Ξεκινάμε με τη μεγάλη «είδηση». Ο Δημήτρης Μελισσανίδης
τιμήθηκε με το οφφίκιο του Άρχοντα Κουροπαλάτου της Αγίας του Χριστού
Μεγάλης Εκκλησίας από τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο. Και την πιο
μικρή «είδηση»: Η χειροθεσία του νέου Άρχοντα πραγματοποιήθηκε αμέσως
μετά την θεία λειτουργία των Θεοφανείων και τον Μεγάλο Αγιασμό στον
Πάνσεπτο Πατριαρχικό Ναό του Αγίου Γεωργίου στο Φανάρι, στις οποίες ο
Πατριάρχης δεν παρέστη, γιατί ήταν ασθενής. Σηκώθηκε όμως άρον άρον για
να αναφωνήσει το «άξιος» στον Δ. Μελισσανίδη.
Είναι η πρώτη φορά μετά το 1453 που απονέμεται το οφφίκιο του
Άρχοντος Κουροπαλάτου, το οποίο ως αξίωμα στην Ανατολική Ρωμαϊκή
Αυτοκρατορία συνδεόταν με σημαντικές ευθύνες στο Παλάτι και τη
διαχείριση σημαντικών ζητημάτων του δημοσίου. Από την εποχή της άλωσης
της Πόλης, λοιπόν, ο πρώτος που το αγόρασε… ε, συγνώμη, που το αξιώθηκε,
είναι ο Δ. Μελισσανίδης. «Για την ειλικρινή αφοσίωσή του στην Μητέρα
Εκκλησία, για την προθυμία του στη διακονία και την προσφορά του στα
ευσεβή και ευγενή τέκνα του μαρτυρικού Πόντου καθώς και για τις
ευρύτερες κοινωφελείς πρωτοβουλίες του» ήταν οι λόγοι που ανέφερε ο
Πατριάρχης στην ομιλία του. Να εννοεί άραγε τις οφειλές του Δημήτρη Μελισσανίδη στο ελληνικό δημόσιο; Την εμπλοκή του με λαθρεμπορία πετρελαίου; Τις απειλές του κατά της σωματικής ακεραιότητας δημοσιογράφου;
Το ότι είναι τόσο θεοσεβούμενος ώστε ετοιμάζεται να ονομάσει το νέο
γήπεδο της ΑΕΚ (που θα χτιστεί με τη γενναία χορηγία της Περιφέρειας
Αττικής) «Αγιά Σοφιά»; Ή την εμπλοκή του στις «ιερές μπίζνες» στον Αστέρα Βουλιαγμένης;
Θα μου πείτε, όλα αυτά δεν εμπόδισαν την κυβέρνηση Σαμαρά (ή να πούμε
τη Δεξιά του Κυρίου, καλύτερα;) να του δώσει χάρισμα τον ΟΠΑΠ, θα
εμποδίσει το Πατριαρχείο να τον συμπεριλάβει σε μια λίστα όπου
φιγουράρει όλο το χριστεπώνυμο πλήθος
των… ολιγαρχών της χώρας; Αναφέρουμε ενδεικτικά μερικά επώνυμα:
Αγγελόπουλος, Λαιμός, Δεσποτόπουλος, Τσάκος, Πατέρας. Στη λίστα θα βρει
κανείς επίσης τον «Μεγάλο Πρωτέκδικο» κ. Κοντομηνά, τον «Μεγάλο
Χαρτοφύλακα» κ. Κόκκινο (πρόεδρο Αρείου Πάγου την εποχή της κυβέρνησης
Μητσοτάκη), αλλά και τον -έχουν και χιούμορ στο Πατριαρχείο- «Άρχοντα
Λαοσυνάκτη» Σωκράτη Κόκκαλη. Μήπως ο Δ. Κοντομηνάς δεν κατηγορήθηκε για
εξαπάτηση μέσω της εταιρείας Ιντεραμέρικαν; Μήπως ο Σ. Κόκκαλης δεν
είναι ένας «άρχων» που έχει βουτήξει και τα δύο χέρια στο μέλι του
κρατικού κορβανά; Λεπτομέρειες…
Δεν αποκλείεται, πάντως, ο κ. Σαμαράς να ελπίζει και στη βοήθεια του
Θεού για να μπορέσουν οι δύο «άρχοντες οφικκίαλοι» του Πατριαρχείου να επιλύσουν τις διαφορές που τους έχει προκαλέσει η συγκατοίκησή τους στον ΟΠΑΠ…
Το Οικουμενικό Πατριαρχείο, άλλωστε, έχει μεγάλη ιστορία. Η «απονομή»
τίτλων έναντι χρηματικής ανταμοιβής, όμως, έχει ακόμη μεγαλύτερη. Ήταν
εκεί λίγο μετά το Μεσαίωνα: η αναδυόμενη αστική τάξη, οι πλούσιοι
έμποροι της εποχής, είχαν αποκτήσει μεν τον πλούτο, αλλά δεν είχαν την
ευγενική καταγωγή που θα τους επέτρεπε να λογίζονται ως μέλη της
αριστοκρατικής τάξης. Στην ελεύθερη αγορά, όμως, δεν υπάρχουν αδιέξοδα,
κι έτσι (έναντι αδράς αμοιβής) έγιναν και οι τίτλοι ευγενείας
εμπορεύσιμο είδος, ώστε οι νέοι πλούσιοι της εποχής να συγκατοικήσουν
ισότιμα στις ίδιες λίστες με τα παλιά ευγενή τζάκια. Μωρέ, κάτι μας
θυμίζει αυτό…
Με κάτι τέτοια, πάντως, μόνο χώρος αγιοσύνης και πνευματικότητας δεν
θεωρείται η Εκκλησία στην ελληνική κοινωνία. Και πώς αλλιώς; Όταν οι
επιφανείς ιεράρχες της εν Ελλάδι Εκκλησίας, για παράδειγμα, ασχολούνται με τις μεταμφιέσεις στα λαϊκά καρναβάλια και όχι με το πώς οι μεγαλοοφειλέτες του δημοσίου μεταμφιέζονται εν μια νυκτί σε «πιστούς χριστιανούς», έχουμε πολλούς λόγους να αμφισβητούμε την αγιότητά τους.
Βέβαια, την ώρα που η Εκκλησία τιμάει τους ολιγάρχες, το ελληνικό
κράτος –στην ίδια ακριβώς γραμμή πλεύσης– κάνει ό,τι μπορεί για τους
προστατεύσει. Μπορεί να μην τους απονέμει ανάλογες τιμές και αξιώματα,
αλλά τους παρέχει όλη την απαραίτητη προστασία. Οι καταγγελίες ότι ο
Γιάννης Στουρνάρας καθυστερεί τους ελέγχους εμβασμάτων, καταθέσεων και
κάθε λογής λίστας με φοροφυγάδες είναι καταιγιστικές. Αλήθεια, πόσες
«λίστες Λαγκάρντ» υπάρχουν σε αυτή τη χώρα;
Με πρωτοσέλιδο ρεπορτάζ της χτες, η Εφημερίδα των Συντακτών
κάνει λόγο για 65 λίστες που δεν έχουν ελεγχθεί από το ελληνικό κράτος.
Πρόκειται για «υλικό-βόμβα με 65 CD στα οποία περιλαμβάνονται
φοροφυγάδες και διακινητές μαύρου χρήματος», το οποίο «παραμένει
ανεκμετάλλευτο στα γραφεία του ΣΔΟΕ. Στα CD περιλαμβάνονται πρωτοκλασάτα
ονόματα του πολιτικού, εκδοτικού και οικονομικού κατεστημένου της
χώρας», όπως αναφέρει χαρακτηριστικά η εφημερίδα. Αν προσθέσουμε σε αυτά
κάτι ψιλά από ανείσπρακτα πρόστιμα τα οποία η κυβέρνηση ψάχνει τρόπο να μην εισπράξει , κάτι λίστες με μαύρους λογαριασμούς στο εξωτερικό, αλλά και την παραδειγματική σβελτάδα που χαρακτηρίζει τους ελέγχους αυτούς, τότε βγάζουμε το λογαριασμό της χρεοκοπίας της χώρας! Λεπτομέρειες κι αυτά…
«Η κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου-Στουρνάρα είναι πρωταθλήτρια στη συγκάλυψη»,
ανέφερε σε δήλωσή της η Ζωή Κωνσταντοπούλου. Η βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ
διατυπώνει στον υπουργό Οικονομικών μια σειρά από ερωτήματα, όπως: Γιατί
επιμελώς φροντίζει ώστε να μην ελέγχονται αυτές οι λίστες,
παρατείνοντας εξίσου επιμελώς, την υποστελέχωση και έλλειψη υποδομής του
ΣΔΟΕ; Γιατί εδώ και ένα μήνα δεν έχει απαντήσει στο έγγραφο των νυν
Οικονομικών Εισαγγελέων κκ. Π. Αθανασίου και Γ. Μπρη, με το οποίο
ζητείται στελέχωση και εξοπλισμός για τον έλεγχο αυτών των λιστών; Έχει
και ο ίδιος σύγκρουση συμφερόντων σε σχέση με πρόσωπα και υποθέσεις που
πρέπει να ελεγχθούν; Αντιλαμβάνεται ότι τα διαφυγόντα κέρδη και η θετική
ζημία του Ελληνικού Δημοσίου είναι ο καθρέφτης του Δημοσίου Χρέους και η
άρνηση ελέγχου τους ιδρύει αυτοτελή ευθύνη του ιδίου και κάθε
συμπράττοντος στην παρακώλυση της Δικαιοσύνης;
Εμείς θα αρκεστούμε να ρωτήσουμε το Πατριαρχείο: το οφφίκιο του
Επίσημου Σφουγγοκωλάριου της Ολιγαρχίας έχει απονεμηθεί; Γιατί θα θέλαμε
να προτείνουμε τον κ. Στουρνάρα ως υποψήφιο οφφικίαλο. Παίζει;
