πηγή, iskra
"ΜΕ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΑΝ ΣΕ ΒΑΣΑΝΙΣΤΙΚΟ ΘΑΝΑΤΟ ΕΠΕΙΔΗ ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΠΡΟΣΚΥΝΗΣΑ"
Σαν σήμερα 1η Αυγούστου 1973, πριν 40 χρόνια, αυτοκτονούσε εξόριστος στο Σοργκούτ της Σιβηρίας ο ιστορικός ηγέτης του ΚΚΕ Νίκος Ζαχαριάδης.
Ο Ν. Ζαχαριάδης, εμβληματική φυσιογνωμία του κομμουνιστικού κινήματος της πατρίδας μας, υπήρξε στην ουσία ένας από τους ιδρυτές , αν όχι ο ηγέτης και διαμορφωτής, του σύγχρονου ΚΚΕ.
Ανεξάρτητα από τη γνώμη του καθενός/μιάς για το Νίκο Ζαχαριάδη δεν μπορεί παρά να αναγνωρισθεί ο κρίσιμος ρόλος του , η ηγετική του στόφα, η αφοσίωσή του , το πείσμα του και η τελική θυσία του για όσα θεωρούσε ως αδιαπραγμάτευτους στόχους ζωής για την εργατική τάξη, τον λαό και την Ελλάδα.
Στη
συνέχεια η Iskra παραθέτει συμβολικά στη μνήμη του Ν. Ζαχαριάδη κείμενο
του ιστορικού ηγέτη του ΚΚΕ από το "Κρυφό Αρχείο της Εξορίας"
(18/9/72), το οποίο τιτλοφορείται: "Με καταδίκασαν σε βασανιστικό θάνατο
επειδή δεν τους προσκύνησα".
"ΜΕ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΑΝ ΣΕ ΒΑΣΑΝΙΣΤΙΚΟ ΘΑΝΑΤΟ ΕΠΕΙΔΗ ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΠΡΟΣΚΥΝΗΣΑ"
Toυ ΝΙΚΟΥ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ*
"ΣΗΜΕΡΑ είναι Κυριακή 17 του Σεπτέμβρη 1972.
Ο γύρος- 72 άρχισε στην 1η Ιούνη. Στην αρχή ήταν ένα μήλο την μέρα.
Μετά τα πορτοκάλια που έστειλε ο Σιφάκος και 1 δέμα με μήλα σάπια από
την Τασκένδη. Τα πορτοκάλια του Σιφάκου ήρθαν τα μισά σάπια γιατί
σκαρφίστηκε να μην τα στείλει αεροπορικώς. Μετά έβαλα μπρος κάτι
κονσέρβες Σπάρτης που έφερε το χειμώνα από την Τασκένδη. Άβριο βάζω
μπρος το τελευταίο κουτί.
Όλο αυτό το διάστημα αν εξαιρέσεις τον
ερχομό του Σιφάκου είδα μονάχα δύο φορές το γιατρό που μου πρότεινε να
με μεταφέρει στο νοσοκομείο μα εγώ του αρνήθηκα. Τον γιατρό τον στέλνουν
για έλεγχο. Ξέχασα τούτο: Τον Ιούνη ο γιατρός και τον Ιούλη ο Σιφάκος
μούφεραν ντομάτες , αγγουράκια, φρέσκο λάχανο.
Τον τελεφταίο μήνα βασανίστηκα. Δεν είναι η πείνα μα μια αδιάκοπη , επίμονη ενόχληση στο στομάχι
που δεν βρίσκει δουλειά και τα υγρά που εκκρίνει ανεβαίνουν διαρκώς στο
στόμα και και το γεμίζουν με μια αποκρουστική αναγούλα και με την
πίκρα.
Μα το καταπληκτικό βρίσκεται αλλού: Δέκα χρόνια (χωρίς να λογαριάσουμε τα 6 χρόνια στο Μπόροβιτς στο καθεστώς 10 χιλιόμετρο) κρατούν αφθαίρετα , παράνομα,χωρίς απόφαση δίκης, καταδίκης άνθρωπο που οι προσκυνημένοι -διορισμένοι- υποχρεώθηκαν να τον κηρύξουν αθώο, τον κρατούν στην Σιβηρία σήμερα γέρο 70 χρόνων
και με αγριανθρωπίστικη βάρβαρη ψυχραιμία τον καταδικάζουν στον
βασανιστικο θάνατο πείνας, μονάχα γιατί δεν τους προσκύνησε. Δεν μπορούν
να τον συγχωρέσουν το ότι δεν δέχτηκε να προδώσει τον εαφτό του , την
πίστη του στο κόμμα του και στο λαό του. Χαρακτηριστική υπόκρουση. Τις
ίδιες αφτές μέρες ο Γκρόζος στη Μόσχα εισπράτει τα αργύρια της
ασυνειδησίας του: Τούδωσαν κάποιο παράσημο.
Το γράφω αυτό δίχως κανένα απολύτως αίσθημα πίκρας, μονάχα σαν ντοκουμενταρισμένη ιστορική διατύπωση.
Τίποτε , απόλυτα τίποτε δεν
μπορεί να κλονίσει την πίστη μου στον κομμουνισμό, στην ΕΣΣΔ σαν πιο
φωτεινό άσβηστο φάρο του, στο Κουκουέ σαν την πιο ζωοφόρα ελπίδα για την
Ελλάδα και το λαό της."
ΝΙΚΟΣ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗΣ 18-9-72
*Από το "ΚΡΥΦΟ ΑΡΧΕΙΟ ΤΗΣ ΕΞΟΡΙΑΣ", ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΑΠΑΖΗΣΗ
