηρεί στάση κινηματικής αποχής. «Και καλά», είπε ο γ.γ. της ΚΕ του ΚΚΕ, «η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ βγάζουν σπυράκια όταν τους λες ότι ο λαός πρέπει να βγει στους δρόμους. Ο ΣΥΡΙΖΑ; Και σε αυτό τους ακολουθεί και τους αντιγράφει, προτού ακόμα γίνει κυβέρνηση».

Ωστόσο την ίδια ημέρα της δημοσίευσης της ομιλίας του στον Ριζοσπάστη δεν υπήρχε καμία αναγγελία συγκέντρωσης ενάντια στην προεδρική εκλογή και στον αντιδραστικό χαρακτήρα που τη συνοδεύει.

Αντίθετα, υπήρχε πληθώρα αναγγελιών κινητοποιήσεων σωματείων και συλλόγων που πρόσκεινται στη «λαϊκή συμμαχία» του ΠΑΜΕ, του ΜΑΣ και άλλων για σημαντικά πλην όμως σε κάθε περίπτωση μερικού χαρακτήρα οικονομικά ζητήματα.

Το ΚΚΕ τους τελευταίους μήνες κινείται προς μια θετική αλλαγή της στάσης του στο μαζικό κίνημα, όπου συμπράττει και με άλλες δυνάμεις –και με την αντικαπιταλιστική Αριστερά– για να υλοποιηθούν περισσότερο μαζικές κινητοποιήσεις ή συνυπογράφει τροποποιήσεις στη Βουλή, για ορισμένα άμεσα ζητήματα, ακόμη και με τον ΣΥΡΙΖΑ ή τους ΑΝΕΛ, όπως στο θέμα του Ρωμανού.

Αυτές όμως οι κινήσεις κοινής δράσης περιορίζονται σε στενά οικονομικά ζητήματα ή σε πολύ οξυμένα αντιδημοκρατικά μέτρα. Τα μείζονα πολιτικά αιτήματα, όπως π.χ. η διαγραφή του χρέους, παρακρατούνται από το μαζικό εργατικό και λαϊκό κίνημα υπέρ του κόμματος και της κοινοβουλευτικής του ενίσχυσης. Ο δρόμος αυτός δεν μπορεί να ενισχύσει τον πολιτικό ρόλο του μαζικού κινήματος. Το καθιστά κομπάρσο του κόμματος. Αυτή η πολιτική αντίληψη αναδεικνύεται ανάγλυφα ειδικά σε κρίσιμες στιγμές όπως η τωρινή.

Αντίθετα, μια πρακτική συντονισμένης κοινής δράσης των μαχόμενων αριστερών δυνάμεων με πολιτικές αντικαπιταλιστικές αιχμές, μπορεί να ενισχύσει τον οικονομικό αγώνα, να φέρει νίκες, αλλά και να αναβαπτίσει τις αριστερές και κομμουνιστικές δυνάμεις στον λαϊκό αγώνα, ενώ αυτά τα πολιτικά αιτήματα θα γίνουν και κριτήριο τόσο της εκλογικής στάσης όσο και μιας εργατολαϊκής αντιπολίτευσης σε ενδεχόμενο διαχειριστικής κυβέρνησης «με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ».