Είναι δύσκολο να το χωρέσει υγιής ανθρώπινος νους κι όμως συμβαίνει. Τη στιγμή που σε παγκόσμιο επίπεδο το 30% του πληθυσμού κατέχει το 97% του παγκόσμιου πλούτου και το 70% μόνο το 3%. Την στιγμή που κατά τον Ο.Η.Ε., υπάρχουν αποθέματα που επαρκούν για να ικανοποιήσουν τις ανάγκες όλου του πλανήτη (φέτος η παραγωγή δημητριακών (σιτάρι, καλαμπόκι, σόγια) έφθασε τα 2,4 δις τόνους, 500 εκατομμύρια περισσότερα από την παραγωγή που υπήρχε πριν δέκα χρόνια, μια αύξηση διπλάσια απ’ αυτήν του παγκόσμιου πληθυσμού). Στην Ελλάδα, αντίστοιχα, το 2013, οι φτωχοί και σχετικά φτωχοί ξεπερνούν το 70% του πληθυσμού, οι άνεργοι πάνω από 1,5 εκατομμύριο με τάση παραπέρα αύξησης.
Ενώ η κατάκτηση
της τεχνογνωσίας έχει φτάσει τον άνθρωπο στο φεγγάρι και την ιατρική κοντά στο
σπάσιμο της αλυσίδας του D.N.A. που θα βοηθούσε υπό άλλες συνθήκες στην εξάλειψη σοβαρών
ασθενειών, πεθαίνουν κατά εκατομμύρια άνθρωποι και ιδίως παιδιά, σε όλη τη γη από
πείνα και παλιές και νέες ασθένειες,
Οι τεχνοκράτες του
Ο.Η.Ε. μιλάνε για υπερπληθυσμό και έλεγχο των
γεννήσεων.
Αυτό
που δείχνουν με σαφή τρόπο τα στοιχεία, τα ποσοστά και οι άνθρωποι (που
βρίσκονται πίσω από αυτά), είναι η
ανικανότητα του καπιταλιστικού συστήματος να εξασφαλίσει στην ανθρωπότητα τα
ελάχιστα, τα στοιχειώδη: ψωμί, δουλειά, υγεία, παιδεία.
Οι αιτίες
της κρίσης του καπιταλιστικού συστήματος σε παγκόσμιο επίπεδο, δεν είναι άλλες
από τη υπερσυσσώρευση κεφαλαίων, μέσων παραγωγής και του παγκόσμιου πλούτου σε
μια χούφτα κηφήνες, ιμπεριαλιστικούς ομίλους και κράτη. Και ,από την άλλη, το
φρενάρισμα και η καταστροφή παραγωγικών δυνάμεων, με πρώτη την εργατική δύναμη.
Η
κατάρρευση των καθεστώτων και χωρών με
σοσιαλιστικό προσανατολισμό και η υποχώρηση του παγκόσμιου εργατικού κινήματος έδωσε ανάσα στον
ιμπεριαλισμό, μια ανάσα, ωστόσο, πολύ σύντομη, καθώς απελευθέρωσε ταυτόχρονα και
όξυνε όλες τις αντιθέσεις του οι οποίες, ως ένα βαθμό, περιορίζονταν λόγω της
ύπαρξης αντίπαλου δέους.
Μορφές που
χρησιμοποίησαν οι καπιταλιστές για την αξιοποίηση και την επένδυση των
κεφαλαίων τους, για να ξαναβγάλουν κέρδη, ήταν η παροχή δανείων σε κράτη (ακόμα
και με γνώση της επισφάλειας), με τοκογλυφικούς όρους τα οποία τα καθιστούν περισσότερο
εξαρτημένα στο άρμα της κάθε μεγάλης ιμπεριαλιστικής δύναμης, και εν γένει
στους τοκογλύφους.
Παρ’
όλα αυτά η κρίση χτύπησε αδυσώπητη και έφερε επιτακτικά, την ανάγκη να
ξαναμοιράσουν την πίτα των αγορών της αρπαγής των πλουτοπαραγωγικών πηγών κλπ .
Η κρίση
εξακολουθεί να βαθαίνει και να πλαταίνει παγκοσμίως και το ότι δεν έχουμε έναν
τρίτο παγκόσμιο πόλεμο οφείλεται στο ότι οι συμμαχίες συστήνονται και
επανασυστήνονται με βάση τα κάθε φορά δεδομένα, και μέσα από σκληρές κόντρες
και συνεχείς διαπραγματεύσεις στη βάση των συσχετισμών δύναμης, χωρίς αυτό να
σημαίνει ότι εξαλείφθηκε ο κίνδυνος του πολέμου. Αντίθετα, προβάλει όλο και πιο
πολύ, σαν η πιο πιθανή λύση για έξοδο από την κρίση. Και αυτό διότι όλες οι
μεγάλες κρίσεις οδήγησαν σε πόλεμο, δείχνοντας ότι ο καπιταλισμός αναζωογονείται
μόνο μέσα από μεγάλες καταστροφές.
Η
λεηλασία, από μεριάς των ιμπεριαλιστών, του πλούτου που παράγεται από την εργατική
δύναμη και το μόχθο και το αίμα όλων των
λαών του πλανήτη, αναδεικνύει ακριβώς και μόνο την άμεση και επιτακτική ανάγκη
της ανατροπής του καπιταλιστικού συστήματος.
Με τους
προλετάριους όλης της γης μπροστά που με τα σύμμαχα σε κάθε χώρα στρώματα
πρέπει να τσακίσουμε το κάθε ένα καπιταλιστικό κράτος, να εγκαθιδρύσουμε και να
επιβάλουμε τη δικτατορία του προλεταριάτου, ως τη μοναδικά αναγκαία μορφή
εξουσίας, για το πέρασμα στο σοσιαλισμό-κομμουνισμό, στην ακρατική-αταξική
κοινωνία.
Απαραίτητη
προϋπόθεση για την επίτευξη των στόχων όλων των προλετάριων είναι η ανασύνταξη
του παγκόσμιου εργατικού κινήματος, με τη δημιουργία επαναστατικών κομμουνιστικών
κομμάτων και κομμουνιστικής διεθνούς ένωσής τους, με όπλο την υλιστική
μαρξιστική-λενινιστική κοσμοθεωρία. Όπλο είναι και η ίδια η πείρα, θετική και
αρνητική, του εργατικού κινήματος από την παρισινή κομμούνα μέχρι σήμερα.
Στο παιχνίδι
των ιμπεριαλιστών, ο ελλαδικός καπιταλισμός, ως ιμπεριαλιστικός καπιταλισμός
στην κατώτερη βαθμίδα της ιμπεριαλιστικής αλυσίδας, προκειμένου να εξυπηρετήσει
τα δικά του, πρώτα απ’ όλα συμφέροντα, ήταν παρών σε όλους τους σχεδιασμούς των
ιμπεριαλιστών. Και ακριβώς από αυτή την
ίδια τη θέση του στην ιμπεριαλιστική αλυσίδα αποκομίζει κέρδη ή υποχωρεί,
κάνοντας τέτοιες συμμαχίες που θα του εξασφαλίσουν μέρος της πίτας στην περιοχή
και αλλού, από τη μια, και την διαιώνιση της εξουσίας του από την άλλη.
Οι
ανάγκες του ελληνικού κεφαλαίου να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις και τους όρους
των συμμάχων του, για να ξεπεράσει την κρίση εξασφαλίζοντας με τη στήριξη τους,
την ύπαρξή του, το έφεραν σε σοβαρή πολιτική κρίση.
Η
αποπληρωμή του χρέους και η ικανοποίηση των τοκογλύφων-δανειστών αλλά και η
εξασφάλιση της συνέχισης της κερδοφορίας του ντόπιου και ξένου κεφαλαίου που
δρα στην Ελλάδα, δημιούργησε ένα φαύλο κύκλο. Μείωση του Α.Ε.Π. και
παρατεταμένη ύφεση, μείωση των εσόδων του κράτους παρά την υπερφορολόγηση,
εκτόξευση του δημόσιου χρέους κλπ.
Αποτέλεσμα
του φαύλου κύκλου της κρίσης και της ύφεσης είναι η τεράστια αύξηση της
ανεργίας, η μαζική φτώχεια και η εξαθλίωση, η υποβάθμιση και συρρίκνωση της
υγείας και της παιδείας.
Στο
επίπεδο της εξουσίας υποχρεώθηκε στο κάψιμο όλων των εναλλακτικών λύσεων,
υποχρεώνοντας όλες τις πολιτικές δυνάμεις και τα κόμματα του κεφαλαίου (κυβέρνηση Παπανδρέου, τρικομματική Παπαδήμου,
τρικομματική Σαμαρά) να συμπράξουν.
Πράγμα
που μαρτυρά την αδυναμία του ελληνικού κεφαλαίου να διατηρήσει την εξουσία του
και την άρνηση από την άλλη της εργατικής τάξης και του εργαζόμενου λαού να
εξουσιάζονται με τον τρόπο που τους επέβαλε, μέχρι τώρα, το κεφάλαιο.
Η πάση
θυσία διατήρηση της εξουσίας του κεφαλαίου, για να ικανοποιηθούν οι
τοκογλύφοι-δανειστές και η συνέχιση της κερδοφορίας του ανέδειξαν σε πολιτικό
επίπεδο μια τρικομματική κυβέρνηση που στον εκτελεστικό της κυρίως ρόλο έχει τη
βοήθεια ενός ευρέως φάσματος πολιτικών δυνάμεων: από το ΠΑΣΟΚ και τη ΔΗΜΑΡ,
μέχρι τους χουντικούς, τους ακροδεξιούς και τους φασίστες. Οι «δημοκράτες» του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ συγκυβερνάνε με τους
φασίστες.
Το
αστικό κράτος, όργανο επιβολής της κυριαρχίας της αστικής τάξης, προσαρμόζει
τους μηχανισμούς του (στρατό, αστυνομία, δημόσιο τομέα)για να εκπληρώσει πιο
αποτελεσματικά την αποστολή του.
Παραχωρούνται
στους καπιταλιστές κερδοφόρα τμήματα, όπως Α.Τ.Ε., Ο.Τ.Ε., Δ.Ε.Η., λιμάνια κλπ,
συμβάλλοντας έτσι στη συγκέντρωση και συγκεντροποίηση του κεφαλαίου σε λιγότερα
χέρια.
Η
επίδειξη πυγμής και αυταρχισμού των δυνάμεων καταστολής πραγματώνεται σε κάθε
ευκαιρία: στην περίπτωση των τεσσάρων της Κοζάνης, και της ρίψης χημικών σε
σχολείο της Ιερισσού που συνοδεύτηκε ακόμα και από απαγωγές μαθητών και
προσαγωγή τους στο αστυνομικό τμήμα για ανάκριση.
Στο
επίπεδο της λειτουργίας του κοινοβουλευτικού συστήματος, οι αποφάσεις της
βουλής εκβιάζονται με έκτακτα και κατεπείγοντα νομοσχέδια και με προεδρικά
διατάγματα για μια σειρά μέτρα.
Στο
επίπεδο της δικαστικής εξουσίας έχουμε μια παγιωμένη πολιτική με την κήρυξη από
τα δικαστήρια όλων, σχεδόν, των απεργιών ως παράνομες και καταχρηστικές, τη
δίωξη και ποινικοποίηση της συνδικαλιστικής δράσης και άποψης, την τάση για
απαγόρευση της απεργίας, της συγκέντρωσης, της διαμαρτυρίας.
Η
οδηγία προς την αστυνομία για προσαγωγή και συγκέντρωση των εξαρτημένων από
ουσίες ατόμων στο στρατόπεδο συγκέντρωσης της Αμυγδαλέζας, μαζί με μετανάστες, δείχνει
περίτρανα ότι ο φασισμός δεν είναι κάπου μακριά. Είναι εδώ και κυβερνάει και
προοδευτικά και κλιμακωτά διαμορφώνεται.
Ο
ορισμός των μισθών απευθείας και αποκλειστικά από την κυβέρνηση, χαρακτηρίζουν
και μαρτυρούν από μόνα τους την παραπέρα εξουσία και διακυβέρνηση από την
αστική τάξη και το πολιτικό της προσωπικό. Τέλος, η πολιτική προστασία της
φασιστικής Χ.Α. στους καπιταλιστές στο τσάκισμα των δικαιωμάτων και των
κατακτήσεων της εργατικής τάξης, δείχνει πως το παρακράτος είναι το ίδιο το
κράτος που παρανομεί και αναζητά και αξιοποιεί συμμάχους.
Καταφανέστατα
θέλουν την εργατική τάξη και τον εργαζόμενο λαό πλήρως υποταγμένους να δεχτούμε
να λιμοκτονήσουμε, να αυτοκτονήσουμε. Να αποδεχτούμε δηλαδή την ήττα.
Στην
αναδιάρθρωση της οικονομίας και του κράτους που επιχειρούν οι καπιταλιστές και
το πολιτικό τους προσωπικό αλλά και στην αδυναμία τους να τα κάνουν με την ευκολία
που τα έκαναν μέχρι πρότινος, το ελληνικό προλεταριάτο και ο εργαζόμενος λαός
βρεθήκαν εντελώς απροετοίμαστοι, αδύναμοι και για αυτό και αμήχανοι.
Αιτίες
της αδυναμίας να απαντήσουμε καίρια και αποφασιστικά είναι:
1)
Η έλλειψη επαναστατικού κομμουνιστικού κόμματος που να οργανώσει
την εργατική τάξη, να την βοηθήσει να γίνει τάξη για τον εαυτό της, ικανή για
το άλμα προς την κομμουνιστική κοινωνία.
2)
Η κυριαρχία της αστικής ιδεολογίας πάνω στην εργατική τάξη, στα
πολιτικά και τα συνδικαλιστικά της όργανα, με τη μορφή του ρεφορμισμού και του
οπορτουνισμού σε όλες τις εκφράσεις και τις αποχρώσεις του.
Παρόλα
αυτά η εργατική τάξη αντιδρά στην επίθεση που δέχεται.
Με
επαναλαμβανόμενες απεργίες και με συγκεντρώσεις, με διάφορες διαμαρτυρίες στους
χώρους δουλειάς και στους δρόμους.
Στις
εκλογές του Μάη και του Ιούνη, η εργατική τάξη και ο λαός, γύρισαν την πλάτη
στα αστικά πολιτικά κόμματα. Από την έλλειψη, όμως, της απάντησης και
προοπτικής από την προλεταριακή σκοπιά, από τις δυνάμεις της κομμουνιστικής
αριστεράς, προτίμησε τον ασυνεπή ρεφορμισμό του ΣΥ.ΡΙΖ.Α που παρότι ευνούχισε και συνεχίζει να
ευνουχεί το πρόγραμμά του αλλά και τη δυναμική που έδινε η στροφή του κόσμου
προς αυτόν, επειδή μόνο αυτός έβαλε πολιτική λύση άμεσα.
Σε
αντίθεση με το Κ.Κ.Ε. και την ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥΑ που παρέπεμπαν την προοπτική της
ανατροπής σε ένα απώτερο μέλλον, όταν θα ωριμάσει ο υποκειμενικός παράγοντας.
Κλείνοντας τα αυτιά τους και τα μάτια τους, αγνόησαν τις ανάγκες της τάξης και
καταποντίστηκαν εκλογικά. Με την άρνησή τους ακόμα και σήμερα να αλλάξουν στάση
και πολιτική, απογοητεύουν την εργατική τάξη και το λαό τροφοδοτώντας, έτσι,
άλλες δυνάμεις.
Στις
δεδομένες συνθήκες η εργατική τάξη και ο εργαζόμενος λαός πρέπει να γυρίσουν
την πλάτη σε λογικές και πολιτικές της αριστεράς, που δε δίνουν καμιά
προοπτική.
Οι
κομμουνιστές που θέλουν να τιμούν την ιδιότητά τους ως πρωτοπόροι
προλετάριοι-αγωνιστές-υπερασπιστές μέχρι τέλους, των συμφερόντων της τάξης, θα
πρέπει να ενωθούν σε κόμμα, αφήνοντας πίσω τον οπορτουνισμό, και να κατατείνουν
την πάλη τους στο σπάσιμο του αδύνατου κρίκου, βοηθώντας έτσι, το παγκόσμιο
προλεταριάτο στη διεξαγωγή της παγκόσμιας προλεταριακής επανάστασης.
Να παρέμβουν
αποφασιστικά στην ταξική πάλη με την πολιτική του ενιαίου εργατικού μετώπου. Να
κάνουν, με την παρέμβασή τους τα συνδικάτα ταξικά σχολεία-φρούρια της ταξικής
πάλης που θα εκπαιδεύουν την τάξη στην πάλη για την επανάσταση.
Η
εργατική τάξη έχει ανάγκη από ένα ανασυγκροτημένο εργατικό συνδικαλιστικό
κίνημα. Από κλαδικά διαρθρωμένα
συνδικάτα.
Σ αυτή
την κατεύθυνση χρειάζεται μείωση και συγχώνευση των ομοσπονδιών που
δραστηριοποιούνται σε ίδιους κλάδους, εργατικά κέντρα που θα έχουν μόνο
συντονιστικό ρόλο, ενοποίηση της ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ.
Η άμεση
πρόταση-απάντηση από τη σκοπιά της εργατικής τάξης, στην κρίση είναι η οργάνωση
του ενιαίου εργατικού μετώπου, η οργάνωση συλλαλητηρίων και γενικής πολιτικής
απεργίας διαρκείας με στόχο να πέσει τώρα η κυβέρνηση της φτώχειας, της πείνας
και της εξαθλίωσης και μέσα από τους αγώνες της εργατικής τάξης και τα όργανά
της να αναδείξουμε μια εργατική κυβέρνηση που θα πάρει άμεσα μέτρα να
ανακουφίσει το λαό:
- Θα
καταργήσει τους αντεργατικούς νόμους και τα μνημόνια, θα δώσει δουλειά με
δικαιώματα σε όλους, θα ικανοποιήσει τα αιτήματα του εργατικού και λαϊκού
κινήματος, θα πάρει
άμεσα μέτρα να μην πεινάσει ο λαός.
-Θα διαγράψει άμεσα
το χρέος (εκτός αυτού προς τα ασφαλιστικά ταμεία), καθώς και τα χρέη των εργατικών
και λαϊκών νοικοκυριών. Θα βγάλει άμεσα τη χώρα από το ευρώ, την Ε.Ε. και όλους
τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς και θα οργανώσει όλη την παραγωγή προς όφελος
της εργατικής τάξης και του λαού.
-Θα κρατικοποιήσει
χωρίς αποζημίωση και θα λειτουργήσει με δεσμευτικό εργατικό έλεγχο τις
τράπεζες, τη βιομηχανία, τη ναυτιλία, την μεγάλη καπιταλιστική αγροτική
παραγωγή.
-Θα διαχωρίσει την
εκκλησία από το κράτος, θα δημεύσει την εκκλησιαστική περιουσία.
-Θα καθιερώσει την εργατική και λαϊκή
αντιπροσώπευση, που θα έχει νομοθετικό και εκτελεστικό ρόλο, θα είναι άμεσα
αιρετή και ανακλητή και θα αμείβεται με το μέσο μισθό εργάτη.
-Θα τσακίσει το κράτος των καπιταλιστών και
τους κατασταλτικούς του μηχανισμούς, οι οποίοι στρέφονται, φανερά ή μυστικά,
ενάντια στο εργατικό και λαϊκό κίνημα, θα διαλύσει τις φασιστικές και
ναζιστικές οργανώσεις, θα τιμωρήσει όλους όσους στράφηκαν και άσκησαν βία πάνω
στο κίνημα.
Παπαθεοδώρου Στέργιος
