πηγή, mao.gr
Νύχτα
Πολυτεχνείου σε μικρογραφία θύμιζε το νοσοκομείο Γ. Γεννηματάς το
Σάββατο 1η Φεβρουαρίου, λίγο μετά τη βίαιη επίθεση της αστυνομίας στην
αντιφασιστική συγκέντρωση στο Σύνταγμα. Πριν 41 χρόνια εκεί είχαν
εισβάλει πάνοπλοι αστυνομικοί της χούντας χτυπώντας ανελέητα τους
τραυματίες του Πολυτεχνείου και τους συνοδούς τους και όσους πολίτες
πήγαιναν εκεί για να μάθουν αν οι δικοί τους ζουν ή πέθαναν.
Εκεί, στο μεγαλύτερο νοσοκομείο της χώρας, γράφτηκε η «μελανότερη σελίδα της ιστορίας του Πολυτεχνείου», όπως είπε με την αγόρευσή του στη δίκη των υπαιτίων ο εφέτης Νίκος Γανώσης. Εκεί, ολοκλήρωσαν το δολοφονικό τους έργο οι «δυνάμεις του ολέθρου», όπως παρομοίασε τη στρατιωτική επιχείρηση της χούντας ο εισαγγελέας Δημήτρης Τσεβάς.
Ήταν η ελληνική «νύχτα του Αγίου Βαρθολομαίου», όπως χαρακτήρισε το ξημέρωμα της 17ης Νοεμβρίου 1973 στο Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών, επιθεωρητής του υπουργείου Υγείας.Οι περιγραφές των αυτοπτών μαρτύρων ξεπερνούν κάθε φαντασία, όπως μπορεί κανείς να διαπιστώσει ανατρέχοντας σε δημοσιεύματα της μεταπολίτευσης.
Ένας γιατρός «είχε δει αστυνομικούς με μπλούζες ιατρικές να ορμάνε
στους θαλάμους και να ξηλώνουν τους ορούς των ασθενών, να δέρνουν
τραυματίες πάνω στα φορεία, να τους σέρνουν στους διαδρόμους. Μέχρι τον
Μπουκλάκο, τον διοικητικό διευθυντή του νοσοκομείου, είδε να χτυπάει με
ένα βούρδουλα τον κόσμο», σύμφωνα με μαρτυρία μιας διοικητικής υπαλλήλου
του νοσοκομείου.
Θα έλεγε κανείς πως εκείνη η κτηνωδία ανήκει οριστικά στο παρελθόν,
ότι ο τραυματίας, ακόμα και όταν είναι αιχμάλωτος πολέμου,
αντιμετωπίζεται με σεβασμό. Ωστόσο, η προκλητική συμπεριφορά των
αστυνομικών του Δένδια απέναντι στον Τούρκο πολιτικό πρόσφυγα και όσους
τον συνόδευαν δείχνει ότι η μνημονιακή κυβέρνηση ζήλεψε τη «δόξα» της
χούντας. (Λεπτομέρειες για τη βάναυση συμπεριφορά των αστυνομικών εδώ.)
Μήπως έφτασε ο καιρός το Γενικό Κρατικό Νοσοκομείο Γ. Γεννηματάς ν’
αλλάξει όνομα; Π.χ., να πάρει την παλιά του ονομασία (Ρυθμιστικό) ή να
μετονομαστεί σε «Κέντρο Καταστολής ο Δένδιας»; ΄Η μήπως «Κέντρο
Εξευτελισμού του όρκου του Ιπποκράτη», αφού οι γιατροί, οι πρώτοι που
έπρεπε να διαμαρτυθούν για τη βάναυση εισβολή των ΜΑΤ και των ΟΠΚΕ και
να προστατεύσουν τον χτυπημένο Σελτσούκ Γκουνκόρ έδωσαν το πράσινο φως
για τη μεταφορά του στη ΓΑΔΑ;
Το 1973 δεν υπήρχαν κινητά τηλέφωνα με βιντεοκάμερα ώστε να έχουμε
εικόνες από τη χουντική νύχτα του Αγίου Βαρθολομαίου. Το 2014, χάρη στον
φακό του Άγγελου Καλοδούκα, έχουμε τις εικόνες που μοιάζουν με
αναπαράσταση (ασφαλώς σε μικρότερη κλίμακα και ένταση) εκείνης της
φρίκης. Φαίνεται ότι η προτροπή του αρχηγού της αστυνομίας «πρέπει να
τους κάνουμε το βίο αβίωτο» (των μεταναστών αλλά προφανώς και των
πολιτικών προσφύγων) έχει πιάσει τόπο.
