Ο απίστευτος διαγκωνισμός κοινοτοπίας και ακροδεξιάς ρητορείας των υποστηριχτών της δικομματικής κυβέρνησης
κορυφώθηκε το βράδυ της Κυριακής με τις "μονομαχίες" των πολιτικών αρχηγών.
Ο θλιβερός Πρωθυπουργός, ο οιονεί υπόδικος Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και οι
Υπουργοί της λαομίσητης κυβέρνησης δεν έκαναν τίποτε άλλο από το να
εμπαίζουν και να χλευάζουν τον ελληνικό λαό που υποφέρει από την
εφαρμογή της πολιτικής τους. Σε ένα Κοινοβούλιο που έχει καταστεί ούτως ή
άλλως διακοσμητικό από την δικομματική συμμορία και τους συνοδοιπόρους
της (ΔΗΜΑΡ), οι ομιλίες επιβεβαίωναν ότι δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα
από τον οδοστρωτήρα
του Μνημονίου, μέχρι να εξαθλιωθεί όλος ο εργαζόμενος λαός, σύμφωνα με
τις επιταγές του ΔΝΤ και της Τρόικας.
Δεν ξέρουμε αν
η αξιωματική αντιπολίτευση μπορεί να αισθάνεται ικανοποιημένη από μια
τριήμερη διαδικασία μακριά και έξω από τις πραγματικές ανάγκες του λαού.
Ο εγκλωβισμός άλλωστε του ΣΥΡΙΖΑ στο "ρεαλισμό" της αναγνώρισης του χρέους και της παραμονής στο ευρώ και στην ΕΕ και οι συνεχείς παλινωδίες του σχετικά με το Μνημόνιο έδωσαν εύκολα επιχειρήματα στους κυβερνητικούς δολοφόνους και
απέδειξαν για μια ακόμα φορά τα στενά όρια της αντιπολίτευσης για την οποία είναι ικανή η ρεφορμιστική αριστερά.
Ξέρουμε ότι οι κυβερνήσεις δεν πέφτουν με σόου εντός Κοινοβουλίου, ούτε με κομματικές συγκεντρώσεις. Οι κυβερνήσεις πέφτουν από μαζικά και αποφασιστικά κινήματα με διάρκεια, που
καταφέρνουν πλήγματα στη μνημονιακή πολιτική. Με τη δύναμη των "από τα
κάτω", που χρειάζονται καθαρές απαντήσεις και ένα αληθινό σχέδιο για το
πώς μπορούμε να γλιτώσουμε από τη λαίλαπα του Μνημονίου. Κι αυτό
δεν είναι άλλο από την κατάργηση των Μνημονίων και των δανειακών
συμβάσεων, την έξοδο από το ευρώ και την Ε.Ε., την εθνικοποίηση των
τραπεζών και των επιχειρήσεων στρατηγικής σημασίας, με εργατικό έλεγχο.
Για να ξανακερδίσουμε όσα μας κλέβουν και να ξαναχτίσουμε τη ζωή μας
βασισμένη στις ανάγκες και τις δυνατότητες της κοινωνικής πλειοψηφίας.
Γι’ αυτό κι εμείς βρισκόμαστε στα μετερίζια αυτού του αγώνα: στη 10η βδομάδα
απεργίας των διοικητικών των πανεπιστημίων, δίπλα στους
εργαζόμενους της ΕΡΤ, πλάι στους άνεργους στους ουρές του ΟΑΕΔ, στις
κινητοποιήσεις των διαθέσιμων του δημοσίου, στις καταλήψεις των
φοιτητών, στους συντονισμούς των πρωτοβάθμιων σωματείων, στις απεργιακές
επιτροπές. Εκεί που ζει και αναπνέει η ελπίδα για μια διαφορετική οργάνωση του αγώνα, για μια νικηφόρα ανατροπή.
Τούτη τη βδομάδα, σαράντα χρόνια μετά το Πολυτεχνείο
που ήταν η αρχή του τέλους για τη Χούντα, καλούμε όλο το λαό να
σηματοδοτήσει τον τριήμερο εορτασμό με την κορύφωση της νέας
αντίστασης που θα διώξει από τη χώρα την κυβέρνηση, την ΕΕ και το ΔΝΤ.
Μπορούμε να τους ανατρέψουμε!
ΑΝΤΑΡΣΥΑ ΤΡΙΚΑΛΩΝ
