Σύριζα: Η «υπεύθυνη» αντιπολίτευση, προοίμιο «υπεύθυνης» κυβέρνησης

Του Δημήτρη Γρηγορόπουλου – «Πριν»

(Σκίτσο του Πάνου Ζάχαρη )

Γρηγορότερα και βαθύτερα από τις προβλέψεις συντελείται η ενσωμάτωση του ΣΥΡΙΖΑ στην αστική πολιτική. Η διεκδίκηση της κυβερνητικής εξουσίας με το χρίσμα και τις ευλογίες της εγχώριας αστικής τάξης και του ιμπεριαλισμού (κυρίως του ευρωπαϊκού) και όχι με τη δυναμική ενός λαϊκού αριστερού κινήματος, αναπόδραστα σπρώχνει την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ στο θανάσιμο εναγκαλισμό του συστήματος. Αλλά αυτή την εξέλιξη επιταχύνει και εμπεδώνει η βέβαιη χρεοκοπία, πολιτική και ηθική, της τελευταίας εφεδρείας του συστήματος.

Η ιδιότυπη κυβέρνηση, μιας υπερσυντηρητικής δεξιάς, μιας ξεφτισμένης σοσιαλδημοκρατίας και μιας ψευδώνυμης αριστεράς, συγκροτήθηκε με λάβαρο την απάλειψη ή την «απαγκίστρωση» από τους πιο σκληρούς όρους του μνημονίου. Την επαύριο όμως κουρέλιασε και αυτή τις επαγγελίες της, επιβάλλοντας το πιο ανάλγητο μνημόνιο των 13,5 δισ. ευρώ.

Όλα δείχνουν ότι η κυβέρνηση της νέας αγυρτείας δεν θα μακροημερεύσει. Εκ των πραγμάτων λοιπόν εναπομένουσα για το σύστημα (άρα, όχι για το λαό) εναλλακτική λύση αποτελεί ο ΣΥΡΙΖΑ Αρα, γίνεται πλέον επιτακτική ανάγκη η γρήγορη και βαθιά προσαρμογή του ΣΥΡΙΖΑ στις απαιτήσεις του συστήματος και η παροχή των εγγυήσεων για άσκηση «υπεύθυνης» αντιπολίτευσης, προοίμιο μιας «υπεύθυνης» (αστικής) διακυβέρνησης.

Αντί της ρητής καταδίκης του Γιούνκερ, ενός εκ των πρωτεργατών της μνημονιακής κατοχής, ο ΣΥΡΙΖΑ κλαψουρίζει για τη «θεσμική απρέπεια» (τι σκληροπυρηνική έκφραση!) του Γιούνκερ που αρνήθηκε να συναντηθεί με τον Τσίπρα. Αντί της «Ευρώπης των λαών» πέρασε πρόσφατα στην αντιδραστική θέση της ομοσπονοιοποίησης της Ευρώπης, που με τον παρόντα συσχετισμό οδηγεί στην απόλυτη και απολυταρχική εξουσία της Γερμανίας.

Στα επεισόδια της Ύδρας η δήλωση του εκπροσώπου του ΣΥΡΙΖΑ ήταν πανομοιότυπη μ” εκείνη του ομολόγου του της ΝΔ, με εξαίρεση τη δικομματικού τύπου κοκορομαχία τους, χωρίς αναφορά στη λιτότητα που εξοντώνει τα μεσαία στρώματα. Η πιο σοβαρή όμως περίπτωση είναι η διορθωτική τοποθέτηση του ΣΥΡΙΖΑ για τη δήλωση Λαφαζάνη ότι «η χρεοκοπία είναι όπλο των αδυνάτων». Ο ΣΥΡΙΖΑ έσπευσε να διαβεβαιώσει ότι δεν επιδιώκει κανενός είδους χρεοκοπία, υπερθεματίζοντας σε φιλοευρωπαϊσμό τη ΝΔ και κατηγορώντας την ότι αυτή οδηγεί τη χώρα σε χρεοκοπία…

Τη συντηρητική στροφή του ΣΥΡΙΖΑ επιβεβαιώνει ο μετασχηματισμός του (με αυταρχικές διαδικασίες) από κόμμα των αριστερών συνιστωσων σε ενιαίο συγκεντρωτικό αρχηγικό κόμμα, όπως απαιτεί η αστική διακυβέρνηση ιδιαίτερα σε συνθήκες όξυνσης της ταξικής πάλης. Πρόγευση του χαρακτήρα αυτού του κόμματος αποτελεί η αντιμετώπιση των έντονων διαφωνιών για τις δεξιές τοποθετήσεις του ΣΥΡΙΖΑ που κυμάνθηκε απ” την υποβάθμιση, την απουσία διαλόγου στην Αυγή, την αυθαίρετη «διόρθωση» ή και την ιταμή επιτίμηση (Παπαδημούλης κατά Δρίτσα, Μητρόπουλος κατά Λαφαζάνη).

Να επισημάνουμε τέλος ότι αυτή η συντηρητική τάση θα ενδυναμώνεται, αφού ο ΣΥΡΙΖΑ για την εξασφάλιση ισχυρής πλειοψηφίας θα απευθυνθεί σε συντηρητικά στρώματα ακόμα και της ΝΔ, ενώ θ” αναζητήσει κυβερνητικούς εταίρους σε συστημικές δυνάμεις.

Όμως ο ΣΥΡΙΖΑ ως αριστερό πολυσυλλεκτικό κόμμα αποτελεί «κόμμα – σχέση» (κατά το ρεφορμιστικό όρο κράτος – σχέση) και διαπερνάται αναπόφευκτα και έντονα, σε σχέση με τα αστικά πολυσυλλεκτικά κόμματα που εξασφαλίζουν μεγαλύτερη ομοιογένεια από ταξικές και πολιτικές αντιθέσεις. Ιδιαίτερα όταν η πολιτική της ηγεσίας αποβαίνει ασύμβατη με τις αντιλήψεις και τις προσδοκίες της αριστερής μερίδας του κόμματος. Εξού και η συχνότερη διάσπαση των αριστερών κομμάτων. Γι” αυτό και οι αντιδράσεις των αριστερών δυνάμεων του ΣΥΡΙΖΑ, ιδίως το τελευταίο διάστημα, ούτε κεραυνό εν αιθρία αποτελούν ούτε (ας ελπίσουμε) παροδικό συννεφάκι. Εκπηγάζουν απ” την όξυνση της βασικής αντίθεσης, που οξύνει και την εσωτερική αντίθεση δεξιάς και αριστεράς στον ΣΥΡΙΖΑ. Η δεξιά πτέρυγα, και από ολιγωρία της αριστεράς, κυριαρχεί και οριζόντια και κάθετα, και στην κορυφή και στη βάση.

Η κυριαρχία της δεξιάς θα απολυτοποιηθεί με την ολοκλήρωση του γραφειοκρατικού μετασχηματισμού του ΣΥΡΙΖΑ και με τη μαζική προσχώρηση νέων συντηρητικών δυνάμεων στην εκλογική αναμέτρηση. Η αριστερή πτέρυγα του ΣΥΡΙΖΑ, αν δεν θέλει να ευνουχιστεί πολιτικά, πρέπει σε αυτό το κρίσιμο μεσοδιάστημα ιδιαίτερα, να υψώσει τη σημαία της αριστερής πολιτικής, χωρίς να πτοηθεί ή να δελεαστεί από τον κομματικό πατριωτισμό και την εξουσιοθηρία. Παρά το σαφές προβάδισμα της δεξιάς τάξης, η αριστερά έχει ένα ατού: Μέρα τη μέρα θα αυξάνονται οι εκδηλώσεις του συμβιβασμού, της δεξιάς με το σύστημα. Το αριστερό ακροατήριο είναι ευρύ. Θα τείνει ευήκοον νους, αν η αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ παράλληλα ή μαζί με τις αντικαπιταλιστικές δυνάμεις, προτείνει ένα πειστικό αριστερό πρόγραμμα εξόδου απ” την κρίση και ρήξης με το σύστημα.