23 Οκτωβρίου 2012

Η αντιπολιτική και η Αριστερά

 του Παναγιώτη Φραντζή

Ο φασιστικός θίασος της Χρυσής Αυγής επιδόθηκε τις προηγούμενες μέρες σε μερικές ακόμα εξοργιστικές παραστάσεις. Ξεκινώντας από τις ασχήμιες έξω από το θέατρο Χυτήριο, όπου φόρεσε το χριστιανικό μανδύα μαζεύοντας μερικούς νέους συμμάχους όπως ο μητροπολίτης Πειραιώς Σεραφείμ, ο οποίος υπέβαλε μήνυση κατά των συντελεστών του θεατρικού έργου «Corpus Christi» για κακόβουλη βλασφημία έχοντας στο πλευρό του τέσσερις βουλευτές της Χρυσής Αυγής, και φθάνοντας μέχρι τις προκλητικές δηλώσεις στο BBC του βουλευτή Ηλία Παναγιώταρου, ο οποίος μια μέρα πριν ο λαός βγει στους δρόμους κατά των μέτρων της κυβέρνησης και της Ε.Ε. κήρυξε έναρξη εμφυλίου πολέμου όπου από τη μια μεριά θα βρίσκονται οι έλληνες εθνικιστές και από την άλλη αναρχικοί και μετανάστες, που ως γνωστόν ευθύνονται για τη διάλυση της χώρας.


Αέρα στα πανιά της δίνουν οι δημοσκοπήσεις που βλέπουν το φως της δημοσιότητας το τελευταίο διάστημα οι οποίες δείχνουν ένα ποσοστό θετικής γνώμης για την οργάνωση γύρω στο 20% και εκτίμηση ψήφου έως και 15%. Υψηλότερα ποσοστά παρουσιάζει στα παραδοσιακά μικροαστικά στρώματα της μικρής ιδιοκτησίας (εμπόριο, επαγγελματίες) αλλά και στους ανέργους.

Η Χρυσή Αυγή επιχειρεί με την επικοινωνιακή τακτική της να διαφοροποιηθεί και να φανεί πως εναντιώνεται σε όλο το υπάρχον κομματικό σύστημα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, η παράσταση που έδωσαν προ δεκαημέρου στην αίθουσα της Βουλής, έχοντας φροντίσει να μαγνητοσκοπηθεί από άνθρωπο δικό τους που βρισκόταν στα θεωρεία, κατά βουλευτή του ΠΑΣΟΚ. Όπου υπάρχει κάμερα πιθηκίζουν μιμούμενοι τις αντιπολιτικές κραυγές των αγανακτισμένων της πάνω μεριάς της πλατείας Συντάγματος, σε μια προσπάθεια να πλασαριστούν σαν γνήσια λαϊκή δύναμη. Το κόλπο φαίνεται πως πιάνει σε κάποια κοινωνικά στρώματα που αναγνωρίζουν στις βρισιές και στα χυδαία λόγια που εκτοξεύονται κατά πολιτικών προσώπων τη δική τους αγανάκτηση.

Το ρεύμα της αντιπολιτικής έχει διογκωθεί. Όλο και περισσότεροι Έλληνες, απογοητευμένοι από την κατάσταση που επικρατεί, καταφεύγουν στη μοιρολατρία, στην ηττοπάθεια και στη δημοσκοπικού χαρακτήρα για την ώρα ψήφο διαμαρτυρίας και αγανάκτησης στη Χρυσή Αυγή. Είναι όμως πολύ περισσότεροι εκείνοι που δεν ξέρουν πού να στραφούν. Το συντριπτικό ποσοστό των ερωτηθέντων στις δημοσκοπήσεις δηλώνει πρώτον ότι τα πράγματα πάνε κατά διαόλου, δεύτερον ότι διαφωνεί με το μνημόνιο και την πολιτική της κυβέρνησης, και τρίτον πως δεν εμπιστεύεται κανένα κόμμα. Η Χρυσή Αυγή είναι το μόνο κόμμα που καταφέρνει να δημιουργήσει ένα ρεύμα υπέρ του, με την έννοια ότι παρουσιάζεται σαν κάτι νέο, εκτός του καθιερωμένου κομματικού συστήματος.

Αυτό σημαίνει ότι ο λαός της Αριστεράς πρέπει να δράσει ενωτικά, έξυπνα και αποφασιστικά. Οργανώνοντας την ίδια την κοινωνία, σε σχολεία συλλογικότητας: σωματεία, επιτροπές αγώνα, πολιτιστικές λέσχες. Δημιουργώντας τα δικά του γεγονότα σε κεντρικό επίπεδο και κατά τόπους. Σε κάθε χώρο δουλειάς που σηκώνει κεφάλι (υγεία, παιδεία, δήμους, ενέργεια). Οργανώνοντας την αγωνία των ανέργων, σπάζοντας το τείχος της απελπισίας και της κατάθλιψης. Η συμμετοχή στις πρόσφατες απεργιακές διαδηλώσεις έδειξε ότι δεν υπάρχει ήττα. Υπάρχει ένας ολόκληρος κόσμος που ψάχνει τον δρόμο για μια νίκη.

Η φασιστική συμμορία, που δεν μπορεί για την ώρα να κινητοποιήσει παρά μερικές δεκάδες σε κάθε δημόσια εκδήλωσή της, όταν οι κάμερες απουσιάζουν και τα φώτα της δημοσιότητας είναι σβηστά κινείται στις παρακάτω δύο βασικές επιχειρησιακές οδούς: Πρώτον συνεχίζει να εγκληματεί κατά αλλοδαπών με πλήρη κάλυψη από την αστυνομία. Τελευταίο ακραίο κρούσμα ρατσιστικής βίας καταγράφηκε στην πλατεία Αττικής την περασμένη Παρασκευή όταν ομάδα νεαρών επιτέθηκε με αλυσίδες σε 21χρονο Ελληνοαιγύπτιο. Σύμφωνα με δημοσίευμα του Ριζοσπάστη, στο ΑΤ Αγίου Παντελεήμονα, όπου πήγε ο τραυματισμένος νέος, ο αξιωματικός υπηρεσίας έκανε ό,τι μπορούσε για να τον αποτρέψει από το να καταθέσει μήνυση.

Το δεύτερο που κάνουν οι χρυσαυγίτες είναι να στήνουν δουλεμπορικά γραφεία ευρέσεως εργασίας. Μαζεύουν ονόματα σε λίστες ανέργων Ελλήνων και επιχειρούν να τους βρουν δουλειά σε χώρους εργασίας που απασχολούνται μετανάστες. Οργανώνουν επισκέψεις σε εργοστάσια, βιοτεχνίες και άλλες επιχειρήσεις και ζητούν από την εργοδοσία να απολύσει τους μετανάστες εργάτες. Υπόσχονται σε αντάλλαγμα να τους αντικαταστήσουν άμεσα με Έλληνες που δέχονται να δουλέψουν με τον ίδιο ή και πιο χαμηλό μισθό.

Με όλους αυτούς τους τρόπους φαίνεται ο πραγματικός ρόλος της οργάνωσης και ότι το κύριο θέμα δεν είναι ο «αντιφασισμός», αλλά η ανατροπή του μαύρου μετώπου κυβέρνησης-εργοδοσίας-Ε.Ε. και της πολιτικής τους. Στον αγώνα για αυτή την υπόθεση, που είναι όρος ζωής για την ελληνική οικογένεια, καλούνται να ενωθούν όλοι οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι, οι γυναίκες των λαϊκών στρωμάτων, ανεξάρτητα ποιο κόμμα ψήφισαν ή ποιο σκέφτονται να ψηφίσουν. Ποιος θα τους ενώσει, παραμένει το βασικό ζητούμενο.


ΠΡΙΝ/21 Οκτωβρίου 2012

ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ

Όνομα

Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο *

Μήνυμα *