31 Μαΐου 2012

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ στη μάχη των εκλογων στις 17 Ιούνη 2012


image description





Τα ψηφοδέλτια της ΑΝΤΑΡΣΥΑ παρουσιάστηκαν σε συνέντευξη τύπου την Πέμπτη 31 Μάη. Τα πλαισιώνουν αγωνίστριες και αγωνιστές της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς, του εργατικού κινήματος, αγρότες, φοιτητές, μέλη του κινήματος “Δεν πληρώνω”, πρωταγωνιστές στα κινήματα των πλατειών σε όλη την Ελλάδα, καθώς και διανοούμενοι της ανεξάρτητης αναζήτησης και δράσης.
Η συμμετοχή είναι πολιτικά διευρυμένη σε σχέση με την αναμέτρηση της 6ης Μάη με δυνάμεις και αγωνιστές της αντικαπιταλιστικής, αντιΕΕ Αριστεράς και του λαϊκού κινήματος, στα πλαίσια μιας προωθημένης εκλογικής και πολιτικής συνεργασίας. Αναφέρονται ενδεικτικά η συμμετοχή της Κομμουνιστικής Οργάνωσης “Ανασύνταξη”. Στην Α’ Αθήνας συμμετέχει η Ελπίδα Αλεβίζου αγωνίστρια στο «Κίνημα Δεν Πληρώνω» και στα κινήματα πόλης στην Α’ Αθήνας, ενώ στη Β’ Αθήνας ο Πέτρος Παπανικολάου, αγωνιστής με δράση στη δυτική Αθήνα και ο Γιώργος Βασσάλος, ερευνητής με σημαντική συμβολή στη μελέτη της αντιδραστικής πολιτικής της ΕΕ. Στην Αττική το ψηφοδέλτιο πλαισιώνει ο Γιώργος Τρικαλινός, οικονομολόγος, ανένταχτος κομμουνιστής, ενώ στην Ημαθία ο Λάζαρος Παπαχρυσοστομίδης από την Ανεξάρτητη Πρωτοβουλίας Ημαθίας.

Οικονομικό πρόγραμμα Σαμαρά: σας δουλεύω, σας δουλεύω, σας δουλεύω



«Δουλειά, δουλειά δουλειά» λέει η ΝΔ, αλλά δουλειά δεν υπάρχει. Στις δηλώσεις του κ. Σαμαρά υπάρχει μόνο μνημόνιο και με το «οικονομικό πρόγραμμα» που κατέθεσε σήμερα, ουσιαστικά σηματοδοτεί μια ακόμα στροφή, από τις πολλές που έχει κάνει η ΝΔ στην αγχωμένη της προσπάθεια να έρθει επιτέλους στην εξουσία: είναι και πάλι «μνημονιακή», στηρίζει αναφανδόν τις επιταγές της τρόικας και επιχειρεί να εμφανιστεί για μια ακόμα φορά ως ο πιο πιστός διαχειριστής-εντολέας της στην Ελλάδα.

30 Μαΐου 2012

Μερκολάντ υπέρ... Σαμαρέλου!

Του Πέτρου Παπακωνσταντίνου 

Αναδημοσίευση από το "PressProject"

Αν υπάρχουν ακόμη αιθεροβάμονες που πιστεύουν ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι μέρος της λύσης και όχι του προβλήματος, αρκεί μόνο μια ματιά στο τελικό ανακοινωθέν της χθεσινοβραδυνής, άτυπης συνόδου κορυφής των Βρυξελλών για να τους φέρει στα συγκαλά τους. «Προσδοκούμε τον ομαλό σχηματισμό νέας κυβέρνησης, η οποία θα έχει υπό την ευθύνη της το πρόγραμμα προσαρμογής και επαρκή πλειοψηφία για να εφαρμόσει με αποφασιστικότητα τις δημοσιονομικές και δομικές μεταρρυθμίσεις που απαιτούνται», διαμηνύουν οι γκαουλάιτερ του μεσογειακού προτεκτοράτου. Νωρίτερα, ο σοσιαλιστής υπουργός Εξωτερικών της Γαλλίας, Λοράν Φαμπιούς, είχε προειδοποιήσει αυστηρά τους Έλληνες ότι, αν θέλουν να μείνουν στο ευρώ, “δεν πρέπει να ψηφίσουν κόμματα που θα οδηγήσουν στην έξοδο από αυτό”. Εν ολίγοις, μπορεί από τον Σαρκοζί να πήγαμε στον Ολάντ και το γαλλογερμανικό υβρίδιο Μερκοζί να μεταλλάχθηκε σε Μερκολάντ, αλλά το μήνυμα στους ατίθασσους ιθαγενείς παραμένει το ίδιο: Ή βγάζετε κυβέρνηση... Σαμαρέλου (Σαμαρά, Βενιζέλου και λοιπών μνημονιακών δυνάμεων) ή κόψτε το λαιμό σας!

Σύμβαση ντροπής σε γραμμή Μνημονίου υπογράφει η ΓΕΝΟΠ ΔΕΗ


Τρεις βδομάδες μετά την καταγγελία των μνημονίων από τον ελληνικό λαό, η ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ, ένα από τα μεγαλύτερα συνδικάτα, αντί να μπει μπροστά για την αγωνιστική ανατροπή τους, μετατρέπεται σε δούρειο ίππο για την εφαρμογή τους.

Κρυφά από τους εργαζόμενους και σε αναντιστοιχία με τις ανάγκες τους, οι «αντιμνημονιακές» ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ και η παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ (ΣΑΔ) προχωρούν στην υπογραφή της πιο επαίσχυντης Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας στην ιστορία της ΓΕΝΟΠ. Μια κατ’ όνομα «Συλλογική Σύμβαση» που επικυρώνει τα μνημόνια και τη συντριβή των μισθών, ανοίγει το δρόμο στις απολύσεις και στην εκποίηση ολόκληρης της ΔΕΗ, καθώς:

Επιστράτευση της Εθνικής Τράπεζας στο μπλοκ της μαύρης προπαγάνδας



Στο πλαίσιο της «μαύρης προπαγάνδας» εντάχθηκε και η Εθνική Τράπεζα. Η Έκθεσή της για τις επιπτώσεις από την έξοδο από την ευρωζώνη συνειδητά διαστρεβλώνει την πραγματικότητα και στηρίζεται σε αβάσιμες υποθέσεις. Μόνο στόχο έχει να τρομοκρατήσει την κοινωνία και να παρουσιάσει τη μνημονιακή καταστροφή ως αναπόδραστη. Ειδικότερα:

29 Μαΐου 2012

Το υβρίδιο των Ανεξάρτητων Ελλήνων

Σαρξ εκ της σαρκός της ΝΔ, οι Ανεξάρτητοι Έλληνες του Καμμένου πλασάρονται ως αντιμνημονιακή δύναμη, ενώ στην πραγματικότητα το πρόγραμμά τους βρίσκεται στην ίδια κατεύθυνση με άλλη ονομασία.
Η διγλωσσία των Ανεξάρτητων Ελλήνων δεν είναι τωρινό φαινόμενο, άλλωστε προκάλεσε θυμηδία όταν αποκαλύφθηκε ο ίδιος ο κος Καμμένος, σαν έτοιμος από καιρό και διψασμένος για εξουσία, να προσπαθεί να βρει τρόπο να σχηματίσει κυβέρνηση με ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, που πριν αποκαλούσε «προδότες».

Αριστερά με ανάθεση έργου;

Αναδημοσιεύουμε από το PressProject άρθρο του Θ. Καλαμούκη


Μπορεί να υπάρξει αριστερά χωρίς λαό; 
Μπορεί να υπάρξει αριστερά χωρίς καθαρό πολιτικό λόγο;
Μπορεί να υπάρξει Αριστερά χωρίς ρήξεις;
Είναι τρία βασικά  ερωτήματα που μου έρχονται στο μυαλό καταγράφοντας την ανοδική πορεία του ΣΥΡΙΖΑ. Παρακολουθώντας την απόγνωση του μεγάλου μέρους του ταλαιπωρημένου κόσμου να μετατρέπεται σε προσδοκία και ελπίδα. Νομίζω ξέρω τις απαντήσεις και στα τρία κομβικά κατά τη γνώμη μου ερωτήματα. Και δεν τις ξέρω επειδή μου τις είπε κάποιος, ή τις διάβασα κάπου. Τις ξέρω επειδή αυτές οι απαντήσεις υπάρχουν χρόνια, με διάφορες εκδοχές σε διάφορους τόπους. Θα τις μοιραστώ μαζί σας.

Κομμουνιστική ανανέωση ναι, «ανανεωτικός» σταλινισμός όχι! [του Χρίστου Τουλιάτου]



Ποιος θα το φανταζόταν; Είμαι αναγνώστης της εφημερίδας Εποχή από 18 χρονών (δηλαδή εδώ και 14 χρόνια!) και βρίσκομαι στη δυσάρεστη θέση να γράψω μία σύντομη καταγγελία για αυτήν. Και μάλιστα με αφορμή ένα άρθρο που μου ζητήθηκε να γράψω από τους συντρόφους της συντακτικής επιτροπής της! Ένα άρθρο που (κυρίως) να αποτυπώνει τη συλλογική γνώμη της Αριστερής Ανασύνθεσης για την αποτίμηση των εκλογών της 6ης Μάη και να κάνει μία πρώτη νύξη για το από εδώ και πέρα.
Ποιος θα το φανταζόταν; Θεωρώ τίτλο τιμής το «κομμουνιστής της ανανέωσης», αυτοπροσδιορίζομαι και έτσι και το έχω χρησιμοποιήσει ως αυτοκαθορισμό σε αμφιθέατρα που δεν ήταν και ιδιαίτερα δεκτικά για κάτι τέτοιο πριν από κάποια χρόνια (όπως π.χ. το αμφιθέατρο των ΕΑΑΚ). Αλλά πάντα θλίβομαι όταν διαβάζω την ιστορία των δεξιών (κύρκειων και χατζησωκράτειων) εκδοχών αυτού του ρεύματος, τους διαρκείς αντιδημοκρατικούς χειρισμούς που έκανε απέναντι σε κάθε αριστερή φωνή εντός του, ενώ φυσικά διακηρυκτικά κατακεραύνωναν το «σταλινισμό» του «ορθόδοξου» ΚΚΕ. Και οι σύντροφοι της Εποχής και της ΑΚΟΑ σίγουρα γνωρίζουν τι εννοώ, επειδή το έζησαν από πρώτο χέρι.
Είναι θλιβερό, λοιπόν, και ενταγμένο εντός μίας μικροκομματικής αντιπαράθεσης χωρίς αρχές, να χρησιμοποιείται το άρθρο μου, να στήνεται και να διαστρεβλώνεται προκειμένου να αξιοποιηθεί σε ένα εκλογικό σχεδιασμό του ΣΥΡΙΖΑ και στην υπονόμευση του μετώπου της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στο οποίο ανήκω (όντας και μέλος του Πανελλαδικού Συντονιστικού Οργάνου του).

28 Μαΐου 2012

Και τώρα τι ; [του Λάζαρου Θερμογιάννη]




      Και τώρα τί, μπροστά σ’ αυτό που καταρρέει; Σ’ αυτό που μάταια προσπαθεί να βρει λύσεις από ένα σάπιο και παλαιωμένο οπλοστάσιο; Που ακόμη κι αυτή τη στιγμή της κατάρρευσής του κατακλέβει τον παραγόμενο πλούτο της εργασίας;
       Τη στιγμή που με τον πιο  δυνατό τρόπο έχει ανοίξει διάπλατα το φως για μια άλλη ανάπτυξη, μια άλλη κοινωνία. Της κοινωνίας εκείνης που μόνο η αριστερά οραματίζεται και αγωνίζεται γι αυτήν.
Όμως ποιάς αριστεράς;

Όχι στο μνημόνιο-Ναι στην ευρωζώνη»; Σύντομο ανέκδοτο!





Το μνημόνιο αποτελεί οικονομικό κοινωνικό πρόγραμμα που επιβάλλουν οι δανειστές, ως προϋπόθεση για  να συνεχίσει να δουλεύει η χρεομηχανή που περιγράφει η Δανειακή Σύμβαση. Το μνημόνιο είναι ο ουσιώδης πυλώνας της Δανειακής Σύμβασης. Και τα δύο μαζί διασφαλίζουν την πληρωμή των δανειστών και την θυσία των μισθών και κοινωνικών αναγκών στο αδιέξοδο σχέδιο σωτηρίας της ευρωζώνης.


του Παναγιώτη Μαυροειδή


Είναι γνωστό ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι υπέρ της παραμονής στην ευρωζώνη και την ΕΕ. Όχι μόνο απορρίπτει τις αβάσιμες κατηγορίες  περί του αντιθέτου που εξαπολύουν εναντίον του  ΠΑΣΟΚ και  ΝΔ, αλλά δηλώνει ότι θα κάνει ότι μπορεί όχι μόνο για την παραμονή της Ελλάδας, αλλά και για τη σωτηρία του ευρώ.
Πως όμως θα συμβιβάσει ο ΣΥΡΙΖΑ την εντολή για ανατροπή του μνημονίου, με την υπεράσπιση του ευρώ και της ΕΕ, όταν αυτός που έχει επιβάλλει τα μνημόνια, είναι ακριβώς η ΕΕ και η ΕΚΤ με τη βοήθεια του ΔΝΤ; Είναι δυνατόν άραγε να λες στους ευρωκράτες ‘’απαλλάξτε με από τα μνημόνια και δώστε μας τα λεφτά των δόσεων, ώστε εμείς με κάποιο τρόπο να μπορούμε να αποπληρώνουμε χρέος;’’
Εδώ υπάρχει ένα εφεύρημα, για να συμβιβαστούν τα ασυμβίβαστα. Τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ απαντούν: ‘’Θα καταργήσουμε τα μνημόνια και θα επαναδιαπραγματευθούμε τη Δανειακή Σύμβαση’’. Το τι εννοεί με την ‘’κατάργηση’’ θα το δούμε στη συνέχεια, διότι δεν την εννοεί, αλλά προς το παρόν, ας το παραβλέψουμε, για να κρίνουμε την βασιμότητα του διαχωρισμού ανάμεσα σε κατάργηση μνημονίου και κατάργηση Δανειακής Σύμβασης.

Ευρώ, το όργανο της οικονομικής δολοφονίας στα χέρια της ΕΚΤ

του Ταξιάρχη Κωστόγιαννη
Γιατί η πολιτική της ΕΕ και το ευρώ έχει υπάρξει καταστροφική για τους λαούς; Το πρόβλημα δεν βρίσκεται στην ονομασία του νομίσματος αλλά στην ουσία της νομισματικής πολιτικής που έχει υιοθετηθεί από την ΕΕ και την οποία ασκεί μέσω της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας.
 
Η νομισματική πολιτική είναι το κυριότερο όργανο άσκησης οικονομικής πολιτικής μαζί με την άσκηση της δημοσιονομικής πολιτικής. Κύριο στοιχείο της νομισματικής πολιτικής είναι η έκδοση και διαχείριση του νέου νομίσματος, η κοπή νέου χρήματος και η χρήση του. Είναι προφανές πως αυτός που ελέγχει αποκτά τεράστια οικονομική δύναμη και την πολιτική δυνατότητα επιβολής της ταξικής του θέλησης.

Το πρώτο θέμα που σχετίζεται με τη νομισματική πολιτική της ΕΚΤ και στο οποίο υπάρχει τρομερή σύγχυση, ασάφεια και παραπληροφόρηση, είναι η διαρκής και μόνιμη έκδοση νέου χρήματος, νέων  χαρτονομισμάτων  ευρώ αλλά και κερμάτων. Aν θέλουμε να κυριολεκτούμε η ΕΚΤ έχει «ξεσκιστεί» να κόβει νέα χαρτονομίσματα. Για να μην παραμείνει η πραγματική αμφιβολία για το αντίθετο  δημοσιεύω το σχετικό διάγραμμα και τις σχετικές πληροφορίες από την επίσημη ιστοσελίδα της ΕΕ και της ΕΚΤ.

Ψήφος στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ για την ανατροπή [των Γιώργου Μανιάτη, Αλέξανδρου Χρύση]

Οι δίσεκτοι καιροί που διανύουμε στην Ελλάδα, αλλά και διεθνώς, απαιτούν διαυγή στρατηγική στόχευση, μελετημένες τακτικές επιλογές, αλλά και σαφείς τοποθετήσεις και πρακτικές. Ρήξη με την Ευρωπαϊκή Ένωση, έξοδος από την ευρωζώνη, στάση πληρωμών και μονομερής διαγραφή του χρέους, εθνικοποίηση τραπεζών, έλεγχος της κίνησης κεφαλαίων και αγώνας για την έξοδο από τον εργασιακό και μισθολογικό μεσαίωνα με την ακύρωση των μνημονίων και την καταγγελία των δανειακών συμβάσεων, συγκροτούν κόμβους ενός συνεκτικού μεταβατικού προγράμματος, ενός οικονομικού και πολιτικού σχεδίου άμεσης και συνειδητής δράσης των δυνάμεων της εργασίας εναντίον της διεθνούς και εγχώριας αστικής τάξης.

27 Μαΐου 2012

Κοινή Δήλωση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και της ΚΟ ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ

1. Οι εκλογές της 6ης του Μάη έδωσαν ένα ισχυρό πλήγμα στο «μαύρο μέτωπο» των δυνάμεων του μνημονίου, του ΔΝΤ, της ΕΕ, του κεφαλαίου. Στην ήττα των δυνάμεων αυτών αποτυπώθηκαν οι μεγάλοι αγώνες και τα κινήματα της περιόδου, η δίχρονη αντίσταση της εργατικής τάξης και του λαού. Η απόρριψη του πολιτικού συστήματος και της πολιτικής του Μνημονίου κατευθύνθηκε κυρίως προς την  αριστερά, πράγμα που αντικειμενικά ανοίγει νέες δυνατότητες για την  ανάπτυξη και κλιμάκωση των λαϊκών αγώνων το επόμενο διάστημα.

2. Οι δυνάμεις του κεφαλαίου, η τρόικα και συνολικά το «μαύρο μέτωπο» επιχειρούν  ήδη να αντεπιτεθούν, χρησιμοποιώντας όλα τα μέσα.  Από τους αφόρητους εκβιασμούς και την κινδυνολογία πάνω στον λαό έως την προσπάθεια αφομοίωσης και ευνουχισμού του ξεκάθαρου μηνύματος καταδίκης του Μνημονίου της 6ης του Μάη με επιμέρους, προσωρινές  παραχωρήσεις που θα αφήνουν άθικτο όλο τον μηχανισμό επιτροπείας και κυριαρχίας της τρόικα και της ΕΕ, τους στόχους και την κατεύθυνση της ασκούμενης πολιτικής.

3. Για να γίνει το επόμενο ακόμα πιο ισχυρό βήμα καταδίκης του Μνημονίου και απαλλαγής των εργαζόμενων από τον εφιάλτη της συνέχισης αυτής της πολιτικής απαιτείται η ανάπτυξη ενός εργατικού και λαϊκού κινήματος,  στην βάση του προγράμματος εκείνου που μπορεί να βελτιώσει ριζικά την ζωή των εργαζόμενων, να αποκρούσει τις συνέπειες της καπιταλιστικής κρίσης, σε ρήξη με τις βασικές επιλογές των κυρίαρχων δυνάμεων και του αστικού πολιτικού συστήματος, με βασικά σημεία:

Η Αριστερά οφείλει να απαντήσει: τι σημαίνει η άρνηση πληρωμής του χρέους;

Του Χάρη Σαββίδη
Το ΚΚΕ, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, μεγάλο τμήμα του ΣΥΡΙΖΑ (πχ Αριστερό Ρεύμα ΣΥΝ)  καθώς και μια σειρά από οργανώσεις της  εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς που δεν ανήκουν σε κάποιο από τα πιο πάνω σχήματα, με άλλα λόγια η πλειοψηφία της Αριστεράς,  τάσσεται πλέον  ανοικτά υπέρ της άρνησης πληρωμής του χρέους, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο.
Η πλειοψηφία της ηγεσίας του ΣΥΝ, μιλά για «επαναδιαπραγμάτευση», για «αναστολή πληρωμής» ή για δραστική διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους.  Συχνά οι εκπρόσωποι της πλειοψηφίας της ηγεσίας του ΣΥΝ τονίζουν ότι η «επαναδιαπραγμάτευση» που στην «καλύτερη» περίπτωση θα σημαίνει άρνηση πληρωμής του μεγαλύτερου μέρους του χρέους, θα πρέπει να γίνει στο πλαίσιο της Ευρωζώνης.
Σύμφωνα, ακόμα, με τις δημοσκοπήσεις, η άρνηση πληρωμής του χρέους είναι αυτή τη στιγμή η πρόταση που μπορεί να συσπειρώσει το ευρύτερο κοινωνικό και πολιτικό μέτωπο κατά της Τρόικα. Παρότι λοιπόν η πλειοψηφία της Αριστεράς υποστηρίζει την άρνηση πληρωμής του συνόλου ή του μεγαλύτερου τμήματος του χρέους και ένα σημαντικό κομμάτι της κοινωνίας οδηγείται προς τα εκεί, εντούτοις, δεν φαίνεται να υπάρχει συμφωνία για το τι θα συνοδεύει μια τέτοια εξέλιξη.
Στο θέμα των συνεπειών αυτής της πρότασης και του τι προτείνει η Αριστερά για να αντιμετωπιστούν αυτές, επικρατεί μεγάλη σύγχυση.    Έχει λοιπόν ιδιαίτερη αξία να περιγραφεί τι αναμένεται να συμβεί αν η Ελλάδα αρνηθεί να πληρώσει το χρέος και να προταθούν λύσεις για τα προβλήματα που θα ανακύψουν. Αποτελεί πολιτική ευθύνη της Αριστεράς όχι μόνο να προτείνει στον Ελληνικό λαό την άρνηση πληρωμής αλλά και να τον ενημερώσει για το τι αυτή σημαίνει. Να αφηγηθεί την ιστορία του τι θα συμβεί αν βρισκόταν αυτή στην κυβέρνηση, είτε με διακηρυγμένο στόχο είτε με πρακτικό αποτέλεσμα των πολιτικών της την άρνηση πληρωμής του χρέους.

26 Μαΐου 2012

Αναδίπλωση από τη λαϊκή απαίτηση για ακύρωση του Μνημονίου η θέση του ΣΥΡΙΖΑ για «πολιτική καταγγελία» του

Οι εργαζόμενοι και η νεολαία στις απεργίες, τις καταλήψεις, τις διαδηλώσεις, στις πλατείες απαίτησαν την κατάργηση του Μνημονίου που οδήγησαν στις άγριες περικοπές σε μισθούς, συντάξεις, την παιδεία, την υγεία και κάθε κοινωνικό αγαθό. Στις εκλογές της 6ης Μάη μαύρισαν τα κόμματά του.
Η Αριστερά δεν μπορεί να τοποθετείται πίσω από αυτούς τους στόχους. Οι δηλώσεις Δραγασάκη και άλλων ηγετικών στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ για επαναδιαπραγμάτευση και όχι ακύρωση του Μνημονίου, αποτελούν αναδίπλωση.

24 Μαΐου 2012

Έγκλημα του Μνημονίου η διπλή αυτοκτονία στην πλατεία Βάθη

Η διπλή αυτοκτονία μάνας και γιου σήμερα στην πλατεία Βάθη έρχεται να προστεθεί σε καμπόσες ακόμη αυτοκτονίες και αμέτρητους θανάτους από τη φτώχεια, την απελπισία, την διάλυση της κοινωνικής πρόνοιας και των δομών προστασίας.
Οι πρωταίτιοι της κατάστασης αυτής, οι ηθικοί αυτουργοί των αυτοκτονιών, αντί να βρίσκονται στο εδώλιο έχουν το θράσος να κυκλοφορούν στα τηλεοπτικά παράθυρα και να διαφημίζουν το Μνημόνιο ως "ευλογία" για τον τόπο. Την ίδια στιγμή, οι ηγέτες της ΕΕ επιμένουν να επεκτείνουν αυτή την "ευεργετική" (για το κεφάλαιο) πολιτική στο σύνολο των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, επιμένοντας στο νέο Σύμφωνο για τη φτωχοποίηση όλης της Ευρώπης.
Στο αγωνιώδες ερώτημα του σημερινού αυτόχειρα για το αν υπάρχει άλλη διέξοδος, χρειάζεται όλο το λαϊκό κίνημα και η Αριστερά να απαντήσει: ναι, υπάρχει άλλη διέξοδος έξω από το χρέος, το Μνημόνιο, το ευρώ και την ΕΕ.

22 Μαΐου 2012

Πρώτο αναγκαίο βήμα για να διαφεντεύει ο λαός την τύχη του

του Γιώργου Ρούση

Η αντιφατική εκλογική καταδίκη της πολιτικής των μνημονίων και της λιτότητας διαμόρφωσε ένα εξίσου αντιφατικό πολιτικό σκηνικό:

Μια φιλομνημονιακή δεξιά.
Μια αντιμνημονική εθνικιστική, φασιστική δεξιά.
Μια αντιμνημονιακή μη αντικαπιταλιστική φιλο ΕΕ ρεφορμιστική Αριστερά.
Μια αντικαπιταλιστική ριζοσπαστική, Αριστερά.

Όλα τα παραπάνω εκφράζονται με διάφορες αποχρώσεις και είναι κατανεμημένα σε διάφορους σχηματισμούς . Με αυτά τα δεδομένα μπαίνει μπροστά μας ακόμη πιο επιτακτικά το καθήκον της ενίσχυσης και ενιαίας παρουσίας του πόλου της αντικαπιταλιστικής ριζοσπαστικής αριστεράς, ο οποίος δεν μπορεί παρά να υπερβαίνει τη σημερινή αναγνωρίσιμη μεν, περιθωριακή δε ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Αυτό προϋποθέτει:

Κανένας δεν είναι ασφαλής απέναντι στο Τρίτο Μνημόνιο (Unfollow #5 Απρίλιος 2012)


Του Λεωνίδα Βατικιώτη
Θα χάσουν όσοι βιαστούν να δώσουν την προφανή απάντηση στην ερώτηση αν το πολεμικό Ιράκ έχει σχέση με την σύγχρονη Ελλάδα. Προς επίρρωση πιθανά ενός από τα πιο πνευματώδη και προφητικά συνθήματα που κοσμούν εδώ και χρόνια τους δρόμους της Αθήνας («μωρό μου έχουμε πόλεμο») πρόσφατη μελέτη της Εθνικής Σχολής Δημόσιας Υγείας αποκάλυψε ότι το άγχος που βιώνουν οι έλληνες πολίτες είναι παρόμοιο με το άγχος στρατιωτών που συμμετέχουν σε πολεμικές επιχειρήσεις!

Φιμώνουν με απέλαση τον Νίκο Άγκο!


Η προκλητική απόφαση απέλασης του Νίκο Άγκο έφερε στο φως την υπόγεια ρατσιστική σκούπα σε βάρος των μακρόχρονα διαμενόντων μεταναστών. Χιλιάδες οδηγούνται «σιωπηλά» στη απέλαση. Στο φως ήρθε και  η υποκρισία του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ που παρίσταναν τους υποστηριχτές της ένταξης των «νομίμων» μεταναστών ενώ οι κυβερνήσεις και οι συγκυβερνήσεις τους  εξαπέλυαν τις πιο χυδαίες ρατσιστικές εκστρατείες κατά των «παρανόμων» μεταναστών με μπλόκα και «σκούπες» της Αστυνομίας, με το φράχτη στον Έβρο και το Γκουαντάναμο της Αμυγδαλέζας, με βασανιστήρια στα Αστυνομικά Τμήματα, με πογκρόμ σε συνεργασία με τους νεοναζί στις γειτονιές.

Στο πρόσωπο όμως του Νίκο Άγκο αναδείχτηκε το πιο μαύρο πρόσωπο της αντίδρασης που σηκώνει κεφάλι μετά την άνοδο των φασιστών στις εκλογές και «αξιοποιεί προσβάσεις στο κρατικό μηχανισμό για να φιμώσει μαχόμενους δημοσιογράφους.

«Ξανθός όμορφος ο εχθρός του βασιλείου»


του Θανάση Σκαμνάκη
Και τον άλλο μήνα πάλι εκλογές. Σαν να κάνουμε την τακτική μας εκδρομή προς τις κάλπες, ως εξάσκηση δημοκρατίας και συνείδησης. Όπου σταδιακά, καθώς οι δρόμοι δεν γίνονται πιστευτοί, τα μικρά κουτιά με τις θελήσεις μας καλούνται να αποκαταστήσουν την κλονιζόμενη αυτοπεποίθησή μας ως λαϊκού κινήματος και να δώσουν υποσχέσεις ανατροπών και αποκατάστασης της διασαλευθείσας οικονομικής μας τάξης.

16 Μαΐου 2012

Μπροστά στις εκλογές της 17ης Ιούνη, η αντικαπιταλιστική απάντηση είναι ακόμη πιο αναγκαία!

Με την αυλαία που έπεσε χτες στη φαρσοκωμωδία των διερευνητικών εντολών, έληξε και η αγωνιώδης προσπάθεια της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ, των κεντροαριστερών και δεξιών δεκανικιών και του κοινωνικο-οικονομικού κατεστημένου να ευνουχίσουν τη λαϊκή θέληση –όπως εκφράστηκε και με τις εκλογές– με μια νέα κυβέρνηση προσηλωμένη στο μνημονιακό άρμα ΕΕ και ΔΝΤ. Κατέρρευσε κάτω από το βάρος του κοινωνικού εγκλήματος της πολιτικής τους. Ήταν σαφές ότι ένα τέτοιο πραξικόπημα δεν θα μπορούσε να σταθεί!
Δεν τελείωσε όμως η προσπάθεια να «τιθασεύσουν» την οργή των εργαζομένων. Με όπλο τη μαύρη προπαγάνδα και τρομοκρατία από την εργοδοσία, συγκεκριμένα ΜΜΕ, τις τράπεζες και την ΕΕ θα προσπαθήσουν να ανακόψουν τη λαϊκή δυναμική. Δεν είναι τυχαίο ότι ο Σαμαράς έχει μέτωπο μόνο στην Αριστερά και τους κοινωνικούς αγώνες, ενώ αφήνει στο απυρόβλητο το ΠΑΣΟΚ.

13 Μαΐου 2012

Το δημόσιο χρέος και η επίθεση στην Ελλάδα – όλη η αλήθεια για τη Eurostat


Του Λεωνίδα Βατικιώτη

Μια διαφορετική ερμηνεία της κρίσης χρέους που ταλανίζει την Ευρώπη παρουσιάζουν τα στοιχεία για την εξέλιξη του δημόσιου χρέους και του δημοσιονομικού ελλείμματος, που δόθηκαν στην δημοσιότητα από την Eurostat στις 23 Απριλίου 2012. Πρόκειται για μια στατιστική καταγραφή που δίνεται στην δημοσιότητα κάθε χρόνο τον Απρίλιο, αποτελώντας το σημείο αναφοράς για πολιτικούς και τεχνοκράτες στην Ευρώπη και διεθνώς. Στην προ διετίας εν λόγω έρευνα, για παράδειγμα, αυτή που κυκλοφόρησε τον Απρίλιο του 2010, το δημόσιο χρέος της Ελλάδας για το 2009 εμφανιζόταν στο 115,1%. Ακόμη δεν είχαν εφαρμοστεί τα μαγειρέματα που επέτρεψαν στη συνέχεια την εκτίναξη του δημόσιου χρέους και παρουσίαση της προσφυγής στον μηχανισμό ΔΝΤ – ΕΕ ως μονόδρομο.Όταν ολοκληρώθηκε η «δημιουργική λογιστική» με ευθύνη όχι μόνο της προερχόμενης από το ΔΝΤ διορισμένης διοίκησης της ΕΛ.ΣΤΑΤ αλλά και της Eurostat, στην έκθεση του 2011, το δημόσιο χρέος για το επίμαχο έτος, το 2009, «πέταξε» στο 127,1%!!!

Ανακοίνωση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ για τη συνάντηση με ΣΥΡΙΖΑ


Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ χαιρετίζει τα εκατομμύρια εργαζομένων και λαού που με τους αγώνες και την ψήφο τους έδωσαν εντολή για ανατροπή των μνημονίων και της αντιδραστικής πολιτικής κυβερνήσεων, ΕΕ και ΔΝΤ, με αριστερή κατεύθυνση. Αυτή η λαϊκή εντολή μπορεί να δικαιωθεί μόνο από ένα κοινωνικό και πολιτικό κίνημα που θα διεκδικήσει και θα επιβάλει, σε συνθήκες βαθιάς καπιταλιστικής κρίσης και επίθεσης του κεφαλαίου, ένα αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα πάλης, όπως το παρακάτω:

Η Αριστερά και οι κρυμμένες αλήθειες


Του Διονύση Τσακνή
Ε λοιπόν πόσο ειλικρινείς είμαστε και πόσο τάχα να κοστίζει η αλήθεια! Μερικές χιλιάδες ή εκατοντάδες χιλιάδες ψήφων, είναι αρκετοί για να δώσουν ικανοποίηση στα επιτελεία της Αριστεράς, ή μήπως θα χρειαζόταν και το χειροκρότημα των αντιπάλων. «Μια ζωή παλεύουμε για να γίνουμε αρεστοί στα μάτια όσων δεν συμπαθούμε» είχε πει κάποτε ο Τσαρούχης και είχε τελικά δίκιο.
Και τώρα, αφού οι έπαινοι και το χειροκρότημα κόπασαν, δίνοντας τη θέση τους στην αμφισβήτηση, την καχυποψία, ή στην καλύτερη των περιπτώσεων στον σκεπτικισμό ήρθε η ώρα να μιλήσουμε όπως μάς ταιριάζει. Η Αριστερά, δεν πρέπει να έχει άλλο λόγο, εκτός απ’ τον καθαρό, τον ευθύ και κυρίως τον ειλικρινή. Και αν φοβάται μήπως με το λόγο της αυτό, φοβίσει τον κόσμο, τότε ούτε Αριστερά είναι, ούτε μας χρειάζεται.

11 Μαΐου 2012

Για το αποτέλεσμα των εκλογών της 6ης Μάη

Το αποτέλεσμα των εκλογών της 6ης Μάη σηματοδοτεί πρώτα από όλα την εκκωφαντική καταδίκη των πολιτικών των Μνημονίων και της Τρόικας και τον καταποντισμό των κομμάτων της συγκυβέρνησης, το τέλος των απειλών ότι «αν δεν ψηφίσουμε αυτούς που πρέπει» θα μας διώξουν από το ευρώ και την ΕΕ.

Παρά την -ως τελευταία στιγμή- στήριξη που παραχώρησαν όλα τα ΜΜΕ στα κόμματα του μαύρου μετώπου, είναι εκκωφαντική η απόρριψη της λιτότητας, της κοινωνικής καταστροφής, της μειωμένης λαϊκής κυριαρχίας από τον εργαζόμενο λαό!
Οποιαδήποτε σκέψη ή προσπάθεια για διαμόρφωση κυβέρνησης που να εφαρμόσει τέτοιες πολιτικές ισοδυναμεί με πραξικόπημα ενάντια στη βούληση του λαού!
Οι εκλογές ανέδειξαν μια μεγάλη στροφή του λαού προς την Αριστερά, δείχνοντας ότι μεγάλο τμήμα του λαού στρέφει τις ελπίδες του στην Αριστερά. Αυτό δεν σημαίνει κατ’ ανάγκην δικαίωση των πολιτικών των ηγεσιών της, αλλά προσδοκία για μια σύγκρουση με την πολιτική των Μνημονίων, της Τρόικας και της ΕΕ, για να έρθει πραγματικά ο λαός στο τιμόνι. Τα κόμματα και τα μέτωπα της Αριστεράς θα κριθούν το επόμενο διάστημα από το αν θα μπορέσουν να ανταποκριθούν σε αυτή την ελπίδα, αλλά και στις παρακαταθήκες των μεγάλων αγώνες που προηγήθηκαν, εκεί όπου ακριβώς γεννήθηκε η ελπίδα

ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ

Όνομα

Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο *

Μήνυμα *