“... Τούτοι 'δω διατάξανε τη στυγερή εξόντωση…... Εκείνου πού 'δωσε το σύνθημα του θανάτου
Ζητώ την τιμωρία…
Εκεινών που προστατέψανε αυτό το έγκλημα
Ζητώ την τιμωρία...”
(Πάμπλο Νερούντα, Οι νεκροί της πλατείας)
Τον Γολγοθά του μαρτυρίου συνεχίζει ν' ανεβαίνει η Πολύπαθη Γάζα με τις στρατιωτικές ισραηλινές δυνάμεις να στοχεύουν κάθε σπιθαμή του κορμιού της. “Θα συνεχίσουμε είτε με εκεχειρία, είτε χωρίς εκεχειρία, μέχρι να ολοκληρώσουμε τους στόχους μας”, δήλωσε την Πέμπτη Ισραηλινός εκπρόσωπος. Η απόδειξη ήρθε την άλλη μέρα, λίγο μετά την έναρξη της τριήμερης εκεχειρίας με την επίθεση ενάντια στη Ράφα και σε νοσοκομείο με πάνω από 50 νεκρούς και περισσότερους από 200 τραυματίες, αλλά και με τις νέες δολοφονικές επιδρομές μετά την τελευταία 3ημερη εκεχειρία.
Θα συνεχίσουμε, μέχρι να πετύχουμε αυτό που θέλουμε! Αν συνταιριάξουμε αυτά τα λόγια μ' αυτό που συμβαίνει στη Γάζα, τότε θα έχουμε και την απάντηση για το ποιες είναι οι επιδιώξεις του Ισραήλ. Τα 2/3 των νεκρών (που ξεπερνούν τις 2.000) και των (πάνω από 10.000) τραυματιών (αρκετοί ακρωτηριασμένοι) είναι άμαχοι, και κυρίως γυναικόπαιδα. Οι ανελέητοι βομβαρδισμοί κατεδαφίζουν το ένα σχολείο μετά το άλλο, το ένα νοσοκομείο μετά το άλλο,μαζί με τους ανθρώπους που βρίσκονταν μέσα: νοσηλευτές, κοιμισμένοι, ανήμποροι, στο κρεβάτι του πόνου ή του χειρουργείου. Τα δίκτυα ηλεκτροδότησης, νερού και αποχέτευσης έχουν καταστραφεί και θα χρειαστούν μήνες και τεράστια χρηματικά ποσά για την επισκευή τους. Παντού ερείπια, πτώματα, άστεγοι, πόνος και απόγνωση. Η πείνα και οι επιδημίες καιροφυλακτούν να στήσουν το δικό τους χορό. Τι σχέση έχουν όλα αυτά με το “δικαίωμα του Ισραήλ στην άμυνα”, που ονομάσανε οι εκπρόσωποί του, και οι “επίσημοι” της Ε.Ε., των ΗΠΑ και του ΟΗΕ; Αν αυτή είναι άμυνα, τότε τι είναι επίθεση, και μάλιστα τόσο άγρια και συντονισμένη;
“Δεν έχει σχολείο αύριο, γιατί στη Γάζα δεν υπάρχουν πια παιδιά” τραγουδούσαν και χοροπηδούσαν Ισραηλινοί σ' ένα κρεσέντο ρατσισμού συμπληρώνοντας το κάδρο των αδελφών τους που παρακολουθούσαν τους βομβαρδισμούς πίνοντας το ποτό τους και πανηγυρίζοντας για την ευστοχία των βομβών! Μεμονωμένα γεγονότα, θα πει κάποιος “ουδέτερος” και ¨αντικειμενικός”. Είναι όμως έτσι;
“Θα πρέπει να πεθάνουν (σ.σ. οι μητέρες της Παλαιστίνης) και τα σπίτια τους θα πρέπει να καταστραφούν έτσι ώστε να μη γεννούν πλέον τρομοκράτες... είναι όλες τους εχθροί και το αίμα τους θα έπρεπε να είναι στα χέρια μας”, δήλωνε η Ayelat Shaked, μέλος του Ισραηλινού κοινοβουλίου, συμπληρώνοντας ότι αυτές οι μητέρες έδωσαν ζωή σε “μικρά φίδια” και θα πρέπει να σκοτωθούν κατά τη διάρκεια της επίθεσης στη Γάζα. “Η αλήθεια είναι ότι οι δυνάμεις άμυνας του Ισραήλ θα πρέπει να πάρουν το Νόμπελ Ειρήνης, επειδή μάχονται με απίστευτη αυτοσυγκράτηση”, υποστήριξε ο Ισραηλινός πρέσβης στις ΗΠΑ. Σε τηλεοπτική εκπομπή στο ΣΚΑΙ, ο δημοσιογράφος της ισραηλινής ραδιοφωνίας Κοέν, έχοντας απέναντί του έναν Παλαιστίνιο και τα επιχειρήματα που αυτός ανέπτυξε για το δικαίωμα και το χρέος στην αντίσταση του λαού του απέναντι στον κατακτητή, και τη βάρβαρη στρατιωτική επίθεση στη Γάζα, εκνευρισμένος πέταξε τη μάσκα και αποκαλύφθηκε το αποκρουστικό πρόσωπο του ρατσισμού και φασισμού: “Να το βουλώσει...”! Μεμονωμένα περιστατικά λοιπόν; Ναι, όπως οι δηλώσεις του Γκέμπελς, του Γκαίριγκ και του Άϊχμαν! Μόνο που κάθε μεμονωμένο γεγονός, όταν επαναλαμβάνεται με τέτοια συχνότητα, αποκαλύπτει μια συνολική αντίληψη, μια ολοφάνερη περιρρέουσα ατμόσφαιρα.
“Το μόνο πράγμα, που θα μπορούσε να αποτρέψει ένα βομβιστή αυτοκτονίας, είναι να γνωρίζει ότι αν συλληφθεί, θα βιάσουν την αδελφή του ή τη μητέρα του... αυτή είναι η κουλτούρα τους... και αυτή είναι η Μέση Ανατολή... δε μίλησα για το τι κάνουμε ή δεν κάνουμε….Μιλώ για την πραγματικότητα...”, δήλωσε σε ραδιοφωνική ισραηλινή εκπομπή ο Mordechai Kedar, ακαδημαϊκός στο εβραϊκό θρησκευτικό πανεπιστήμιο Μπαρ Ιλάν, στο Τελ Αβίβ. Ο Kedar, ειδικός για το παλαιστινιακό πληθυσμό μέσα στο Ισραήλ, υπηρέτησε για 25 χρόνια στις στρατιωτικές ειδήσεις, όπου ειδικεύτηκε στις Ισλαμικές ομάδες. Είναι ο Ιδρυτής και σημερινός διευθυντής της ισραηλινής Academia Monitor, μια ιστοσελίδα που παρακολουθεί τις “αντί–Ισραηλινές δραστηριότητες των ισραηλινών ακαδημαϊκών”. Μεμονωμένο γεγονός κι' αυτό; Και τι εννοεί ο Kedar “αυτή είναι η κουλτούρα τους”; Ότι το να μην αποδέχεσαι να βιάζουν την αδερφή και τη μάνα σου φανερώνει έλλειψη πολιτισμού, ενώ αντίθετα το να βιάζεις για να αποτρέψεις την αντίσταση είναι δείγμα ανώτερου πολιτισμού, δημοκρατίας και αξιοπρέπειας; Θέλουν να κρυφτούν πίσω από το επιχείρημα της “άμυνας”, αλλά ο άμετρος ρατσισμός απέναντι στον παλαιστινιακό λαό και τον αραβικό κόσμο γενικότερα τους δυσκολεύει κατά πολύ στο ρόλο του ηθοποιού!
Οι σκηνές της βιβλικής καταστροφής, που προβάλλουν στην οθόνη της τηλεόρασης και στα ρεπορτάζ των εφημερίδων είναι συγκλονιστικές και κόβουν την ανάσα, φορτίζοντας συναισθηματικά κάθε άνθρωπο. Άλλωστε, πως μπορείς να κρύψεις μια τέτοια κραυγαλέα πραγματικότητα; Εκείνο όμως, που μπορείς να κάνεις στο επιστέγασμα της “αντικειμενικής ενημέρωσης”, είναι να μιλήσεις για εκεχειρία χωρίς όρους, για παύση των εχθροπραξιών, για την ευθύνη που φέρνουν εξίσου Ισραήλ και Παλαιστίνιοι! Και να προβάλλεις ταυτόχρονα τα πειστήρια της “τρομοκρατίας” των Παλαιστινίων, δηλ. τα τούνελ και τα 4 όπλα που βρήκαν Ισραηλινοί στρατιώτες σε βομβαρδισμένο σπίτι! Ίσως κάποιοι θεωρούν ότι η αντίσταση γίνεται με εκθέσεις ιδεών και όχι με τουφέκια! Ή ίσως πάλι όταν μιλάνε για τον ηρωϊκό αγώνα του λαού μας κατά των Γερμανών κατακτητών, να μη γνωρίζουν ότι και τότε όταν γίνονταν από τους φασίστες γιουρούσια στα σπίτια αγωνιστών και έβρισκαν όπλα τους ανακήρυσσαν τρομοκράτες και τους έστελναν ( αν δεν τους “έβρισκαν”, τους “αντικαθιστούσαν” πάραυτα με γονείς, αδέλφια, παιδιά) στην αγχόνη και στο απόσπασμα, και στην καλύτερη περίπτωση στα βασανιστήρια της Γκεστάπο! 'Ίσως, να μην ξέρουν ακόμα πως το ολοκαύτωμα των Καλαβρύτων, του Δίστομου και τόσων άλλων ήταν τα αντίποινα των ναζί για την αντιστασιακή στάση του λαού και τη δράση των μαχητών ενάντια στον στρατό κατοχής. Τι διαφορετικό κάνει το Ισραήλ σήμερα;
Σαφέστατα, όλα τα όπλα σκοτώνουν και αφαιρούν ανθρώπινες ζωές. Άλλωστε, γι' αυτό είναι φτιαγμένα. Ανάμεσα όμως στο όπλο και τη βία του επιτιθέμενου, του κατακτητή και στο όπλο και τη βία του αμυνόμενου, του αγωνιστή που αντιστέκεται και διεκδικεί τα δίκια του, υπάρχει μεγάλη και ποιοτική διαφορά! Και εμείς επιμένουμε να μην το ξεχνάμε, μπροστά στη θολούρα ενός αφηρημένου ανθρωπισμού! Ο αγώνας δεν είναι ούτε νόμιμος, ούτε παράνομος. Είναι είτε δίκαιος, είτε άδικος. Και από τη στιγμή που είναι δίκαιος είναι και νόμιμος, ανεξάρτητα από την κυρίαρχη νομολογία.
Η στάση του ισραηλινού κράτους, από το 1948 μέχρι σήμερα, και η κυρίαρχη ιδεολογία του απέναντι στον παλαιστινιακό λαό, καθορίζει και αντανακλάται και στη σημερινή βασική του επιδίωξη: τον αφανισμό, και την γενοκτονία αυτού του λαού. “Θα συνεχίσουμε μέχρι να ολοκληρώσουμε τους στόχους μας”. Μέχρι δηλ να λυγίσουν τελείως την αντίσταση και την ανυπότακτη δίψα για λευτεριά. Όσο λιγότερες γυναίκες, τόσες λιγότερες γεννήσεις. Όσο λιγότερα παιδιά, τόσο λιγότεροι μαχητές αύριο. Όσα λιγότερα σχολειά, τόσο λιγότερη γνώση. Όσα λιγότερα νοσοκομεία τόσο περισσότερες αρρώστιες και θανατικά. Και όσο περισσότερες κοινωνικές υποδομές χτυπηθούν τόσο περισσότερο ο υφιστάμενος αποκλεισμός θα λειτουργεί πιο αποτελεσματικά. Κοντολογίς, αυτό που επιδιώκει το Ισραήλ είναι να ερημώσει τα πάντα, έτσι ώστε μετά την αποχώρησή του να είναι σχεδόν αδύνατη η ζωή στη Γάζα, η οποία όχι απλά θα δυσκολευτεί να επουλώσει τις πληγές, αλλά θα βρίσκεται διαρκώς αντιμέτωπη με νέες. Και τη χθεσινή του ιστορία θα τη σεργιανάει στην “αγορά των εντυπώσεων”, απαιτώντας ν' αποδεχθούμε, πως επειδή χθες ήταν το θύμα, έχει σήμερα το δικαίωμα να είναι θύτης και να χρησιμοποιεί όλα τα μέσα και τις μεθόδους που χρησιμοποιήθηκαν πάνω του! (Και αν δεν το αποδέχεσαι αυτό, να κατηγορείσαι σαν αντισημίτης..)
Τιμή στο ολοκαύτωμα των Εβραίων από τους ναζί, είναι η πάλη και η αντίσταση του ίδιου του παλαιστινιακού λαού για να ελευθερωθεί από τα νύχια του σιωνιστικού αρπακτικού. Τιμή, είναι η στάση των Ισραηλινών εφέδρων που αρνούνται να καταταγούν στο στρατό κατοχής και σφαγής. Τιμή, είναι η στάση εκείνων των Εβραίων σ' όλο τον κόσμο, αλλά και στο Ισραήλ, που κινητοποιούνται και καταδικάζουν δημόσια την πολιτική του ισραηλινού κράτους, καταγγέλοντάς την σαν εξύβριση στην ιστορική κληρονομιά τους. Τιμή είναι το κίνημα αλληλεγγύης σ' όλη την οικουμένη, που τάσσεται στο πλευρό των Παλαιστινίων για Γη και Ελευθερία απαιτώντας την καταδίκη του Ισραήλ, όπως ζητούσαν και τότε την καταδίκη του Γ' Ράιχ.
Καταδικάζουν βέβαια και οι προστάτες και συμπαραστάτες του Ισραήλ τα τεκταινόμενα στη Γάζα, “ευαίσθητοι” κατά πως είναι, δίνοντάς τα χαρακτηρισμούς όπως ανθρωπιστική κρίση, ανθρωπιστική εκεχειρία κ.ο.κ. αποφεύγοντας συστηματικά και σκόπιμα την αναφορά στη γενοκτονία και τον υπαίτιό της. Πως γίνεται όμως να καταδικάζεις το φόνο χωρίς να καταδικάζεις το δολοφόνο; Έτσι, ο Ομπάμα και οι ΗΠΑ, καταδικάζουν και ταυτόχρονα εξοπλίζουν το Ισραήλ για να κάνει καλά τη δουλειά του. Την Παρασκευή το βράδυ, κατά τη διάρκεια συνέντευξης κάλεσε τους Παλαιστίνιους “εάν αντιμετωπίζουν με σοβαρότητα την προσπάθεια να διευθετηθεί αυτή η κατάσταση, ο στρατιώτης αυτός πρέπει ν' απελευθερωθεί το συντομότερο δυνατό”, για να αποδειχθεί με την παραδοχή της ισραηλινής κυβέρνησης ότι ο συγκεκριμένος στρατιώτης είχε σκοτωθεί σε μάχη. Και όμως, με πρόφαση τη “σύλληψή” του και την απελευθέρωσή του ξετυλίχθηκε ένα μπαράζ σαρωτικών βομβαρδισμών σε σπίτια, νοσοκομεία, σχολεία αφήνοντας δεκάδες νεκρούς και εκατοντάδες σοβαρά τραυματισμένους! Η διαβεβαίωση από την πλευρά της κυβέρνησης της Γάζας, ότι δεν είχε συλληφθεί ο στρατιώτης, αντιμετωπίστηκε όπως αντιμετωπίζονταν οι καταθέσεις των μαύρων στα αμερικανικά δικαστήρια την εποχή της ρατσιστικής βίας και τρομοκρατίας εναντίον τους: “το δικαστήριο δεν θα πιστέψει ποτέ τα λόγια ενός νέγρου, αλλά τα λόγια ενός λευκού”. ( Επι πλέον, ο δημοκράτης και ανθρωπιστής Ομπάμα, καθώς και οι όμοιοί του στην Ευρώπη κρατούν σιγή νεκροταφείου για τις εκατοντάδες συλλήψεις αλλά και τη δολοφονία 15 τουλάχιστον διαδηλωτών που έγιναν αυτές τις μέρες στα κατεχόμενα της Δυτ. Όχθης). Η εξόντωση εκατοντάδων παιδιών στη Γάζα δε συγκίνησε τον Αμερικάνο Πρόεδρο όσο τον συγκίνησε ο θάνατος δυο Ισραηλινών στρατιωτών και η “σύλληψη” ενός άλλου! “Σπαράζει η καρδιά μας... όμως, αν το Ισραήλ δεν καταστρέψει τις σήραγγες της Χαμάς, δεν θα μπορέσει ποτέ να νοιώσει ασφάλεια ο λαός του”, δήλωσε στην ίδια συνέντευξη. Ο ισραηλινός λαός έχει δικαίωμα στην ασφάλεια. Ο παλαιστινιακός όχι. Μίλησε κανείς για ρατσισμό; Ο πραξικοπηματίας Σίσι και η χούντα της Αιγύπτου καμώνονται πως ενδιαφέρονται για τον τερματισμό του φονικού, εκπονούν και προτείνουν σχέδια “ειρήνευσης” υπέρ του Ισραήλ και ταυτόχρονα κλείνουν το συνοριακό πέρασμα προς τη Γάζα, απαγορεύοντας την είσοδο σε ανθρωπιστικές οργανώσεις, γιατρούς και νοσηλευτές, ιατρική και φαρμακευτική βοήθεια που στέλνουν απ' όλον τον κόσμο τα αλληλέγγυα κινήματα.
Για να τελειώνουμε. Η “ανθρωπιστική κρίση” στη Γάζα έχει όνομα και πατρότητα. Είναι μια μαζική εκτέλεση, μια γενοκτονία, ένα ολοκαύτωμα του παλαιστινιακού λαού, και ο δράστης είναι το ισραηλινό κράτος και όσοι του κάνουν πλάτες.. Ο Ρίτσαρντ Φόλκ, καθηγητής Διεθνούς Δικαίου και ειδικός εισηγητής του ΟΗΕ για τα ανθρώπινα δικαιώματα στα παλαιστινιακά εδάφη, πριν μερικές μέρες υποστήριξε ότι “υπάρχει ένα χαρακτηριστικό των ισραηλινών επιχειρήσεων, το οποίο δεν έχει ανάλογο στη σύγχρονη ιστορία του πολέμου... εγκλωβίζουν τον άμαχο πληθυσμό στο κέντρο του πεδίου της μάχης... Η συγκεκριμένη πολιτική πρέπει να αντιμετωπιστεί σαν ένα διαφορετικό και νέο έγκλημα κατά της ανθρωπότητας”.
Να σταματήσει εδώ και τώρα η κτηνώδης ισραηλινή επέμβαση και επίθεση. Καταδίκη του Ισραήλ, ως υπεύθυνου για την γενοκτονία στη Γάζα. Να αναγκαστεί να άρει πλήρως τον παράνομο αποκλεισμό της από στεριά, αέρα και θάλασσα. Να υποχρεωθεί να σταματήσει τους εποικισμούς και να διαλύσει τους ήδη υπάρχοντες. Παλαιστίνη ελεύθερη και ανεξάρτητη.
Κοπέλες της Γάζας, της Παλαιστίνης κοπέλες
μην είδατε την αγάπη μου;...
την είδαμε στην παγερή πλατεία…
…και της λευτεριάς τη φλόγα στην καρδιά..
Τρικαλινή Ομάδα Στήριξης της Πρωτοβουλίας “Ένα Καράβι για τη Γάζα”
