του Θανάση Σκαμνάκη από το Πριν
Όπως λένε, είναι πολύ δύσκολο να διαχειριστείς τη νίκη. Λένε
ακόμα πως είναι ακόμα πιο δύσκολο να διαχειριστείς την αποτυχία. Κοντολογίς,
τίποτα δεν είναι εύκολο και επί του προκειμένου, τα πράγματα είναι ακόμα πιο
περίπλοκα. Έγιναν οι εκλογές, έγινε κι η νέα δεξιά κυβέρνηση, μετρήσαμε κέρδη
και ζημιές, πολλές ζημιές ως φαίνεται από τη μια εκλογή στην άλλη, τώρα να
μετρήσουμε τι μας φταίει. Μπορεί να ανακαλύψουμε παντού φταίχτες, πάντα οι
συνθήκες έχουν δυσκολίες που δεν έγινε δυνατό να υπερπηδηθούν.
Μπορεί να καταμερίσουμε τις ευθύνες προς διάφορες
κατευθύνσεις και να ηρεμήσουμε την εντός μας τρικυμία. Γυρίζουμε αυτή τη σελίδα
και συνεχίζουμε αγέρωχοι, θωρακισμένοι από την αυτοπεποίθησή μας ή έστω από την
επίδειξη της αυτοπεποίθησης (που δεν είναι προφανώς το ίδιο). Λέμε ακόμα πως
εμείς σωστά πορευτήκαμε, σωστά συστήματα παίξαμε στο γήπεδο, αλλά ο αγωνιστικός
χώρος, οι αντίπαλοι, λίγο (ή και πολύ) ο διαιτητής, δεν φτούρησε το σχέδιο,
ήταν κι ο λαός εγκλωβισμένος, έστριψε και λάθος την ορισμένη στιγμή, αλλά εμείς
δεν έχουμε ν’ αλλάξουμε, καθώς εμείς φταίμε το λιγότερο. Για να μην πούμε
καθόλου και μας θεωρήσουν αλαζόνες.
Την άλλη μέρα το πρωί, ανήσυχοι ασφαλώς, με κάποιον πανικό
και μια δόση μελαγχολίας, θα συνεχίσουμε από ’κει που είχαμε μείνει. «Αύριο
είναι μια άλλη μέρα», που έλεγε και η Σκάρλετ Ο’ Χάρα στο Όσα παίρνει ο άνεμος.
Ας έχουν έρθει οι άλλοι και σαρώνουν τις κληρονομιές, τα όσια και ιερά, τα
κειμήλια της ιστορίας. Κι ενώ εμείς επικαλούμαστε την άλλη μέρα, η μέρα και οι
μέρες έφυγαν με τον αντεραστή μας. Έτσι γίνεται με τις ημέρες, δεν πειθαρχούν
στις ευχές των Ο’ Χάρα.
Κατανοείτε φυσικά πως μιλάω για το μεγάλο κόμμα της
Αριστεράς που δεν είναι πια μεγάλο. Γιατί εμείς δεν είμαστε έτσι. Εμείς θα
δούμε τα πράγματα κατά πρόσωπο. Θα κάνουμε τις κριτικές και κυρίως, τις
αυτοκριτικές μας και θα αλλάξουμε τα λάθη για να ξαναβγούμε στο προσκήνιο, πιο
δυνατοί, πιο έμπειροι, πιο έτοιμοι. Ή μήπως μερικές φορές μπερδευόμαστε με τον
προπάτορα; Δεν ξέρω. Εκείνο που ξέρω είναι πως το μεγάλο κομμουνιστικό ρεύμα
της εποχής μας για να υπάρξει πρέπει να αλλάξει και να πολλαπλασιαστεί. Πρέπει
να το ανασυντάξουμε και να αποδείξουμε πως είμαστε ικανοί να το εκτινάξουμε στο
ύψος της Ιστορίας. Μαθαίνοντας, όσοι μπορούνε, από όσα έχουν γίνει, λάθη και
σωστά. Στο κάτω-κάτω, το να απελπίζεσαι κάποιες φορές είναι γνώση κι
ευαισθησία. Η πίστη χρειάζεται την αμφιβολία. Οι αταλάντευτοι μονάχα στις νεκρολογίες
συναντιούνται. «Είναι καιρός και πάλι για ταξίδια!»...
