του Λεωνίδα Βατικιώτη από τα "Επίκαιρα"
Εντελώς νέα κι εν πολλοίς απροσδόκητη διάσταση στο θρίλερ της
επαπειλούμενης έκδοσης στις ΗΠΑ του ιδρυτή των Wikileaks, Ζουλιάν Ασάνζ,
έδωσε η αίτηση πολιτικού ασύλου που κατέθεσε στην κυβέρνηση του
Ισημερινού.
Ο άνθρωπος που κατάφερε τα τελευταία χρόνια το μεγαλύτερο πλήγμα στο προφίλ των Ηνωμένων Πολιτειών ωθώντας το δικαίωμα στην ελευθεροτυπία και την δημόσια πληροφόρηση στα άκρα (προς δυσάρεστη έκπληξη κυβερνήσεων κι εξωθεσμικών μηχανισμών που στηρίζουν την πολιτική επιρροή τους σε παράνομες χρηματοδοτήσεις κι ωμούς εκβιασμούς) πέρασε την πύλη της πρεσβείας του Ισημερινού στο Λονδίνο το απόγευμα της Τρίτης 19 Ιουνίου. Πριν φτάσει εκεί είχε προηγηθεί η απόρριψη στις 24 Φεβρουαρίου 2011, από το ανώτατο δικαστήριο της Αγγλίας της έφεσης που είχε καταθέσει εναντίον δικαστικής απόφασης που διέτασσε την έκδοσή του στην Σουηδία. Οι δικαστικές αρχές της μεγαλύτερης σκανδιναβικής χώρας είχαν ζητήσει την έκδοσή του προκειμένου να εκδικαστεί μήνυση που είχε κατατεθεί εναντίον του από δύο γυναίκες οι οποίες τον κατηγόρησαν για βιασμό και σεξουαλική παρενόχληση στις 14 Αυγούστου 2010, όταν είχε επισκεφθεί τη Στοκχόλμη για να δώσει μια διάλεξη με θέμα τα Wikileaks.
Από δω και πέρα η τυπικά παράθεση των γεγονότων συσκοτίζει και δεν αποκαλύπτει το πραγματικό διακύβευμα της πλεκτάνης που στήθηκε με ένα και μοναδικό στόχο: να πέσει ο Ασάνζ στα χέρια του αμερικανικού κράτους, που ακόμη και σήμερα εξακολουθεί να είναι κράτος-φυλακή, ταφόπλακα των δημοκρατικών ελευθεριών και συνταγματικών εγγυήσεων που υπάρχουν στις περισσότερες ανεπτυγμένες χώρες. Μάρτυρας, δεν είναι μόνο οι κρατούμενοι με την κατηγορία της τρομοκρατίας στο Γκουαντάναμο, αλλά κι η τύχη που είχε ο Μπράντλεϋ Μάνινγκ, ο οποίος κατηγορήθηκε ότι έδωσε στον Ασάνζ να δημοσιεύσει στα Wikileaks απόρρητα τηλεγραφήματα του αμερικανικού στρατού: κράτηση για έναν ολόκληρο χρόνο σε αυστηρή απομόνωση υπό συνθήκες τις οποίες εξεταστική επιτροπή του ΟΗΕ χαρακτήρισε σε επίσημη έκθεσή της ως «σκληρές, απάνθρωπες κι εξευτελιστικές». Αυτά δε, συμβαίνουν τώρα από τη κυβέρνηση του Μπαράκ Ομπάμα, ο οποίο υποτίθεται θα καταργούσε τους αντιδημοκρατικούς νόμους που ψήφισε κι εφάρμοσε ο προκάτοχός του Τζορτζ Μπους, επικαλούμενος τον «πόλεμο κατά της τρομοκρατίας». Στην πραγματικότητα η κυβέρνηση των Δημοκρατικών δεν έκανε το παραμικρό ακόμη και στην κατεύθυνση επιστροφής της νομοθεσίας στην προγενέστερη κατάσταση. Αντίθετα, ο πρώτος μαύρος πρόεδρος στην ιστορία των ΗΠΑ (συμβολισμός που χρησιμοποιήθηκε κατά κόρον για να υπονοηθεί το ενδιαφέρον του προς τους κατατρεγμένους και το κράτος δικαίου) μόλις πρόσφατα ψήφισε νόμο με τον οποίο επιτρέπει την επ’ αόριστο κράτηση…
Με πορτοκαλί φόρμα ο Ασάνζ;
Γιατί παρόλα αυτά ο Ασάνζ να μην εκδοθεί στη Σουηδία και να μη δικαστεί από τη στιγμή που όχι μία αλλά δύο γυναίκες τον κατηγορούν για βιασμό, είναι το ερώτημα που απαιτεί απάντηση… Ο λόγος είναι απλός: Υπάρχουν πολλές και βάσιμες ενδείξεις ότι ο ιδρυτής των Wikileaks απλώς έπεσε σε μια καλοστημένη παγίδα ώστε μέσω Στοκχόλμης να βρεθεί στα χέρια των βασανιστών της CIA. Για όποιον δε, προτρέξει και πει ότι αυτά συμβαίνουν μόνο στις ταινίες να υπενθυμίσουμε την περίπτωση του ισραηλινού επιστήμονα Μορντεχάι Βανούνου που αποκάλυψε το πυρηνικό οπλοστάσιο του Ισραήλ φεύγοντας από τη χώρα, αλλά σύντομα ξαναβρέθηκε σε αυτήν για να μείνει στη φυλακή 18 χρόνια, εκ των οποίων τα περισσότερα στην απομόνωση, πληρώνοντας με αυτό τον τρόπο ακριβά το ότι ενέδωσε στον πειρασμό μιας καλλίγραμμης δεσποινίδος. Κι έτσι από την αγκαλιά της βρέθηκε στα χέρια της Μοσάντ. Το ίδιο κινδυνεύει να πάθει κι ο Ασάνζ.
Οι ενδείξεις ότι όλα αυτά είναι μέρος μιας καλοστημένης σκηνοθεσίας είναι πολλές: Ξεκινώντας απ’ όσα συνέβησαν τον Αύγουστο του 2010 στη σουηδική πρωτεύουσα ας κρατήσουμε το γεγονός ότι ο Ασάνζ δεν επιτέθηκε σαν μαινόμενος ταύρος στις δύο ανυποψίαστες γυναίκες. Καλεσμένος του σοσιαλιστικού κόμματος να μιλήσει, δέχθηκε να φιλοξενηθεί στο σπίτι μίας από αυτές τις γυναίκες που είχε στελεχική θέση στο κόμμα και ρόλο διοργανώτριας στην εκδήλωση. Η κατηγορία για βιασμό στοιχειοθετήθηκε το απόγευμα της επόμενης μέρας της φιλοξενίας με την διευκρίνιση ότι στην αρχή ο «βιασμός» ξεκίνησε ενώ εκείνη κοιμόταν, όταν ξύπνησε όμως έδωσε τη συγκατάθεσή της. Ήταν λοιπόν ολίγον βιασμός (κατά το «ολίγον έγκυος») κατά το μέρος, συγκεκριμένα, που εκείνη κοιμόταν, ενώ κατά το υπόλοιπο μέρος ήταν μια καθόλα συναινετική ερωτική επαφή. (…Half night stand, στη χειρότερη περίπτωση για τον Ασάνζ). Η άλλη δε κατηγορία αφορά την μη χρήση προφυλακτικού, η οποία στη Σουηδία ενοχοποιεί τον άνδρα! Στη συνέχεια μάλιστα η μία από τις δύο γυναίκες αρνήθηκε να υπογράψει την κατάθεσή της, δηλώνοντας ότι πιέστηκε από το περιβάλλον της για να δηλώσει ό,τι δήλωσε, τα οποία μετά ανακάλεσε… Φαίνεται έτσι πως η ασυνήθιστα προοδευτική υπέρ των γυναικών νομοθεσία της Σουηδίας έγινε μια κόλλα χαρτί στην οποία κινδυνεύει να τυλιχθεί ο Ασάνζ κι από ‘κει να πάει στις ΗΠΑ για να φορέσει κι αυτός την πορτοκαλί φόρμα που φορούν όσοι κρίνονται επικίνδυνοι για την εθνική τους ασφάλεια.
Η Σουηδία διώκτης της ελευθεροτυπίας
Η υποψία δεν είναι τυχαία. Όλα τα προηγούμενα χρόνια η Σουηδία από φάρος της σοσιαλδημοκρατίας έχει εξελιχθεί σε πιστό συνεργάτη των Αμερικάνων συμμετέχοντας ακόμη και στις πιο βρόμικες δουλειές. Τον Δεκέμβριο του 2001 χαρακτηριστικά, παραβιάζοντας κατάφωρα τις σχετικές διεθνείς συνθήκες, η Σουηδία παρέδωσε στη CIA δύο άτομα που είχαν ζητήσει άσυλο. Η συνέχεια ήταν από τότε προβλέψιμη: Και οι δύο κατέληξαν στις φυλακές της Αιγύπτου, δηλαδή του δικτάτορα Χόζνι Μουμπάρακ ο οποίος συνεργαζόταν στενά με τις ΗΠΑ στον πόλεμο κατά της Αλ Κάιντα, όπου βασανίστηκαν απάνθρωπα. Σύντομα η Σουηδία (που τώρα πιθανά κι αυτή να συμμετέχει στην διεθνή ανακούφιση για την πτώση του δικτάτορα Μουμπάρακ, χαιρετίζοντας τον εκδημοκρατισμό της χώρας – προς δόξα της υποκρισίας!) καταδικάστηκε από την Επιτροπή των Ηνωμένων Εθνών για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα για το βρόμικο ρόλο της στις απαγωγές της CIA.
Τον Αύγουστο του 2010, το σουηδικό κράτος επέδειξε μια ασυνήθιστη ταχύτητα για να κινήσει τις νομικές διαδικασίες κατά του Ασάνζ. Απορία και προβληματισμό δε, δημιούργησε η έκδοση ευρωπαϊκού εντάλματος σύλληψης, το οποίο συνήθως αφορά πιο σοβαρά αδικήματα. Ακόμη, η επιλογή ως δικηγόρου της γυναίκας που εμφανίζεται θύμα βιασμού ενός επαγγελματία, ονόματι Κλάες Μπόργκστρομ, που είναι συνεργάτης του πρώην υπουργού Δικαιοσύνης, Τόμας Μπόντστρομ, ο οποίος ήταν διαπρύσιος υποστηρικτής των απαγωγών της CIA, έπεισε και τους πιο αφελείς ότι τα κίνητρα των κατηγοριών, του εντάλματος και του αιτήματος παράδοσης του Ασάνζ στη Σουηδία είναι πολύ πιο σοβαρά. Μαζί δε με το γεγονός ότι η Σουηδία είναι μια από τις ελάχιστες χώρες που έχει υπογράψει με τις ΗΠΑ μια ιδιόμορφη συμφωνία δικαστικής συνεργασίας, στο πλαίσιο της οποίας οι ΗΠΑ μπορούν να «δανείζονται» από την Σκανδιναβική χώρα κατηγορούμενους και υπόπτους για τους ανακρίνουν, έκαναν σαφές ότι απώτερο ζητούμενο είναι ο Ασάνζ να οδηγηθεί στις ΗΠΑ όπου θα δικαστεί για την δημοσιοποίηση εκατοντάδων χιλιάδων απόρρητων τηλεγραφημάτων μεταξύ των αμερικανικών πρεσβειών και του αμερικανικού υπουργείου Εξωτερικών που εξέθεσαν σοβαρά τις ΗΠΑ, αποκαλύπτοντας ονόματα συνεργατών και υπονομευτικές δραστηριότητες. Η ποινή δε που θα του επιδικαστεί θα είναι κάτι εκατομμύρια χρόνια φυλακή αν κρίνουμε ότι για το καθένα από τα εκατοντάδες χιλιάδες τηλεγραφήματα, τα περισσότερα εκ των οποίων είναι διαβαθμοισμένα, κινδυνεύει με 10 χρόνια φυλακή!
Είναι περιττό να ειπωθεί πόσο βαριά έχουν βλάψει οι χειρισμοί της Σουηδίας το διεθνές της κύρος. Αυτόματα η Σουηδία μετατρέπεται σε διώκτη της ελευθεροτυπίας και κουκουλοφόρο των πιο σκοτεινών και παγκοσμίως μισητών μηχανισμών του αμερικάνικου κράτους. Κρίμα για μια χώρα που ειδικά στη συνείδηση πολλών Ελλήνων είχε ταυτιστεί με την δημοκρατία όταν στη διάρκεια της χούντας των συνταγματαρχών παραχωρούσε άσυλο στους έλληνες αντιφρονούντες και διωκόμενους.
Σύγκρουση Ισημερινού – ΗΠΑ
Από την άλλη το κύρος του Ισημερινού εκτοξεύεται στις συνειδήσεις των δημοκρατών όλου του κόσμου, ενώ οι σχέσεις του με τις ΗΠΑ μπαίνουν σε τροχιά σύγκρουσης, με άγνωστη εξέλιξη. Ήδη τα τελευταία χρόνια βρίσκονταν στο ναδίρ. Η απόφαση του αριστερού προέδρου Ραφαέλ Κορέα να διώξει την αμερικανική βάση της Μάντα από τον Ισημερινό, να επιβάλει ένα ασυνήθιστα υψηλό πρόστιμο ύψους 8,6 δισ. δολ. στην αμερικανική πετρελαϊκή Chevron, και στη συνέχεια η απέλαση του αμερικάνου πρέσβη με αφορμή αποκαλύψεις των Wikileaks, βάσει των οποίων η πρεσβεία συμμετείχε σε υπονομευτικές ενέργειες κατά της κυβέρνησης, έχουν θέσει τον Ραφαέλ Κορέα στο στόχαστρο της Ουάσινγκτον. Η συνέχεια αναμένεται ενδιαφέρουσα παρότι όσο γράφονται αυτές οι γραμμές δεν υπάρχει επίσημη απάντηση στο αίτημα του Ασάνζ για χορήγηση ασύλου. Ξέροντας όμως τις φιλοφρονήσεις που ανταλλάχθηκαν μεταξύ του Ασάνζ και του Κορέα στην πρόσφατη συνέντευξη που του παραχώρησε ο δεύτερος στο τηλεοπτικό δίκτυο Russia Today και την άοκνη προσπάθεια που κάνει η κυβέρνηση του Κορέα να αναδείξει το Κίτο σε αντίπαλο δέος της αμερικάνικης αυτοκρατορίας, μπορούμε να προδικάσουμε το αποτέλεσμα…
Ο άνθρωπος που κατάφερε τα τελευταία χρόνια το μεγαλύτερο πλήγμα στο προφίλ των Ηνωμένων Πολιτειών ωθώντας το δικαίωμα στην ελευθεροτυπία και την δημόσια πληροφόρηση στα άκρα (προς δυσάρεστη έκπληξη κυβερνήσεων κι εξωθεσμικών μηχανισμών που στηρίζουν την πολιτική επιρροή τους σε παράνομες χρηματοδοτήσεις κι ωμούς εκβιασμούς) πέρασε την πύλη της πρεσβείας του Ισημερινού στο Λονδίνο το απόγευμα της Τρίτης 19 Ιουνίου. Πριν φτάσει εκεί είχε προηγηθεί η απόρριψη στις 24 Φεβρουαρίου 2011, από το ανώτατο δικαστήριο της Αγγλίας της έφεσης που είχε καταθέσει εναντίον δικαστικής απόφασης που διέτασσε την έκδοσή του στην Σουηδία. Οι δικαστικές αρχές της μεγαλύτερης σκανδιναβικής χώρας είχαν ζητήσει την έκδοσή του προκειμένου να εκδικαστεί μήνυση που είχε κατατεθεί εναντίον του από δύο γυναίκες οι οποίες τον κατηγόρησαν για βιασμό και σεξουαλική παρενόχληση στις 14 Αυγούστου 2010, όταν είχε επισκεφθεί τη Στοκχόλμη για να δώσει μια διάλεξη με θέμα τα Wikileaks.
Από δω και πέρα η τυπικά παράθεση των γεγονότων συσκοτίζει και δεν αποκαλύπτει το πραγματικό διακύβευμα της πλεκτάνης που στήθηκε με ένα και μοναδικό στόχο: να πέσει ο Ασάνζ στα χέρια του αμερικανικού κράτους, που ακόμη και σήμερα εξακολουθεί να είναι κράτος-φυλακή, ταφόπλακα των δημοκρατικών ελευθεριών και συνταγματικών εγγυήσεων που υπάρχουν στις περισσότερες ανεπτυγμένες χώρες. Μάρτυρας, δεν είναι μόνο οι κρατούμενοι με την κατηγορία της τρομοκρατίας στο Γκουαντάναμο, αλλά κι η τύχη που είχε ο Μπράντλεϋ Μάνινγκ, ο οποίος κατηγορήθηκε ότι έδωσε στον Ασάνζ να δημοσιεύσει στα Wikileaks απόρρητα τηλεγραφήματα του αμερικανικού στρατού: κράτηση για έναν ολόκληρο χρόνο σε αυστηρή απομόνωση υπό συνθήκες τις οποίες εξεταστική επιτροπή του ΟΗΕ χαρακτήρισε σε επίσημη έκθεσή της ως «σκληρές, απάνθρωπες κι εξευτελιστικές». Αυτά δε, συμβαίνουν τώρα από τη κυβέρνηση του Μπαράκ Ομπάμα, ο οποίο υποτίθεται θα καταργούσε τους αντιδημοκρατικούς νόμους που ψήφισε κι εφάρμοσε ο προκάτοχός του Τζορτζ Μπους, επικαλούμενος τον «πόλεμο κατά της τρομοκρατίας». Στην πραγματικότητα η κυβέρνηση των Δημοκρατικών δεν έκανε το παραμικρό ακόμη και στην κατεύθυνση επιστροφής της νομοθεσίας στην προγενέστερη κατάσταση. Αντίθετα, ο πρώτος μαύρος πρόεδρος στην ιστορία των ΗΠΑ (συμβολισμός που χρησιμοποιήθηκε κατά κόρον για να υπονοηθεί το ενδιαφέρον του προς τους κατατρεγμένους και το κράτος δικαίου) μόλις πρόσφατα ψήφισε νόμο με τον οποίο επιτρέπει την επ’ αόριστο κράτηση…
Με πορτοκαλί φόρμα ο Ασάνζ;
Γιατί παρόλα αυτά ο Ασάνζ να μην εκδοθεί στη Σουηδία και να μη δικαστεί από τη στιγμή που όχι μία αλλά δύο γυναίκες τον κατηγορούν για βιασμό, είναι το ερώτημα που απαιτεί απάντηση… Ο λόγος είναι απλός: Υπάρχουν πολλές και βάσιμες ενδείξεις ότι ο ιδρυτής των Wikileaks απλώς έπεσε σε μια καλοστημένη παγίδα ώστε μέσω Στοκχόλμης να βρεθεί στα χέρια των βασανιστών της CIA. Για όποιον δε, προτρέξει και πει ότι αυτά συμβαίνουν μόνο στις ταινίες να υπενθυμίσουμε την περίπτωση του ισραηλινού επιστήμονα Μορντεχάι Βανούνου που αποκάλυψε το πυρηνικό οπλοστάσιο του Ισραήλ φεύγοντας από τη χώρα, αλλά σύντομα ξαναβρέθηκε σε αυτήν για να μείνει στη φυλακή 18 χρόνια, εκ των οποίων τα περισσότερα στην απομόνωση, πληρώνοντας με αυτό τον τρόπο ακριβά το ότι ενέδωσε στον πειρασμό μιας καλλίγραμμης δεσποινίδος. Κι έτσι από την αγκαλιά της βρέθηκε στα χέρια της Μοσάντ. Το ίδιο κινδυνεύει να πάθει κι ο Ασάνζ.
Οι ενδείξεις ότι όλα αυτά είναι μέρος μιας καλοστημένης σκηνοθεσίας είναι πολλές: Ξεκινώντας απ’ όσα συνέβησαν τον Αύγουστο του 2010 στη σουηδική πρωτεύουσα ας κρατήσουμε το γεγονός ότι ο Ασάνζ δεν επιτέθηκε σαν μαινόμενος ταύρος στις δύο ανυποψίαστες γυναίκες. Καλεσμένος του σοσιαλιστικού κόμματος να μιλήσει, δέχθηκε να φιλοξενηθεί στο σπίτι μίας από αυτές τις γυναίκες που είχε στελεχική θέση στο κόμμα και ρόλο διοργανώτριας στην εκδήλωση. Η κατηγορία για βιασμό στοιχειοθετήθηκε το απόγευμα της επόμενης μέρας της φιλοξενίας με την διευκρίνιση ότι στην αρχή ο «βιασμός» ξεκίνησε ενώ εκείνη κοιμόταν, όταν ξύπνησε όμως έδωσε τη συγκατάθεσή της. Ήταν λοιπόν ολίγον βιασμός (κατά το «ολίγον έγκυος») κατά το μέρος, συγκεκριμένα, που εκείνη κοιμόταν, ενώ κατά το υπόλοιπο μέρος ήταν μια καθόλα συναινετική ερωτική επαφή. (…Half night stand, στη χειρότερη περίπτωση για τον Ασάνζ). Η άλλη δε κατηγορία αφορά την μη χρήση προφυλακτικού, η οποία στη Σουηδία ενοχοποιεί τον άνδρα! Στη συνέχεια μάλιστα η μία από τις δύο γυναίκες αρνήθηκε να υπογράψει την κατάθεσή της, δηλώνοντας ότι πιέστηκε από το περιβάλλον της για να δηλώσει ό,τι δήλωσε, τα οποία μετά ανακάλεσε… Φαίνεται έτσι πως η ασυνήθιστα προοδευτική υπέρ των γυναικών νομοθεσία της Σουηδίας έγινε μια κόλλα χαρτί στην οποία κινδυνεύει να τυλιχθεί ο Ασάνζ κι από ‘κει να πάει στις ΗΠΑ για να φορέσει κι αυτός την πορτοκαλί φόρμα που φορούν όσοι κρίνονται επικίνδυνοι για την εθνική τους ασφάλεια.
Η Σουηδία διώκτης της ελευθεροτυπίας
Η υποψία δεν είναι τυχαία. Όλα τα προηγούμενα χρόνια η Σουηδία από φάρος της σοσιαλδημοκρατίας έχει εξελιχθεί σε πιστό συνεργάτη των Αμερικάνων συμμετέχοντας ακόμη και στις πιο βρόμικες δουλειές. Τον Δεκέμβριο του 2001 χαρακτηριστικά, παραβιάζοντας κατάφωρα τις σχετικές διεθνείς συνθήκες, η Σουηδία παρέδωσε στη CIA δύο άτομα που είχαν ζητήσει άσυλο. Η συνέχεια ήταν από τότε προβλέψιμη: Και οι δύο κατέληξαν στις φυλακές της Αιγύπτου, δηλαδή του δικτάτορα Χόζνι Μουμπάρακ ο οποίος συνεργαζόταν στενά με τις ΗΠΑ στον πόλεμο κατά της Αλ Κάιντα, όπου βασανίστηκαν απάνθρωπα. Σύντομα η Σουηδία (που τώρα πιθανά κι αυτή να συμμετέχει στην διεθνή ανακούφιση για την πτώση του δικτάτορα Μουμπάρακ, χαιρετίζοντας τον εκδημοκρατισμό της χώρας – προς δόξα της υποκρισίας!) καταδικάστηκε από την Επιτροπή των Ηνωμένων Εθνών για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα για το βρόμικο ρόλο της στις απαγωγές της CIA.
Τον Αύγουστο του 2010, το σουηδικό κράτος επέδειξε μια ασυνήθιστη ταχύτητα για να κινήσει τις νομικές διαδικασίες κατά του Ασάνζ. Απορία και προβληματισμό δε, δημιούργησε η έκδοση ευρωπαϊκού εντάλματος σύλληψης, το οποίο συνήθως αφορά πιο σοβαρά αδικήματα. Ακόμη, η επιλογή ως δικηγόρου της γυναίκας που εμφανίζεται θύμα βιασμού ενός επαγγελματία, ονόματι Κλάες Μπόργκστρομ, που είναι συνεργάτης του πρώην υπουργού Δικαιοσύνης, Τόμας Μπόντστρομ, ο οποίος ήταν διαπρύσιος υποστηρικτής των απαγωγών της CIA, έπεισε και τους πιο αφελείς ότι τα κίνητρα των κατηγοριών, του εντάλματος και του αιτήματος παράδοσης του Ασάνζ στη Σουηδία είναι πολύ πιο σοβαρά. Μαζί δε με το γεγονός ότι η Σουηδία είναι μια από τις ελάχιστες χώρες που έχει υπογράψει με τις ΗΠΑ μια ιδιόμορφη συμφωνία δικαστικής συνεργασίας, στο πλαίσιο της οποίας οι ΗΠΑ μπορούν να «δανείζονται» από την Σκανδιναβική χώρα κατηγορούμενους και υπόπτους για τους ανακρίνουν, έκαναν σαφές ότι απώτερο ζητούμενο είναι ο Ασάνζ να οδηγηθεί στις ΗΠΑ όπου θα δικαστεί για την δημοσιοποίηση εκατοντάδων χιλιάδων απόρρητων τηλεγραφημάτων μεταξύ των αμερικανικών πρεσβειών και του αμερικανικού υπουργείου Εξωτερικών που εξέθεσαν σοβαρά τις ΗΠΑ, αποκαλύπτοντας ονόματα συνεργατών και υπονομευτικές δραστηριότητες. Η ποινή δε που θα του επιδικαστεί θα είναι κάτι εκατομμύρια χρόνια φυλακή αν κρίνουμε ότι για το καθένα από τα εκατοντάδες χιλιάδες τηλεγραφήματα, τα περισσότερα εκ των οποίων είναι διαβαθμοισμένα, κινδυνεύει με 10 χρόνια φυλακή!
Είναι περιττό να ειπωθεί πόσο βαριά έχουν βλάψει οι χειρισμοί της Σουηδίας το διεθνές της κύρος. Αυτόματα η Σουηδία μετατρέπεται σε διώκτη της ελευθεροτυπίας και κουκουλοφόρο των πιο σκοτεινών και παγκοσμίως μισητών μηχανισμών του αμερικάνικου κράτους. Κρίμα για μια χώρα που ειδικά στη συνείδηση πολλών Ελλήνων είχε ταυτιστεί με την δημοκρατία όταν στη διάρκεια της χούντας των συνταγματαρχών παραχωρούσε άσυλο στους έλληνες αντιφρονούντες και διωκόμενους.
Σύγκρουση Ισημερινού – ΗΠΑ
Από την άλλη το κύρος του Ισημερινού εκτοξεύεται στις συνειδήσεις των δημοκρατών όλου του κόσμου, ενώ οι σχέσεις του με τις ΗΠΑ μπαίνουν σε τροχιά σύγκρουσης, με άγνωστη εξέλιξη. Ήδη τα τελευταία χρόνια βρίσκονταν στο ναδίρ. Η απόφαση του αριστερού προέδρου Ραφαέλ Κορέα να διώξει την αμερικανική βάση της Μάντα από τον Ισημερινό, να επιβάλει ένα ασυνήθιστα υψηλό πρόστιμο ύψους 8,6 δισ. δολ. στην αμερικανική πετρελαϊκή Chevron, και στη συνέχεια η απέλαση του αμερικάνου πρέσβη με αφορμή αποκαλύψεις των Wikileaks, βάσει των οποίων η πρεσβεία συμμετείχε σε υπονομευτικές ενέργειες κατά της κυβέρνησης, έχουν θέσει τον Ραφαέλ Κορέα στο στόχαστρο της Ουάσινγκτον. Η συνέχεια αναμένεται ενδιαφέρουσα παρότι όσο γράφονται αυτές οι γραμμές δεν υπάρχει επίσημη απάντηση στο αίτημα του Ασάνζ για χορήγηση ασύλου. Ξέροντας όμως τις φιλοφρονήσεις που ανταλλάχθηκαν μεταξύ του Ασάνζ και του Κορέα στην πρόσφατη συνέντευξη που του παραχώρησε ο δεύτερος στο τηλεοπτικό δίκτυο Russia Today και την άοκνη προσπάθεια που κάνει η κυβέρνηση του Κορέα να αναδείξει το Κίτο σε αντίπαλο δέος της αμερικάνικης αυτοκρατορίας, μπορούμε να προδικάσουμε το αποτέλεσμα…
