πηγή, grassrootreuter
Βρήκα σήμερα κάποιες παλιότερες φωτογραφίες από βασανιστήρια σε
μετανάστες στον ελληνικό βούρκο, συγκεκριμένα στο Φαρμακονήσι. Το κράτος
των ελ-λήνων προσπαθεί καθημερινά να μας πείσει μέσα από τα δελτία
ειδήσεων για το «ανθρωπιστικό» του έργο στα στρατόπεδα κράτησης
μεταναστών σε ολόκληρη την χώρα. Οι φωτογραφίες όμως μιλούν από μόνες
τους για αυτό το έργο του κράτους. Οι μετανάστες απολαμβάνουν τις
διακοπές τους στα «εξωτικά» ξερονήσια του ελληνικού βούρκου. Αυτό ας το
βλέπουν αυτό όσοι σήμερα από την θέση του ελληνάρα προνομιούχου μας
τσαμπουνάνε επαναστατικές καθαρότητες, βάζοντας κριτήρια για το ποιοι
μετανάστες θα «απολαμβάνουν» την αλληλεγγύη τους.
Βασικά καλό θα ήταν να
γραφτεί ότι οι μετανάστες έχουν αξιοπρέπεια και ούτως η άλλως δεν
ζητιανεύουν την αλληλεγγύη των ελ-ληνικών «επαναστατικών» κύκλων. Έχουν
και κρίση και μνήμη, κοινώς δεν είναι αυτό που έχουν πλάσει στον
φαντασιακό τους κόσμο οι ελ-ληνες «επαναστάτες». Σε όσους
σήμερα παλεύουν να επιβιώσουν από τα μαχαιρώματα, τους βιασμούς, τα
στρατόπεδα κράτησης, τα σύνορα που δέχονται καθημερινά από τον εθνικό
κορμό, η πρακτική αλληλεγγύη σε αυτά τα ξένα σώματα αυτής της
σκατοκοινωνίας πρέπει να είναι αδιαπραγμάτευτη.
Όσο για μας η αποδόμηση του ελληνικού «επαναστατικού» λόγου και
δράσης, πρέπει να συνεχίσει να είναι μια καθημερινότητα, έστω και
μειοψηφικά. Στην αποπνικτική αυτή κατάσταση να συνεχίσει να υπάρχει μια
νηφάλια φωνή, μια μαχόμενη τάση ανοιχτής σύγκρουσης με το υπάρχον και
την ελληνική ιδεολογία σε κάθε μορφή.
