του Μιχάλη Παπαμακάριου, πηγή εφημ. "Πριν"
Τους υποψηφίους που θα υποστηρίξει στις ερχόµενες περιφερειακές και
δηµοτικές εκλογές, παρουσίασε ο Γ.Γ. του ΚΚΕ ∆ηµήτρης Κουτσούµπας σε
ειδική εκδήλωση την προηγούµενη ∆ευτέρα στην Αθήνα. Βλέποντας κανείς τις
υπaοψηφιότητες καταλαβαίνει τη σηµασία που δίνει το ΚΚΕ στις
επερχόµενες εκλογικές αναµετρήσεις αλλά και τη λογική των «δοκιµασµένων»
λύσεων. Ξεχωρίζουν µεταξύ άλλων ο βουλευτής επικρατείας Θανάσης Παφίλης
στην Περιφέρεια Αττικής, ο Βαγγέλης Μπούτας στη Θεσσαλία, ο Στρατής
Κόρακας στο Βόρειο Αιγαίο, ο δηµοτικός σύµβουλος και µέλος του Π.Γ.
Νίκος Σοφιανός στον ∆ήµο Αθηναίνω και η δηµοτική σύµβουλος και µέλος της
Κ.Ε. Ελπίδα Παντελάκη στον ∆ήµο Πειραιά.
Παράλληλα έχει δοθεί στη δηµοσιότητα η διακήρυξη της ΚΕ για τις ευρωεκλογές του Μαΐου.
Το ΚΚΕ δείχνει πλήρη εκλογική προετοιµασία και ετοιµότητα,
αναζητώντας προφανώς, µέσα από τη τριπλή εκλογική µάχη, µια ανάκαµψη
µετά το αποτέλεσµα των προηγούµενων βουλευτικών εκλογών. Το πρόβληµα
είναι ότι δεν φαίνεται να απασχολεί την ηγεσία του κόµµατος η ανάγκη για
άµεση ανάπτυξη του εργατικού και λαϊκού κινήµατος µε στόχο κατακτήσεις
και νίκες που θα ανοίξουν το δρόµο για την ανατροπή της βάρβαρης
επίθεσης κεφαλαίου-ΕΕ-∆ΝΤ. Αυτό άλλωστε δείχνουν και οι αγώνες
διαµαρτυρίας και «χαµηλής έντασης» που φαίνεται να πριµοδοτεί το ΚΚΕ,
πάντα βέβαια στο πλαίσιο του ΠΑΜΕ. ∆εν είναι τυχαίο ότι στην τελευταία
συνεδρίαση του Γενικού Συµβουλίου της Α∆Ε∆Υ στις 3 Φλεβάρη, απέναντι στη
πρόταση των Παρεµβάσεων για οργάνωση άµεσου απεργιακού αγώνα µε
κλιµάκωση συνεχών επαναλαµβανόµενων απεργιών στη βάση πλαισίου ανατροπής
της κυβερνητικής πολιτικής, το ΠΑΜΕ πρότεινε 24ωρη ή 48ωρη απεργία για
τον Μάρτη. Κι όλα αυτά σε µια περίοδο που οι απολύσεις χιλιάδων
«διαθέσιµων» δηµόσιων υπαλλήλων είναι προ των πυλών. Χλευάζοντας την
πρόταση των Παρεµβάσεων για επαναστατικό βερµπαλισµό, οι δυνάµεις του
ΚΚΕ, παγιδευµένες σε µια λογική που λέει ότι όποιοι αγώνες γίνονται
σήµερα αντικειµενικά (!) καταλήγουν στην κυβερνητική πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ,
σφυρίζουν σιωπητήριο, µέχρι να αλλάξουν οι «συσχετισµοί».
Βέβαια το ΚΚΕ δεν ξεχνά και την ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Γράφει µεταξύ άλλων στην
διακήρυξη για τις ευρωεκλογές: «Μην πέσετε στην παγίδα των δήθεν
“επαναστατικών”, “ανατρεπτικών”, “αριστερών” κοµµάτων και οµάδων που σας
τάζουν καλύτερες µέρες µε έξοδο από την ευρωζώνη, µε αλλαγή νοµίσµατος,
µε έξοδο από την ΕΕ, ενώ θα παραµένουν στην εξουσία οι µονοπωλιακοί
όµιλοι, η πλουτοκρατία». Για να συνεχίσει παρακάτω: «Τέτοιες θέσεις όπως
οι παραπάνω προωθούν ορισµένες πρώην συνιστώσες και σηµερινά “ρεύµατα”
του ΣΥΡΙΖΑ, το Σχέδιο Β του Αλαβάνου, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, αλλά και αστικές
πολιτικές δυνάµεις σε άλλες χώρες της ΕΕ». Αντιγράφοντας µεθοδολογίες
φτηνού συνδικαλισµού, το ΚΚΕ επιτίθεται σε µια τοποθέτηση που απλώς δεν
υπάρχει: την έχει κατασκευάσει στα µέτρα του. Όλοι γνωρίζουν πως η
ΑΝΤΑΡΣΥΑ θέτει το ζήτηµα της διπλής αποδέσµευσης από την ευρωζώνη και
την ΕΕ ως κρίσιµο στοιχείο και αποφασιστική πλευρά ενός γενικότερου
αντικαπιταλιστικού προγράµµατος και µε στόχο την αντικαπιταλιστική
ανατροπή. Καµία σχέση βέβαια µε τις κοινές ανοησίες ότι δήθεν οι
δυνάµεις της τάζουν ότι “θα παραµένουν στην εξουσία οι µονοπωλιακοί
όµιλοι, η πλουτοκρατία”. Θέση σαφής, κρυστάλλινη, αναγκαία.
Το ΚΚΕ έχει ανάγκη να διαστρεβλώσει τη θέση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ για την ΕΕ
καλύπτοντας ενοχικά τη δική του υποχώρηση στο ίδιο θέµα. Η δική του θέση
για αποδέσµευση έχει αποσπαστεί πλήρως από το σηµερινό και άµεσο
πολιτικό αγώνα των εργαζοµένων – και έχει µετατοπιστεί χρονικά και
πολιτικά για το µέλλον της λαϊκής εξουσίας. ∆εν ξέρουµε αν η κινηµατική
απουσία του ΚΚΕ από την επίσηµη φιέστα της ελληνικής προεδρίας οφείλεται
σε αυτή την υποχώρηση. Τα πράγµατα όµως γίνονται ακόµα πιο ξεκάθαρα
όταν διαβάζουµε τη διακήρυξη της Πρωτοβουλίας Κοµµουνιστικών και
Εργατικών Κοµµάτων της Ευρώπης, στην οποία πρωτοστατεί το ΚΚΕ, όπου
σηµειώνεται χαρακτηριστικά: «Πιστεύουµε στο δικαίωµα κάθε λαού να
επιλέγει κυρίαρχα το δρόµο ανάπτυξής του, συµπεριλαµβανόµενου του
δικαιώµατος αποδέσµευσης από τις εξαρτήσεις, από την ΕΕ, το ΝΑΤΟ και
κάθε άλλο ιµπεριαλιστικό οργανισµό, να παλεύει για τον σοσιαλιστικό
δρόµο ανάπτυξης» Η αποδέσµευση από την ΕΕ «συµπεριλαµβάνεται» – δηλαδή
αν κάποιος το επιθυµεί µπορεί και να το κάνει. Έτσι το ΚΚΕ στο εξωτερικό
µετατρέπει την αποδέσµευση από πολιτική θέση σε δυνατότητα επιλογής και
στο εσωτερικό καταγγέλλει την ΑΝΤΑΡΣΥΑ για οπορτουνισµό…
